آزمایش سیفلیس VDRL چیست؟

تست (VDRL) Venereal disease research laboratory یک تست غربالگری برای سیفلیس است. سیفلیس یک بیماری مقاربتی است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. از آنجایی که این باکتری را نمی توان در محیط های مصنوعی کشت داد، از طریق آنتی بادی های تولید شده در بدن فرد الوده با روش های سرولوژی و یا با نشان دادن میکروارگانیسم در ضایعه، این بیماری قابل تشخیص است.  با لیما طب همراه باشید.

آزمایش vdrl چیست؟

آزمایش VDRL (Venereal Disease Research Laboratory) یک آزمایش خون است که برای تشخیص بیماری سیفلیس به کار می ‌رود. سیفلیس عفونتی است که از راه جنسی انتقال می یابد و توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می ‌شود. این بیماری اگر درمان نشود می ‌تواند به اندام ‌های مختلف بدن از جمله قلب، مغز و سیستم عصبی آسیب برساند.

هدف اصلی از انجام آزمایش VDRL، تشخیص زودهنگام بیماری سیفلیس است. تشخیص به موقع این بیماری، امکان درمان موثر و جلوگیری از عوارض جدی را فراهم می ‌کند. این آزمایش به عنوان یک آزمایش غربالگری اولیه برای تشخیص سیفلیس استفاده می‌ شود.

برای انجام آزمایش VDRL، یک نمونه خون از شما گرفته می ‌شود. این نمونه خون به آزمایشگاه ارسال می‌ شود تا وجود آنتی ‌بادی‌ های خاصی که بدن در پاسخ به عفونت با باکتری ترپونما پالیدوم تولید می ‌کند، بررسی شود.

خواندن جواب آزمایش vdrl

همانطور که گفته شد آزمایش vdrl  یک آزمایش خون است که برای تشخیص بیماری سیفلیس به کار می ‌رود. پس از انجام این آزمایش، دریافت نتایج و تفسیر صحیح آن‌ ها بسیار مهم است.

تفسیر نتایج مثبت

اگر نتیجه آزمایش VDRL شما مثبت باشد، به این معنی است که بدن شما آنتی‌ بادی‌ هایی علیه باکتری عامل سیفلیس تولید کرده که این نشان می‌ دهد شما در گذشته یا حال به این بیماری مبتلا بوده‌ اید. اما توجه داشته باشید که نتیجه مثبت vdrl به تنهایی برای تشخیص قطعی سیفلیس کافی نیست.

برای تایید تشخیص، پزشک شما معمولاً آزمایش‌ های تکمیلی دیگری را تجویز خواهد کرد. این آزمایش‌ ها ممکن است شامل آزمایش‌ های تاییدیه ‌ای مانند تست FTA-ABS باشد که برای تشخیص اختصاصی‌ تر سیفلیس به کار می‌ روند.

تفسیر نتایج منفی

نتیجه منفی آزمایش وی دی ار ال به این معنی است که در خون شما آنتی‌ بادی علیه باکتری سیفلیس یافت نشده است. این نشان می‌ دهد که در زمان انجام آزمایش، شما به بیماری سفلیس مبتلا نبوده‌ اید. با این حال، امکان وجود عفونت سیفلیس در مراحل اولیه بیماری وجود دارد که هنوز آنتی‌ بادی تولید نشده باشد.

آزمایش vdrl در بارداری

آزمایش vdrl یکی از آزمایش‌ های رایجی است که در دوران بارداری انجام می‌ شود. این آزمایش برای تشخیص بیماری سیفلیس به کار می‌ رود. سیفلیس یک بیماری عفونی است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می‌ شود و می‌ تواند از طریق رابطه جنسی منتقل شود. اگر این بیماری در دوران بارداری درمان نشود، عوارض جدی برای مادر و جنین به همراه خواهد داشت.

سیفلیس می‌ تواند از مادر باردار به جنین منتقل شود و عوارض جدی مانند سقط جنین، مرگ نوزاد، بدشکلی های مادرزادی و عفونت‌ های مزمن در نوزاد را به دنبال داشته باشد. بنابراین، تشخیص زودهنگام و درمان این بیماری در دوران بارداری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. آزمایش vdrl یکی از ابزار های مهم برای شناسایی سیفلیس در زنان باردار است.

برای انجام این آزمایش، یک نمونه خون از مادر باردار گرفته و این نمونه خون به آزمایشگاه ارسال می‌ شود تا وجود آنتی‌ بادی‌ هایی که بدن در پاسخ به عفونت با باکتری سیفلیس تولید می‌ کند، بررسی شود. نتیجه مثبت آزمایش وی دی ار ال نشان می‌ دهد که بدن مادر باردار آنتی‌ بادی‌ هایی علیه باکتری سیفلیس تولید کرده است و احتمال ابتلا به این بیماری وجود دارد. 

با این حال، نتیجه مثبت آزمایش VDRL به تنهایی برای تشخیص قطعی سیفلیس کافی نبوده و نیاز به انجام آزمایش‌ های تکمیلی دارد. نتیجه منفی آزمایش vdrl به این معنی است که در خون مادر باردار آنتی‌ بادی علیه باکتری سیفلیس یافت نشده است. با این حال، امکان وجود عفونت سیفلیس در مراحل اولیه بیماری وجود دارد که هنوز آنتی‌ بادی تولید نشده باشد.

نحوه انجام آزمایش VDRL

برای این ازمایش سرم (پلاسما قابل استفاده نیست) یا مایع مغزی نخاعی (CSF) مورد نیاز است. سرم باید به مدت ۳۰ دقیقه تا دمای ۵۶ درجه سانتیگراد حرارت داده شود تا مهارکننده های غیر اختصاصی از بین بروند یا حذف شوند، در حالی که برای CSF نیازی به عملیات حرارتی نیست. این ازمایش را می توان به دو صورت کیفی و کمی انجام داد. آن دسته از آزمایشاتی که با آزمایش کیفی واکنش نشان می دهند، برای تعیین تیتر آنتی بادی تحت آزمایش کمی قرار می گیرند. مطالب مرتبط:

تست پاپ اسمیر چگونه است؟

تست تری گلیسیرید چیست؟

تست های ترپونما: آنتی بادی های ترپونما پالیدوم را شناسایی می کند. به عنوان مثال جذب آنتی بادی فلورسنت ترپونما پالیدوم (FTA-ABS) و میکروهماگلوتیناسیون ترپونما پالیدوم (MHA-TP). تست های غیر ترپونمال: آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به مواد لیپوئیدی آزاد شده از سلول میزبان آسیب دیده را شناسایی می کند. این آنتی بادی ها به طور سنتی به عنوان “REAGINS” نامیده می شوند.

آزمایش (VDRL)

تست آزمایشگاهی تحقیقاتی بیماری های مقاربتی (VDRL) یک تست میکروفلوکولاسیون غیر ترپونمی است که برای غربالگری سیفلیس استفاده می شود. آنتی‌بادی‌های IgM و IgG را نسبت به مواد لیپوییدی آزاد شده از سلول‌های میزبان آسیب‌دیده و همچنین به مواد لیپوپروتئین مانند و احتمالاً کاردیولیپین آزاد شده از ترپونم‌ها شناسایی می‌کند. وجود آنتی بادی های لیپوئیدی در سرم یا مایع مغزی نخاعی (CSF) بیمار با استفاده از آنتی ژن غیر اختصاصی تشخیص داده می شود.

اهمیت انجام ازمایش VDRL

1. غربالگری سیفلیس
2. غربالگری سیفلیس در دوران بارداری
3. در صورت داشتن علائم و نشانه‌های یک بیماری مقاربتی (STI)

تفسیر نتایج VDRL

نتایج منفی بدان معناست که هیچ آنتی بادی علیه سیفلیس در نمونه خون شما دیده نشده است. نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که شما ممکن است سیفلیس داشته باشید. در صورت مثبت بودن آزمایش، مرحله بعدی تأیید نتایج با آزمایش FTA-ABS است که یک آزمایش اختصاصی برای سفلیس است. بطور کلی، نتایج ازمایش سیفلیس در مراحل ثانویه و نهفته، مثبت شوند. از طرفی دیگر گاهی اوقات نیز ممکن است در اوایل و اواخر سیفلیس نتیجه منفی کاذب شوند.

توانایی تست VDRL برای تشخیص سیفلیس به مرحله بیماری بستگی دارد. حساسیت تست برای تشخیص سیفلیس در مراحل میانی به ۱۰۰% نزدیک می شود. در مراحل اولیه و بعدی حساسیت کمتری دارد. بایستی توجه داشت مقادیر متوسط ​​بین آزمایشگاه های مختلف ممکن است به طور نامحسوس متفاوت باشد. مطلب مرتبط: تفسیر نتایج ازمایش خون

عوامل موثر بر ایجاد نتایج کاذب

تست VDRL همیشه دقیق نیست. به عنوان مثال، اگر کمتر از سه ماه به سیفلیس مبتلا شده باشید، ممکن است نتایج منفی کاذب داشته باشید، زیرا ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا آنتی بادی بسازد. این آزمایش در مرحله آخر سیفلیس نیز قابل اعتماد نیست. از سوی دیگر، موارد زیر می توانند نتایج مثبت کاذب ایجاد کنند:

1. اچ‌آی‌وی
2. بیماری لایم
3. مالاریا
4. پنومونی (فقط انواع خاصی)
5. لوپوس اریتماتوی سیستمیک
6. مصرف IV دارو
7. بیماری سل

در برخی موارد، بدن شما ممکن است آنتی بادی تولید نکند حتی اگر به سیفلیس مبتلا شده باشید. این بدان معنی است که تست VDRL نادرست خواهد بود. آنتی بادی های تولید شده در نتیجه عفونت سیفلیس می توانند حتی پس از درمان سیفلیس در بدن شما باقی بمانند. این بدان معناست که ممکن است همیشه نتایج مثبتی در این آزمایش داشته باشید. بایستی توجه داشت بدن همیشه در پاسخ به باکتری سیفلیس آنتی بادی تولید نمی کند، بنابراین این آزمایش همیشه دقیق نیست.

علائم بیماری سیفلیس

بیماری سیفلیس می تواند سال ها در بدن باشد و هیچ علائمی از خود بروز ندهد. اما در حالت کلی بسته به میزان و شدت عفونت علائم آن می تواند خفیف یا شدید باشد. در ادامه به برخی علائم رایج بیماری سیفلیس می پردازیم.

علائم اولیه سیفلیس عبارتند از:

• ایجاد زخم کوچک و بدون درد
• بثورات پوستی بدون خارش
• ایجاد تورم در غدد لنفاوی نزدیک ناحیه زخم

علائم ثانویه سیفلیس عبارتند از:

• بروز بثورات قرمز یا قهوه ای رنگ بدون خارش در پوست تمام نقاط بدن از جمله کف دست و کف پا
• داشتن گلو درد
• ریزش تکه ای و ناحیه ای مو
• درد های عضلانی و سر درد
• کاهش وزن
• تب
• بروز زخم های زگیل مانند در ناحیه تناسلی، مقعد و دهان
• خستگی و کوفتگی مفرط

علائم پیشرفته سیفلیس عبارتند از:

• ایجاد آسیب در رگ های خونی، مفاصل، قلب، استخوان ها و کبد
• تورم لثه یا بافت های نرم دهان

راه های انتقال بیماری سفلیس چیست؟

این بیماری در اثر ارتباط مستقیم پوستی منتقل می شود. در اکثر مواقع روابط جنسی واژنی، مقعدی و دهانی محافظت نشده با فردی که در دو مرحله ابتدایی سفلیس قرار دارد علت انتقال این بیماری هستند. در مرحله ای که زخم ها و جوش ها در بدن فرد مبتلا به وجود بیایند شدت واگیری این بیماری به شدت افزایش می یابد.

مادر باردار نیز می تواند این بیماری را در حین بارداری یا در حین تولد به نوزاد خود انتقال دهد. توجه داشته باشید که این بیماری توسط استفاده مشترک از ظروف، وان، توالت، لباس، دستگیره های در یا استخر منتقل نمی شود.

برای انجام آزمایش و چکاپ های بارداری در خانه می توانید با لیماطب در ارتباط باشید.

درمان بیماری سفلیس چگونه است؟

در صورتی که در نتیجه انجام آزمایشات لازم تشخیص وجود سفلیس در بدن شما داده شد، باید سریعا اقدام به درمان آن نمایید چرا که این بیماری با گذر زمان و به خودی خود درمان نمی شود. اما درمان آن در مراحل اولیه از طریق مصرف یک دوره کوتاه مدت آنتی بیوتیک ها قابل انجام است. روش های درمان این بیماری ممکن است نسبت به این که چه مدتی در بدن شما حضور داشته است تغییر کند که در زیر به آن ها اشاره کرده ایم:

• در صورتی که کمتر از ۲ سال از ابتلا به سفلیس گذشته باشد، برای درمان آن معمولا تزریق یک دوز پنی سیلین کافی خواهد بود. اگر به پنی سیلین حساسیت داشته باشید یک دوره ۱۰ الی ۱۴ روزه آنتی بیوتیک ها و قرص ها برایتان تجویز خواهد شد.
• اگر بیشتر از ۲ سال از ابتلا به این بیماری گذشته باشد، برای درمان ۳ دوز پنی سیلین به صورت هفتگی و یا یک دوره ۲۸ روزه آنتی بیوتیک تجویز می شود.
• در مواردی که بیماری حاد و شدید تر باشد معمولا به مدت ۲ هفته تزریق روزانه پنی سیلین و یا ۲۸ روز مصرف آنتی بیوتیک های قوی تجویز می شود.

کلام اخر

سیفلیس قابل درمان است، اما مهم است که به محض اینکه شک کردید در معرض قرار گرفته اید، با پزشک خود مشورت کنید. سیفلیس اگر درمان نشود، می تواند در بدن شما پخش شود و باعث ایجاد عوارض در اندام های شما شود. تست VDRL کامل نیست، اما یک تست قابل اعتماد است که می تواند اولین قدم برای کمک به تشخیص اینکه آیا شما آلوده شده اید یا خیر. نکته اصلی که باید به خاطر بسپارید این است که رابطه جنسی ایمن داشته باشید.

[gravityform id="7" title="true"]