عناوین این صفحه:
پروتئین C واکنشی (CRP) توسط تیلت و فرانسیس در سال ۱۹۳۰ کشف شد. نام CRP به این دلیل به وجود آمد که برای اولین بار به عنوان ماده ای در سرم بیماران مبتلا به التهاب حاد شناسایی شد که با آنتی ژن کربوهیدرات c در کپسول پنوموکوک واکنش نشان داد.
CRP یک پروتئین پنتامری است که توسط کبد سنتز می شود و سطح آن در پاسخ به التهاب افزایش می یابد و به عنوان یک پروتئین واکنش دهنده فاز حاد محسوب می شود که عمدتاً توسط اثر IL-6 بر روی ژن مسئول رونویسی CRP در طول فاز حاد یک فرآیند التهابی/عفونی القا می شود.
CRP دارای خواص پیش التهابی و ضد التهابی است. این ماده با اتصال به فسفوکولین، فسفولیپیدها، هیستون، کروماتین و فیبرونکتین در شناسایی و پاکسازی پاتوژن های خارجی و سلول های آسیب دیده نقش دارد. این پروتئین همچنین می تواند مسیر کمپلمان کلاسیک را فعال کند و همچنین سلول های فاگوسیتیک را از طریق گیرنده های Fc فعال کند تا حذف بقایای سلولی و سلول های آسیب دیده یا آپوپتوز و پاتوژن های خارجی را تسریع بخشد. با این حال، هنگامی که توسط اتوآنتی بادی‌هایی که بازوی فسفوکولین را در فرآیندهای خودایمنی نشان می‌دهند، مانند پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک (ITP) فعال می‌شود، می‌تواند پاتولوژیک شود. همچنین می‌تواند آسیب بافتی را در موارد خاص با فعال شدن سیستم کمپلمان و در نتیجه سیتوکین‌های التهابی بدتر کند.
در مقایسه با سرعت رسوب گلبول قرمز، که یک آزمایش غیرمستقیم برای التهاب است، سطوح CRP به ترتیب با شروع و حذف محرک التهابی به سرعت افزایش و کاهش می یابد. افزایش مداوم سطح CRP را می توان در شرایط التهابی مزمن مانند عفونت های مزمن یا آرتریت های التهابی مانند آرتریت روماتوئید مشاهده کرد.
دلایل عفونی یا غیر عفونی متعددی برای افزایش پروتئین واکنشی C وجود دارد. با این حال، سطوح بالا به طور قابل توجهی از CRP اغلب با یک علت عفونی مرتبط است. تروما همچنین می تواند باعث افزایش CRP (پاسخ آلارمین) شود. ارتفاعات کمتر معمولاً با دلایل زیادی از اختلالات خواب تا بیماری پریودنتال مرتبط هستند.
تست CRP چه زمانی انجام می شود؟
- برای تشخیص و نظارت بر التهاب
آزمایش CRP می تواند برای بررسی التهاب در بدن شما استفاده شود. زمانی درخواست می شود که پزشک مشکوک باشد که شما ممکن است یک اختلال التهابی داشته باشید. این ازمایش نشان نمی دهد که چه چیزی باعث التهاب شده است یا التهاب در کجا قرار دارد. علت تجویز آزمایش CRP توسط پزشک تجویز می شوند که عبارتند از:
تشخیص – برای بررسی اینکه آیا یک بیماری التهابی مانند آرتریت، بیماری التهابی روده یا سایر اختلالات خود ایمنی دارید یا خیر.
نظارت – اگر قبلاً برای شما ابتلا به یک اختلال التهابی تشخیص داده شده‌اید، برای نظارت بر بیماری و بررسی روند درمان بکار می رود. اگر درمان شما به خوبی انجام شود و التهاب کاهش یابد، سطح CRP در خون شما کاهش می یابد.
- برای تشخیص و نظارت بر عفونت
اگر علائم عفونت در قفسه سینه یا مجاری تنفسی (عفونت دستگاه تنفسی فوقانی) مانند سرفه خشک، گلودرد، آبریزش بینی و عطسه دارید، پزشک ممکن است آزمایش CRP را برای تصمیم گیری در مورد تجویز یا عدم تجویز آنتی بیوتیک انجام دهد. عفونت ناشی از باکتری باعث افزایش بیشتر CRP در مقایسه با عفونت های ناشی از ویروس می شود. آنتی بیوتیک ها فقط در برابر عفونت های ناشی از باکتری ها موثر هستند و در برابر عفونت های ناشی از ویروس ها موثر نیستند.
سطح CRP کمتر از ۱۰ میلی گرم در لیتر نشان می دهد که شما عفونت باکتریایی ندارید و بنابراین تجویز یک آنتی بیوتیک به احتمال زیاد ضرر بیشتری نسبت به فایده دارد و این احتمال وجود دارد که عوارض جانبی بالقوه داروی آنتی بیوتیک از مزایای بالینی بیشتر باشد.
نحوه انجام ازمایش CRP و اقدامات لازم قبل از ان
لازم نیست قبل از انجام این آزمایش کاری انجام دهید، مگر اینکه با آزمایشی که به دلیل دیگری انجام می شود ترکیب شود. پزشک در این مورد به شما توصیه خواهد کرد. تست CRP را می توان در هر زمانی از روز انجام داد.
مقدار نرمال CRP
اگرچه سطوح CRP “طبیعی” از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر متفاوت است، به طور کلی مقدار ۸/۰-۱mg/dL (یا ۸-۱۰ mg/L) یا کمتر طبیعی است. اکثر بزرگسالان سالم سطح CRP کمتر از ۳/۰ میلی گرم در دسی لیتر دارند.
نتایج CRP به چه معناست؟
آزمایش CRP می تواند وجود التهاب یا عفونت را تأیید کند. بنابراین افزایش مقدار CRP در خون نشان دهنده التهاب یا عفونت حاد است و با کاهش التهاب یا عفونت، سطح CRP کاهش می یابد.
کلام آخر
پروتئین C واکنشی (CRP) پروتئینی است که توسط کبد ساخته شده و در پاسخ به التهاب در خون آزاد می شود. این پروتئین نقش مهمی در فرآیند ایمنی دارد. آزمایش CRP سطح پروتئینی به نام پروتئین C واکنشی (CRP) را در خون شما اندازه گیری می کند. سطح CRP در بیماری‌های خودایمنی که باعث التهاب می‌شوند، مانند آرتریت، بیماری التهابی روده (مثلاً بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) و در بیماری های عفونی مانند ذات‌الریه افزایش می یابد.
فرم درخواست خدمات
"*" indicates required fields