آنفولانزا جدید در کودکان چند روز طول می کشد؟

  آنفولانزا یک عفونت تنفسی است که توسط ویروس آنفولانزا ایجاد می شود. شیوع آنفلوآنزا هر سال، معمولا بین نوامبر و آوریل رخ می دهد. از آنجایی که ویروس‌های آنفولانزا – اغلب از سالی به سال دیگر تغییر می‌کنند – مصونیت نسبت به آنفولانزا (یا محافظت در برابر) طولانی نیست. به همین دلیل است که افراد می توانند بیش از یک بار به آنفولانزا مبتلا شوند. تغییرات عمده ای در ویروس آنفولانزا رخ می دهد به طوری که هیچ کس ایمن نیست.

هنگامی که این اتفاق می افتد، تعداد زیادی از افراد در تمام سنین در سراسر جهان در عرض چند ماه به آنفولانزا مبتلا می شوند. به این «همه‌گیری» آنفولانزا می‌گویند. ویروس آنفولانزا به سرعت از فردی به فرد دیگر سرایت می کند، به خصوص در جاهایی که ازدحام جمعیت وجود دارد یا افراد نزدیک به هم زندگی، کار یا تحصیل می کنند. کودکان بیشتر در معرض ابتلا به آنفولانزا هستند و عامل اصلی شیوع آنفولانزا هستند.

در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا از درمان سریع آنفولانزا در منزل و طول دوره این ویروس در کودکان مطلع شوید.

چه عواملی باعث آنفولانزا در کودکان می شود؟

آنفولانزا ناشی از ویروس های آنفولانزا است. ویروس های آنفولانزا به ۳ نوع تقسیم می شوند:

آنفولانزای نوع A و B:

این ۲ نوع ویروس تقریبا هر زمستان باعث بروز بیماری های گسترده (اپیدمی) می شوند. آن ها معمولا منجر به نیاز بیشتر افراد به بستری شدن در بیمارستان و افزایش مرگ و میر ناشی از آنفولانزا می شوند. مقامات بهداشت عمومی بر روی جلوگیری از انتشار انواع A و B تمرکز دارند. یکی از دلایل باقی ماندن آنفولانزا به عنوان یک مشکل دائمی، تغییرات مکرر (جهش) ویروس ها است. این بدان معناست که هر ساله افراد در معرض انواع جدیدی از ویروس ها قرار می گیرند.

آنفولانزای نوع C:

این نوع ویروس باعث بیماری تنفسی بسیار خفیف می شود. به ندرت باعث اپیدمی می شود و برخلاف انواع A و B، تاثیر جدی بر سلامت عمومی ندارد.

ویروس آنفولانزا معمولا از کودک به کودک دیگر از طریق عطسه یا سرفه منتقل می شود. این ویروس همچنین می تواند برای مدت کوتاهی بر روی سطوح زنده بماند. این سطوح شامل دستگیره های در، اسباب بازی ها، خودکارها یا مدادها، کیبوردها، تلفن ها و تبلت ها، و میزهای کار است. همچنین این ویروس می تواند از طریق ظروف مشترک غذا و نوشیدنی منتقل شود. فرزند شما می تواند با لمس چیزی که توسط یک فرد آلوده لمس شده و سپس لمس کردن دهان، بینی یا چشم هایش، ویروس آنفولانزا را دریافت کند.

افراد در دو بازه مختلف از جمله ۲۴ ساعت قبل از شروع علائم آنفولانزا و زمانی که علائم در شدید ترین حالت خود قرار دارند، بیشترین احتمال انتقال بیماری را خواهند داشت. خطر آلوده کردن دیگران معمولا در حدود روز ۵ تا ۷ بیماری به پایان می رسد. از آنجا که آنفولانزا می تواند قبل از شروع علائم منتقل شود، گرفتن ویروس آنفولانزا آسان است. این موضوع به ویژه در مورد کودکان صادق است، زیرا آن‌ها معمولا به سطوح زیادی دست زده و سپس به دهان، بینی یا چشم های خود دست می زنند.

نحوه انتشار آنفولانزا در کودکان

1. ویروس های آنفلوانزا در بینی و گلو یافت می شوند. از آنجایی که کودکان اغلب بینی، چشم ها و دهان خود را لمس می کنند، اشیا را در دهان خود قرار می دهند و در حین بازی اغلب یکدیگر را لمس می کنند، میکروب آنفولانزا به راحتی پخش می شود. همچنین تماس زیادی بین والدین یا مراقبان و فرزندان وجود دارد: دست گرفتن، برداشتن، غذا دادن، تعویض پوشک و غیره.
2. ویروس آنفلوانزا ممکن است از طریق قطرات موجود در هوا پخش شود. این قطرات هنگام سرفه یا عطسه از بینی و دهان می‌آیند، در هوا حرکت می‌کنند و به دهان یا بینی دیگرانی که در این نزدیکی هستند (در حدود یک متر یا بیشتر) می‌رسند.
3. فرد مبتلا به آنفولانزا هنگام لمس بینی یا دهان، پاک کردن بینی، سرفه یا عطسه، ویروس را به دست ها منتقل می کند و ممکن است با لمس آنها ویروس را مستقیماً به دیگران منتقل کند.

مطالب مرتبط: بهترین دارو برای آنفولانزای جدید ۱۴۰۳

کدام کودکان در معرض خطر آنفولانزا هستند؟

یک کودک در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنفولانزا قرار دارد اگر:

• در کنار افرادی که به آنفولانزا مبتلا هستند، باشد
• واکسن آنفولانزا را دریافت نکرده باشد
• پس از لمس سطوح آلوده، دستان خود را نشوید

کودکان کوچک و کودکانی که دارای شرایط سلامتی خاصی هستند، در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان یا عفونت شدید آنفولانزا قرار دارند.

علائم آنفولانزا در کودکان چیست؟

آنفولانزا یک بیماری تنفسی است، اما می تواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. یک کودک می تواند به طور ناگهانی با هر یک از این علائم بیمار شود:

• تب، که ممکن است به ۳۹.۴ درجه سانتی گراد تا ۴۰.۵ درجه سانتی گراد برسد
• دردهای بدنی، که ممکن است شدید باشد
• سردرد
• گلو درد
• سرفه که بدتر می شود
• خستگی
• آب ریزش بینی یا مسدود شدن بینی

در برخی موارد، کودک شما ممکن است همچنین علائم زیر را داشته باشد:

• تهوع
• استفراغ
• اسهال

بیشتر کودکان در عرض یک هفته از آنفولانزا بهبود می یابند. اما ممکن است برای مدت ۳ تا ۴ هفته هنوز احساس خستگی شدید کنند.

مهم است توجه داشته باشید که سرماخوردگی و آنفولانزا علائم متفاوتی دارند. از جمله تفاوت علائم آنفولانزا و سرماخوردگی موارد زیر قابل ذکر هستند:

علائم سرماخوردگی	علائم آنفولانزا
تب پایین یا بدون تب	تب بالا
گاهی اوقات سردرد	سردرد در بیشتر موارد
بینی مسدود یا آبریزش بینی	بینی شفاف، یا مسدود در برخی موارد
عطسه	عطسه در برخی موارد
سرفه ملایم و خشک	سرفه که اغلب به شدت دچار تشدید می شود
درد خفیف در بدن	درد شدید در بدن
خستگی ملایم	خستگی شدید (کاهش انرژی) که می تواند هفته ها ادامه یابد
گلودرد	گلودرد در برخی موارد

سرماخوردگی معمولا خفیف است و اغلب بعد از چند روز برطرف می شود. آنفولانزا می تواند علائم شدیدی ایجاد کند و منجر به مشکلاتی مانند ذات الریه و حتی مرگ شود. بسیاری از علائم آنفولانزا ممکن است ناشی از مشکلات دیگر سلامتی باشند. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما برای تشخیص به پزشک مراجعه کند.

عوارض آنفولانزا در کودکان چیست؟

آنفولانزا می تواند مشکلات تنفسی شدید ایجاد کند. کودک با علائم شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. آنفولانزا می تواند منجر به عفونت ریه (ذات الریه) شود. در برخی موارد، آنفولانزا می تواند به مرگ منجر شود.

کودکان دارای بیماری های زمینه ای دیگر مانند آسم که بر تنفس تاثیر می گذارد، در معرض خطر بیشتری برای عوارض آنفولانزا هستند. آسم یا سایر مشکلات ریوی این کودکان نیز می تواند توسط آنفولانزا تشدید شود.

کودکان مبتلا به آنفولانزا همچنین بیشتر احتمال دارد که دچار عفونت گوش شوند. برای دریافت خدمات تست ریه در خانه می توانید با متخصصین لیماطب در ارتباط باشید.

نحوه تشخیص آنفولانزا در کودکان

آنفولانزا معمولا با تب ناگهانی، لرز، سردرد، درد عضلانی، خستگی مفرط، سرفه خشک و گلودرد شروع می شود. از دست دادن اشتها شایع است. افراد مبتلا به آنفولانزا معمولاً احساس بیماری می کنند و می خواهند در رختخواب بمانند. اگرچه کودکان مبتلا به آنفولانزا ممکن است بسیاری از علائم مشابه بزرگسالان را داشته باشند، اما تفاوت هایی وجود دارد:

• نوزادان ممکن است تب بالایی داشته باشند که قابل توضیح نیست و هیچ نشانه دیگری وجود ندارد.
• کودکان خردسال معمولا دمای بیش از ۳۹.۵ درجه سانتیگراد دارند و ممکن است تشنج ناشی از تب (تشنج) داشته باشند.
• آنفولانزا یکی از عوامل مهم کروپ (عفونت گلو و تارهای صوتی)، ذات الریه (عفونت ریه) و برونشیولیت (عفونت راه های هوایی کوچکی است که به ریه ها منتهی می شود) در کودکان خردسال است.
• ناراحتی های معده، استفراغ، اسهال و درد شکم (معده) در کودکان کوچکتر شایع تر است. گوش درد و قرمزی چشم نیز شایع تر است.
• در برخی موارد، تورم عضلانی می تواند منجر به درد شدید پا یا کمر شود.
• در کودکان سالم بدون هیچ مشکل جدی از آنفولانزا بهبود می یابند. تب و درد عضلانی معمولاً فقط ۲ تا ۴ روز طول می کشد، اما سرفه و خستگی ممکن است برای ۱ تا ۲ هفته یا بیشتر ادامه یابد.
• در موارد نادر، آنفولانزا ممکن است بر مغز تأثیر بگذارد و باعث تشنج طولانی مدت، گیجی یا عدم پاسخگویی شود. در موارد نادر، ممکن است بر قلب تأثیر بگذارد. آنفولانزا همچنین ممکن است سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و منجر به عفونت باکتریایی گوش، ریه یا سینوس شود.
• آنفولانزا در کودکان زیر ۲ سال و در کودکان مبتلا به برخی بیماری های مزمن شدیدتر است.

با پزشک خود تماس بگیرید اگر کودک شما:

• علائم آنفولانزا دارد و بیماری ریوی یا قلبی دارد، یا بیماری زمینه ای دارد یا در حال درمان است که سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد.
• کمتر از ۳ ماه سن دارد و دمای مقعدی آن بیش از ۳۸.۵ درجه سانتیگراد است.
• در هنگام استراحت دچار مشکل تنفسی می شود، خس خس سینه می کند، هنگام تنفس درد قفسه سینه دارد یا خلط خونی (بلغم یا بزاق) سرفه می کند.
• مایعات بسیار کمی می نوشد و حداقل هر ۶ ساعت در هنگام بیداری ادرار نکرده است.
• بیش از ۴ ساعت استفراغ داشته باشد یا اسهال شدید داشته باشد.
• دائماً بیقرار است و آرام نمی شود.
• بی حال است، علاقه ای به بازی با اسباب بازی ها ندارد یا به طور غیرعادی خواب آلود است.
• هنوز تب دارد و بعد از ۵ روز احساس بهتری نمی کند یا حالش بهتر شده و ناگهان تب جدیدی پیدا می کند.

مطالب مرتبط: آزمایش و چکاپ کودکان در منزل

فوراً فرزندتان را به بخش اورژانس بیمارستان ببرید، اگر فرزندتان:

• مشکلات تنفسی شدید یا لب های آبی دارد.
• سست است یا قادر به حرکت نیست.
• به سختی از خواب بیدار می شود یا پاسخ نمی دهد.
• دارای گردن سفت است.
• گیج به نظر می رسد.
• تشنج دارد.

درمان آنفولانزا در کودکان:

کاری که والدین می توانند انجام دهند:

• کودک خود را تا حد امکان راحت نگه دارید و به استراحت تشویق کنید. اگر تب دارد، لباس سبک بپوشید و دمای اتاق را حدود ۲۰ درجه سانتیگراد نگه دارید.
• اغلب مایعات خنک به انها بدهید. مایعات اضافی برای جایگزینی مایعات از دست رفته در عرق مورد نیاز است. اگر ادرار کودک شما تیره تر از حد معمول است، او باید بیشتر مایعات بنوشد.
• ممکن است کودک شما تمایلی به خوردن نداشته باشد. وعده های غذایی کوچک و مغذی ارائه دهید.
• دمای کودک خود را کنترل کنید. برای تسکین درد، دردهای عضلانی یا تب با دمای بالاتر از ۳۸.۵ درجه سانتیگراد، از استامینوفن (به عنوان مثال، تیلنول، تمپرا و پانادول) استفاده کنید. ایبوپروفن (به عنوان مثال، ادویل و موترین) ممکن است برای کودکان بالای شش ماه استفاده شود.
• داروهای سرفه و سرماخوردگی بدون نسخه (که نیازی به تجویز پزشک ندارند) نباید به کودکان کمتر از ۳ سال داده شود، مگر اینکه پزشک شما تجویز کرده باشد. قبل از دادن داروهای بدون نسخه به کودک زیر ۱۲ سال یا هر کسی که داروی دیگری مصرف می کند یا بیماری مزمن دارد، از پزشک یا داروساز خود سوال کنید. دستورالعمل های برچسب را به دقت بخوانید و بیش از حد توصیه شده مصرف نکنید.
• سرفه به پاکسازی مخاط از قفسه سینه کمک می کند. برای یک کودک بزرگتر با سرفه های مکرر و خشک که از خوابیدن جلوگیری می کند، داروی حاوی دکسترومتورفان ممکن است کمک کند، اما مطالعات نشان داده اند که این محصولات فواید زیادی ندارند. ضد احتقان ها و آنتی هیستامین ها سرفه را متوقف نمی کنند.
• اگر شیرخواری به دلیل پر شدن بینی در تغذیه با مشکل مواجه است، از یک مکنده لاستیکی برای پاک کردن مخاط استفاده کنید. اگر مخاط بسیار غلیظ است از قطره بینی نمکی یا اسپری بینی نمکی استفاده کنید. اسپری به خوبی وارد مجرای بینی می شود و ممکن است موثرتر از قطره باشد.
• هوا مرطوب خنک برای کودکی که بینی انها پر شده است را راحت تر می کند. رطوبت ساز را کاملا تمیز و خشک کنید تا از آلودگی باکتریایی یا کپک جلوگیری شود. بخارساز آب گرم به دلیل خطر سوختگی توصیه نمی شود.
• قطره ها یا اسپری های دارویی فقط تسکین مختصری را ایجاد می کنند و نباید بیش از ۲ تا ۳ روز استفاده شوند زیرا احتقان بینی در واقع می تواند بدتر شود. اینها نباید در کودکان زیر ۶ سال استفاده شوند. داروهای ضد احتقان که از طریق دهان مصرف می شوند چندان موثر نیستند و می توانند باعث تپش قلب یا بی خوابی در کودکان شوند. آنتی هیستامین ها برای آنفولانزا موثر نیستند.
• آنفولانزا را نمی توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. آنتی بیوتیک ها باید فقط زمانی استفاده شوند که کودکان دچار عوارض باکتریایی مانند عفونت گوش یا ذات الریه شوند.
• غرغره کردن با آب گرم گلودرد را کاهش می دهد. برای کودکان ۳ سال یا بیشتر، مکیدن آب نبات های سفت بدون قند یا قرص های حاوی عسل، گیاهان یا پکتین نیز کمک کننده است. پاستیل های گلو حاوی داروهای بی حس کننده گلو (دیکلونین، بنزوکائین، هگزیل رزورسینول، منتول و فنل) نباید توسط کودکان خردسال استفاده شود زیرا ممکن است بر توانایی بلع آنها تأثیر بگذارد.

مطالب مرتبط: تست سلامت ریه در خانه

داروهای ضد ویروس انفولانزا در کودکان

اگر کودک شما بیماری ریوی، قلبی، بیماری که سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد یا بیماری مزمن دیگری که نیاز به مراقبت منظم پزشکی دارد و فکر می کنید که کودک ممکن است آنفولانزا داشته باشد، فورا با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک ممکن است یک داروی ضد ویروسی تجویز کند. آمانتادین (Symmetrel)، اوسلتامیویر (Tamiflu) و زانامیویر (Relenza) داروهای ضد ویروسی هستند که می توانند با ویروس های آنفولانزا مبارزه کنند. این داروها ممکن است برای افراد سالم مبتلا به آنفولانزای شدید نیز تجویز شود. این داروها باید ظرف ۴۸ ساعت پس از اولین علائم مصرف شوند تا موثر باشند.پ

پیشگیری از آنفولانزا در کودکان چگونه ممکن است؟

بهترین راه برای پیشگیری از آنفولانزا، دریافت واکسن سالانه آنفولانزا است. هر سال، یک واکسن جدید آنفولانزا قبل از شروع فصل آنفولانزا در دسترس است. واکسن ها در انواع تزریقی و اسپری بینی موجود هستند. اگر سوالی در مورد نحوه عملکرد واکسن ها و میزان اثربخشی آن ها در پیشگیری از آنفولانزا دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

واکسن آنفولانزا معمولا به صورت تزریق عضلانی داده می شود. برای نوزادان و کودکان خردسال، تزریق این واکسن به صورت تزریق در عضله ران و برای کودکان بزرگتر، به صورت تزریق در عضله بالای بازو انجام می شود. همچنین واکسن آنفولانزا به صورت اسپری بینی برای کودکان سالم بالای ۲ سال، از جمله نوجوانان غیر باردار، در دسترس است. با پزشک فرزندتان مشورت کنید تا ببینید کدام گزینه بهترین انتخاب برای فرزند شماست.

بار اولی که یک کودک ۶ ماهه تا ۸ ساله واکسن آنفولانزا دریافت می کند، به یک دوز دوم واکسن یک ماه بعد نیاز دارد. این برای ساختن ایمنی در برابر آنفولانزا است. دوز اول و دوم واکسن فرزندتان را به محض در دسترس بودن دریافت کنید. این کار بهترین حفاظت را برای فرزندتان در فصل آنفولانزا فراهم می کند. از سال های بعد، فرزندتان فقط به یک دوز نیاز خواهد داشت.

واکسن برای تمام کودکان ۶ ماهه و بالاتر توصیه می شود. اما برای برخی از کودکان، دریافت واکسن آنفولانزا اهمیت بیشتری دارد زیرا احتمال بروز عوارض ناشی از آنفولانزا در آن ها بیشتر است. واکسن آنفولانزا باید به هر کودکی که یکی از موارد زیر را دارد، داده شود:

• بیماری مزمن قلبی یا ریوی
• اختلال غدد درون ریز مانند دیابت
• اختلال کلیوی یا کبدی
• سیستم ایمنی ضعیف ناشی از HIV یا AIDS یا استفاده طولانی مدت از استروئیدها یا داروهای سرکوب کننده ایمنی دیگر
• اختلال خونی مانند بیماری سلول داسی

واکسن آنفولانزا همچنین باید به کودکان زیر نیز تزریق شود:

• کودکی که یکی از اعضای خانواده اش دارای یک بیماری مزمن است
• کودک یا نوجوانی که به عنوان درمان طولانی مدت آسپرین مصرف می کند
• کودکان با والدین یا مراقبینی که در معرض خطر بالا برای عوارض ناشی از آنفولانزا هستند

کلام آخر

اکثر کودکان در عرض یک هفته از آنفولانزا بهبود می یابند. اما ممکن است تا ۳ تا ۴ هفته همچنان احساس خستگی کنند. سرماخوردگی معمولاً خفیف است و اغلب پس از چند روز از بین می رود. آنفولانزا می تواند علائم شدید ایجاد کند و منجر به مشکلاتی مانند ذات الریه و حتی مرگ شود.  

[gravityform id="7" title="true"]