برای فصل آنفولانزای ۲۰۲۲-۲۰۲۳، CDC استفاده از چهار داروی ضد ویروسی مورد تایید FDA را برای درمان آنفولانزا توصیه می کند: اوسلتامیویر فسفات، زانامیویر، پرامیویر و بالوکساویر ماربوکسیل. اکثر مطالعات نشان می‌دهند که اوسلتامیویر در صورتی مؤثرتر است که کمتر از ۴۸ ساعت پس از شروع بیماری شروع شود. درمان زودهنگام شدت بیماری را کاهش می دهد و طول مدت بیماری را ۱-۳ روز کاهش می دهد. درمان ضد ویروسی در اسرع وقت برای هر بیمار مشکوک یا تایید شده آنفولانزا که:
- بستری است.
- دارای بیماری شدید، پیچیده یا پیشرونده است.
- در معرض خطر بیشتری برای عوارض آنفولانزا است.
مطالب مرتبط: آزمایش سرطان خون چگونه است؟!
تصمیم گیری در مورد شروع درمان ضد ویروسی برای بیماران مشکوک به آنفولانزا نباید منتظر تایید آزمایشگاهی عفونت ویروس آنفولانزا باشد. درمان تجربی ضد ویروسی باید در اسرع وقت در گروه های اولویت بالا شروع شود. پزشکان می توانند بر اساس قضاوت بالینی، درمان ضدویروسی اولیه بیماران سرپایی غیر پرخطر مشکوک به آنفولانزا به عنوان مثال، بیماری شبه آنفولانزا (تب همراه با سرفه یا گلودرد) را بر اساس قضاوت بالینی در نظر بگیرند، در صورتی که درمان ظرف ۴۸ ساعت پس از شروع بیماری شروع شود.
گزینه های دارویی ضد ویروسی
برای بیماران بستری با آنفولانزای مشکوک یا تایید شده، شروع درمان ضد ویروسی با اسلتامیویر خوراکی یا روده ای در اسرع وقت توصیه می شود. برای بیماران سرپایی با عوارض یا بیماری پیشرونده و آنفولانزای مشکوک یا تایید شده (مانند ذات الریه یا تشدید شرایط پزشکی مزمن زمینه ای)، شروع درمان ضد ویروسی با اسلتامیویر خوراکی در اسرع وقت توصیه می شود.
برای بیماران سرپایی مبتلا به آنفولانزای مشکوک یا تایید شده بدون عارضه، بسته به گروه های سنی و موارد منع مصرف، ممکن است از اسلتامیویر خوراکی، زانامیویر استنشاقی، پرامیویر داخل وریدی یا بالوکساویر خوراکی برای درمان استفاده شود. در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، بالوکساویر در نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به عفونت ویروس آنفولانزای B، اثربخشی بیشتری نسبت به اسلتامیویر داشت.
مطالب مرتبط: آزمایش خون برای چکاپ روده
ویروس های آنفولانزا و SARS-CoV-2 در طول شیوع ویروس‌های آنفولانزا و SARS-CoV-2 درمان تجربی ضد ویروسی آنفولانزا در اسرع وقت برای گروه‌های اولویت‌دار زیر توصیه می‌شود:
الف) بیماران بستری در بیمارستان با بیماری‌های تنفسی
ب) بیماران سرپایی با بیماری تنفسی شدید، پیچیده یا پیشرونده
ج) بیماران سرپایی در معرض خطر بالاتر برای عوارض آنفولانزا که با علائم بیماری حاد تنفسی (با یا بدون تب) مراجعه می کنند.
آنفولانزا و COVID-19 علائم و نشانه‌های همپوشانی دارند. آزمایش می تواند به تمایز بین عفونت ویروس آنفولانزا و عفونت SARS-CoV-2 کمک کند. عفونت همزمان با ویروس های آنفولانزای A یا B و SARS-CoV-2 می تواند رخ دهد و باید مورد توجه قرار گیرد، به ویژه در بیماران بستری با بیماری شدید تنفسی.
پزشکان باید بدانند که نتیجه مثبت تست SARS-CoV-2 مانع از ابتلا به ویروس آنفولانزا نمی شود. برای بیماران بستری مشکوک به آنفولانزا که درمان تجربی ضد ویروسی با اسلتامیویر را شروع کرده‌اند و از روش های مولکولی آنفولانزا یا روش‌های مالتی پلکس که هم ویروس‌های آنفولانزا و هم SARS-CoV-2 را شناسایی می‌کنند، استفاده کرد.
مطالب مرتبط: مادریت در تست پاپ اسمیر
پزشکان باید بدانند که نتیجه مثبت تست آنفلوانزا مانع از ابتلا به SARS-CoV-2 نمی شود. برای بیماران بستری با نتیجه آزمایش آنفولانزای مثبت، درمان ضد ویروسی آنفولانزا با اسلتامیویر باید در اسرع وقت آغاز شود و پزشکان همچنین باید دستورالعمل‌هایی را برای تشخیص و درمان پنومونی اکتسابی از جامعه دنبال کنند. به بیمارانی که در معرض خطر بالاتری برای عوارض آنفولانزا هستند، توصیه می شود در صورت داشتن علائم بیماری حاد تنفسی (با یا بدون تب) با ویروس های آنفولانزای A یا B و برای شروع درمان اولیه ضد ویروسی به پزشک مراجعه کنید.
پزشکان می توانند ۴۸ ساعت قبل از شروع بیماری درمان ضد ویروسی بیماران سرپایی مبتلا به آنفولانزا به عنوان مثال بیماری شبه آنفلوانزا (تب همراه با سرفه یا گلودرد) را بر اساس علائم بالینی شروع کنند.
درمان تامیفلو باید به مدت ۵ روز مصرف شود. مصرف این دارو را برای تمام مدت درمان ادامه دهید حتی اگر بعد از چند روز احساس بهبودی کردید. این به پاکسازی کامل عفونت شما کمک می کند. اگر مصرف این دارو را خیلی زود قطع کنید، علائم شما ممکن است عود کند.
کلام آخر
معمولاً برای درمان آنفولانزا به چیزی جز استراحت و مایعات فراوان نیاز ندارید. اما اگر عفونت شدید دارید یا در معرض خطر بالاتری برای عوارض هستید، پزشک ممکن است یک داروی ضد ویروسی برای درمان آنفولانزا تجویز کند.
فرم درخواست خدمات
"*" indicates required fields