علائم ایدز در زنان

اچ‌آی‌وی (ویروس نقص ایمنی انسانی) باعث بیماری به نام ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) می‌شود. HIV سلول هایی را که برای سیستم ایمنی بدن انسان حیاتی هستند آلوده می کند و توانایی آنها را برای مبارزه با عفونت ها از بین می برد. بنابراین، افرادی که به ایدز مبتلا شده اند، قادر به مبارزه با عفونت های دیگر ویروس ها یا باکتری ها نیستند که معمولاً در افراد سالم باعث بیماری نمی شوند. در نتیجه، بیماران مبتلا به ایدز می توانند در اثر عفونت های ساده جان خود را از دست بدهند. علت اصلی مرگ در افراد مبتلا به HIV/AIDS سل است. برخی از بیماران مبتلا به ایدز نیز به دلیل نقص در سیستم ایمنی خود به سرطان های غیر معمول مبتلا می شوند.

مطلب مرتبط:تست تری گلیسیرید چیست؟

اچ‌آی‌وی برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ به عنوان عامل ایجاد کننده ایدز شناخته شد، بیماری که در ابتدا در گروه‌های کوچکی از مردان همجنس‌گرا یافت می‌شود. از آن زمان، حدود ۷۸ میلیون نفر به HIV آلوده شده اند و ۳۹ میلیون نفر بر اثر بیماری های مرتبط با ایدز جان خود را از دست داده اند.

با این حال، در سال های اخیر، وضعیت امیدوار کننده تر شده است. به دلیل گسترش اقدامات پیشگیرانه، افزایش آزمایشات و دسترسی بیشتر به داروهای ضد ویروسی، افراد بیشتری با HIV/AIDS زندگی می کنند. به طور کلی، تعداد عفونت‌های جدید و مرگ و میر ناشی از HIV/AIDS کاهش یافته است، اگرچه گسترسش این بیماری در همه مناطق جغرافیایی یکسان نیست.

عفونت HIV

از زمانی که یک فرد مبتلا به HIV می شود، معمولاً حدود یک دهه، قبل از اینکه فرد به علائم ایدز مبتلا شود، ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه کنند، اما پس از آن می توانند سال ها بدون علائم قابل توجهی به زندگی ادامه دهند. با این حال، در طول این مرحله، ویروس به تکثیر در بدن آنها ادامه می دهد و می تواند از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن مانند خون یا مایع منی به افراد دیگر منتقل شود.

چرخه تکثیر HIV

HIV به دسته ای از ویروس ها تعلق دارد که به عنوان رتروویروس شناخته می شوند. رتروویروس ها از RNA برای رمزگذاری اطلاعات ژنتیکی خود به جای DNA استفاده می کنند، همانطور که سلول های انسانی انجام می دهند. وجه تمایز رتروویروس‌ها از سایر دسته‌های ویروس این است که در طول چرخه تکثیر خود در داخل سلول‌ها، از آنزیم خاصی به نام رونوشت معکوس برای تبدیل RNA به DNA استفاده می‌کنند.

1. برای شروع عفونت، ذره HIV باید با گیرنده CD4 که در سطح زیرمجموعه ای از سلول های T و برخی دیگر از سلول های سیستم ایمنی به نام ماکروفاژها برخورد کند و به آن متصل شود. تعامل بین HIV و مولکول CD4، همراه با مولکول دیگری به نام گیرنده مشترک، به HIV اجازه ورود به سلول را می دهد.
2. آنزیم ویروس ترانس کریپتاز معکوس سپس RNA را به DNA تبدیل می کند.
3. آنزیم ویروسی دیگری به نام اینتگراز DNA ویروس را وارد DNA سلول می کند.
4. در مرحله بعد، ماشین سلولی با کمک پروتئین ویروسی به نام Tat، بسیاری از کپی های RNA از ویروس را طی فرآیندی به نام رونویسی می سازد.
5. سپس از کپی های RNA برای ساختن پروتئین های ویروس استفاده می شود و کپی های RNA و پروتئین های ویروس در ذرات ویروس جدید جمع می شوند.
6. زنجیره های بلند پروتئین های ویروس در ذره ویروس باید توسط آنزیم ویروسی دیگری به نام پروتئاز به قطعات کوچکتر بریده شود. ذرات جدید HIV با فرآیندی به نام جوانه زدن از سلول آزاد می شوند و سپس می توانند چرخه را تکرار کنند و سلول های CD4+ T را بیشتر و بیشتر آلوده کنند.

مطلب مرتبط:آزمایش گلوکز خون (Blood Glucose Test)

مراحل عفونت HIV

مرحله ۱: عفونت حاد

این مرحله معمولاً پس از ۲ تا ۴ هفته از ابتلا به HIV دیده می شود و فرد در آن مسری ترین زمان ممکن است. بدن به ویروس پاسخ می دهد و معمولاً علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند. در برخی موارد، علائم آنقدر خفیف هستند که ممکن است حتی متوجه آنها نشوید. اما برخی دیگر ممکن است دارای علائم زیر باشند:

1. تورم غدد
2. گلو درد
3. زخم های دهان
4. بثورات پوستی
5. عرق شبانه
6. درد عضلانی

مرحله ۲: عفونت مزمن

عفونت مزمن که به عنوان مرحله بدون علامت نیز شناخته می شود، عفونت مزمن HIV نقطه ای است که ویروس به مقدار کمی در بدن باقی می ماند. برخی از افراد در این دوره اصلاً هیچ علامتی ندارند – با وجود اینکه ویروس هنوز در حال تکثیر است – و این می تواند چندین سال طول بکشد. برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری نسبت به مرحله حاد داشته باشند. این موارد می تواند از سرفه و خستگی گرفته تا کاهش وزن و اسهال متغیر باشد. تب بالا نیز ممکن است وجود داشته باشد.

مرحله ۳: سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز)

بروز ایدز شدیدترین مرحله HIV است که در آن سیستم ایمنی بدن به شدت ضعیف شده است. در این شرایط عفونت های فرصت طلب نیز باعث ایجاد بیماری در فرد می شوند. بیماری های که از عفونت های فرصت طلب طی بیماری ایدز ایجاد می شوند، عبارتند از:

1. پنومونی
2. بیماری سل
3. کاندیدیازیس دهان یا واژن
4. عفونت‌های مخمری
5. پوست
6. چشم ها
7. ریه ها
8. کلیه ها
9. دستگاه گوارش
10. مغز

اگر HIV کنترل نشده باشد، خطر ابتلا به برخی سرطان ها نیز افزایش می یابد، از جمله:

1. سارکوم کاپوزی
2. لنفوم غیر هوچکین
3. سرطان دهانه رحم
4. تغییرات قاعدگی
5. افزایش شیوع سایر عفونت های مقاربتی (STIs)
6. بیماری التهابی لگن (PID)

PID عفونت رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها است که می تواند منجر به موارد زیر شود:

1. درد هنگام رابطه جنسی دخول و هنگام ادرار کردن
2. خونریزی نامنظم
3. افزایش ترشحات واژن
4. اسهال، تهوع و استفراغ، کاهش وزن، سردرد شدید، درد مفاصل، دردهای عضلانی، تنگی نفس، سرفه مزمن، اختلال در بلع، تعریق شدید شبانه و لرز، از دست دادن حافظه کوتاه مدت، سردرگمی ذهنی و کما از دیگر عوامل این نوع مرحله عفونت ایدز است.

عللت بروز بیماری HIV

ویروس نقص ایمنی انسانی باعث عفونت HIV، حمله به سیستم ایمنی و تضعیف دفاع بدن در برابر عفونت ها و بیماری ها می شود. ویروس HIV از شامپانزه های آفریقای مرکزی منشا گرفته است. از آنجایی که این ویروس از طریق تماس با مایعات بدن منتقل می شود، بیشتر افراد از طریق رابطه جنسی محافظت نشده واژینال یا مقعدی با فردی که HIV مثبت است، آلوده می شوند. (خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر است). اما تماس با خون آلوده – مانند استفاده از سوزن های مشترک – می تواند HIV را از فردی به فرد دیگر منتقل کند.

این امکان وجود دارد که والدین الوده HIV را در دوران بارداری، زایمان و حتی یا شیردهی به نوزاد خود نیز منتقل کنند.

مطلب مرتبط: تفسیر نتایج ازمایش خون

راه های کلیدی برای کاهش خطر ابتلا به HIV شامل موارد زیر است:

1. عدم استفاده از سوزن مشترک هنگام استفاده از داروهای تزریقی
2. استفاده صحیح از کاندوم هنگام رابطه جنسی در کنار روان کننده های مبتنی بر آب یا سیلیکون برای جلوگیری از لیز خوردن یا شکستن آن
3. اگر در معرض خطر بالاتر ابتلا به HIV هستید، از پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) استفاده کنید..
4. انجام آزمایش و درمان HIV و سایر بیماری های مقاربتی – داشتن یک بیماری مقاربتی می تواند به معنای خطر بیشتر ابتلا به HIV باشد.
5. افراد AFAB بدون اچ‌آی‌وی که شرکای HIV مثبت دارند، اگر همسرشان روزانه از داروهای HIV استفاده کند و به سرکوب ویروسی دست یابد، در خطر ابتلا به ویروس نیستند. با این حال، استفاده مداوم از روش‌های مانع، مانند کاندوم، توصیه می‌شود.

آزمایش HIV

اگر در مورد ابتلا به این ویروس نگران هستید بهترین کار انجام آزمایش است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند که همه افراد بین ۱۳ تا ۶۴ سال بدون در نظر گرفتن خطر ابتلا، حداقل یک بار آزمایش HIV انجام دهند. اگر عوامل خطر شناخته شده ای دارید، بهتر است که سالانه آزمایش شوید.

اگر نتایج آزمایش اچ‌آی‌وی منفی بود اما علائم همچنان وجود داشت، به یک پزشک متخصص بیماری های عفونی مراجعه کنید. بثورات پوستی حتی در افراد بدون HIV ممکن است نشانه یک بیماری جدی باشد. اگر آزمایش HIV مثبت شد، یک متخصص بیماری های عفونی می تواند از طریق داروهای ضد رتروویروسی به درمان شما کمک کند. پیشرفت های اخیر به طور قابل توجهی امید به زندگی افراد مبتلا به HIV را بهبود بخشیده است.

کلام اخر

اگرچه علائم ناشی از ویروس HIV به مرحله عفونت ایجاد شده از این ویروس بستگی دارد اما علائمی مانند کمبود انرژی یا خستگی، کاهش وزن، تب های مکرر درجه پایین و تعریق شبانه، عفونت های مکرر قارچی (در دهان)، از دست دادن حافظه کوتاه مدت و بثورات پوستی یا پوسته پوسته شدن پوست که به سختی بهبود می یابد، در زنان بیشتر شایع است.