تست PCR  کرونا چیست؟

آزمایش COVID-19 ارزیابی حضور فعلی یا گذشته SARS-CoV-2 است. دو نوع اصلی آزمایش وجود ویروس یا آنتی‌بادی‌های تولید شده در پاسخ به عفونت را تشخیص می‌دهند. آزمایش‌های مولکولی برای حضور ویروس از طریق اجزای مولکولی آن برای تشخیص موارد فردی و اجازه دادن به مقامات بهداشت عمومی برای ردیابی و مهار شیوع استفاده می‌شود. آزمایش‌های آنتی‌بادی (سروولوژی ایمونواسی) در عوض نشان می‌دهند که آیا فردی زمانی به این بیماری مبتلا بوده است. آنها برای تشخیص عفونت های فعلی کمتر مفید هستند زیرا ممکن است آنتی بادی ها تا هفته ها پس از عفونت ایجاد نشوند. برای ارزیابی شیوع بیماری که به تخمین میزان مرگ و میر عفونت کمک می کند، استفاده می شود. نتایج آزمایش‌های ویروس COVID-19 مثبت نشان‌دهنده عفونت فعلی است، در حالی که آزمایش‌های آنتی‌بادی مثبت نشان‌دهنده عفونت قبلی است. تکنیک های دیگر عبارتند از سی تی اسکن، بررسی دمای بدن بالا، بررسی سطح پایین اکسیژن خون و تشخیص توسط سگ های آموزش دیده.

تشخیص ویروس ویروس کرونا

تشخیص ویروس معمولاً یا با جستجوی RNA داخلی ویروس یا تکه‌های پروتئین در قسمت بیرونی ویروس انجام می‌شود. آزمایش هایی که به دنبال آنتی ژن های ویروسی (بخش هایی از ویروس) هستند، آزمایش آنتی ژن نامیده می شوند. انواع مختلفی از آزمایش ها وجود دارد که با تشخیص وجود RNA ویروس به دنبال ویروس می گردند. این آزمایشات اسید نوکلئیک یا آزمایشات مولکولی نامیده می شوند. از سال ۲۰۲۱، رایج ترین شکل آزمایش مولکولی، تست رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) است. روش‌های دیگر مورد استفاده در آزمایش‌های مولکولی عبارتند از CRISPR، تقویت اسید نوکلئیک هم دما، واکنش زنجیره‌ای پلیمراز دیجیتال، آنالیز ریزآرایه، و توالی‌یابی نسل بعدی.

تست رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR)

واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) فرآیندی است که یک بخش کوچک و کاملاً مشخص از DNA را صدها هزار بار تقویت می کند (تکثیر می کند) و مقدار کافی از آن را برای تجزیه و تحلیل ایجاد می کند. نمونه های آزمایشی با مواد شیمیایی خاصی اماده می شوند که امکان استخراج DNA را فراهم می کند. رونویسی معکوس RNA را به DNA تبدیل می کند. رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) ابتدا از رونویسی معکوس برای به دست آوردن DNA استفاده می کند، به دنبال آن از PCR برای تقویت آن DNA استفاده می کند و به اندازه کافی برای تجزیه و تحلیل ایجاد می کند.

RT-PCR می تواند SARS-CoV-2 را که فقط حاوی RNA است، شناسایی کند. فرآیند RT-PCR معمولاً به چند ساعت نیاز دارد. به این آزمایش‌ها، سنجش‌های مولکولی یا ژنتیکی نیز گفته می‌شود.

Real-time PCR (qPCR) مزایایی از جمله اتوماسیون، توان عملیاتی بالاتر و ابزار دقیق تر را ارائه می دهد. این روش به روش ترجیحی تبدیل شده است..

ازمایش PCR کرونا چگونه و به چه صورت است؟

نمونه‌ها را می‌توان با روش‌های مختلف، از جمله سواب نازوفارنکس، خلط (مواد سرفه شده)، سواب گلو،  مواد راه هوایی عمیق که از طریق کاتتر ساکشن یا بزاق جمع‌آوری می‌شود، به دست آورد. احتمال تشخیص ویروس بستگی به روش جمع آوری و مدت زمان گذشته از عفونت دارد. آزمایشات انجام شده با سواب گلو فقط در هفته اول قابل اعتماد است. پس از آن ویروس ممکن است گلو را رها کرده و در ریه ها تکثیر شود. در هفته دوم، جمع آوری خلط یا مجاری هوایی عمیق ترجیح داده می شود.

جمع آوری بزاق ممکن است به اندازه سواب بینی و گلو موثر باشد،  اگرچه این امر قطعی نیست. نمونه برداری از بزاق ممکن است با حذف تعامل فیزیکی نزدیک، خطر را برای متخصصان مراقبت های بهداشتی کاهش دهد. همچنین برای بیمار راحت‌تر است. افراد قرنطینه شده می توانند نمونه های خود را جمع آوری کنند. ارزش تشخیصی آزمایش بزاق به محل نمونه (گلو عمیق، حفره دهان، یا غدد بزاقی) بستگی دارد. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که بزاق در مقایسه با نمونه‌های سواب حساسیت و قوام بیشتری دارد. در ۱۵ اوت ۲۰۲۰، FDA ایالات متحده مجوز استفاده اضطراری را برای آزمایش بزاق ایجاد شده در دانشگاه ییل اعطا کرد که نتایج را در چند ساعت نشان می‌دهد. در ۴ ژانویه ۲۰۲۱، FDA ایالات متحده هشداری را در مورد خطر نتایج کاذب، به ویژه نتایج منفی کاذب، با آزمایش RT-PCR بیدرنگ سنجش SARS-Cov-2 صادر کرد.

بار ویروسی اندازه گیری شده در نمونه های تنفسی فوقانی پس از شروع علائم کاهش می یابد. پس از بهبودی، بسیاری از بیماران دیگر RNA ویروسی قابل تشخیص در نمونه های تنفسی فوقانی ندارند. در میان افرادی که این کار را انجام می دهند، غلظت RNA سه روز پس از بهبودی عموماً کمتر از محدوده ای است که ویروس دارای قابلیت تکثیر به طور قابل اعتماد ایزوله شده است. هیچ ارتباط واضحی بین طول بیماری و مدت ریزش RNA ویروسی پس از بهبودی در نمونه‌های تنفسی فوقانی توصیف نشده است.

تشخیص ویروس کرونا با کمک آزمایشات آنتی ژن

آنتی ژن بخشی از یک پاتوژن است که باعث ایجاد پاسخ ایمنی می شود. آزمایش های آنتی ژن به دنبال پروتئین های آنتی ژن از سطح ویروس هستند. در مورد یک ویروس کرونا، اینها معمولاً پروتئین‌های حاصل از میخ‌های سطحی هستند. آنتی ژن های SARS-CoV-2 را می توان قبل از شروع علائم COVID-19 (به محض ذرات ویروس SARS-CoV-2) با نتایج آزمایش سریع تر، اما با حساسیت کمتر نسبت به تست های PCR برای ویروس شناسایی کرد.

تست‌های آنتی‌ژن سریع COVID–۱۹، آزمایش‌های ایمنی جریان جانبی هستند که وجود یک آنتی ژن ویروسی خاص را تشخیص می‌دهند که نشان‌دهنده عفونت ویروسی فعلی است. تست های آنتی ژن به سرعت (در عرض ۱۵ تا ۳۰ دقیقه) نتیجه می دهند و بیشتر آنها را می توان در محل مراقبت یا به عنوان خودآزمایی استفاده کرد. خودآزمایی آزمایش‌های سریعی هستند که می‌توان آن‌ها را در خانه یا هر مکان دیگری انجام داد، استفاده از آن آسان است و نتایج سریعی ایجاد می‌کند. آزمایش آنتی ژن را می توان بر روی نمونه های نازوفارنکس، سواب بینی یا بزاق انجام داد. آزمایش‌های آنتی ژنی که می‌توانند SARS-CoV-2 را شناسایی کنند، روشی سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر برای آزمایش ویروس ارائه می‌دهند. آزمون‌های آنتی‌ژن معمولاً نسبت به واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس بلادرنگ (RT-PCR) و سایر آزمایش‌های تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) حساس‌تر هستند.

آزمایش‌های آنتی ژن ممکن است یکی از راه‌های افزایش مقیاس آزمایش به سطوح بسیار بالاتر باشد. آزمایش‌های تقویت اسید نوکلئیک هم دما می‌توانند تنها یک نمونه را در هر دستگاه پردازش کنند. آزمایش‌های RT-PCR دقیق هستند، اما برای اجرای آزمایش‌ها به زمان، انرژی و پرسنل آموزش‌دیده زیادی نیاز دارند. دبورا بیرکس، رئیس گروه ویژه ویروس کرونا در کاخ سفید، در ۱۷ آوریل گفت: “در آزمایش [PCR] هرگز توانایی انجام ۳۰۰ میلیون آزمایش در روز یا آزمایش همه قبل از رفتن به سر کار یا مدرسه وجود نخواهد داشت.” ۲۰۲۰. “اما ممکن است آزمایش آنتی ژن وجود داشته باشد.”

نمونه‌ها ممکن است از طریق سواب نازوفارنکس، سواب نارس قدامی، یا از بزاق (که با روش‌های مختلف از جمله آزمایش آب‌نبات چوبی برای کودکان به دست می‌آید) جمع‌آوری شود. سپس نمونه در معرض نوارهای کاغذی حاوی آنتی بادی های مصنوعی قرار می گیرد که برای اتصال به آنتی ژن های ویروس کرونا طراحی شده اند. آنتی ژن ها به نوارها متصل می شوند و بازخوانی بصری می دهند. این فرآیند کمتر از ۳۰ دقیقه طول می کشد، می تواند نتایج را در نقطه مراقبت ارائه دهد و به تجهیزات گران قیمت یا آموزش گسترده نیاز ندارد. سواب های ویروس های تنفسی اغلب فاقد مواد آنتی ژن کافی برای تشخیص هستند. این امر به ویژه در مورد بیماران بدون علامت که ترشحات بینی کمی دارند، صدق می کند. پروتئین های ویروسی در آزمایش آنتی ژن تقویت نمی شوند.

تشخیص ویروس کرونا با کمک آزمایشات آنتی بادی

بدن با تولید آنتی بادی هایی که به خنثی کردن ویروس کمک می کند، به عفونت ویروسی پاسخ می دهد. آزمایش‌های خون (که به آن‌ها آزمایش‌های سرولوژی یا ایمونواسی سرولوژی نیز گفته می‌شود) می‌توانند وجود چنین آنتی‌بادی‌هایی را تشخیص دهند. آزمایش‌های آنتی‌بادی می‌توانند برای ارزیابی بخشی از جمعیت که یک بار آلوده شده‌اند مورد استفاده قرار گیرند، که سپس می‌توان از آن برای محاسبه میزان مرگ و میر این بیماری استفاده کرد.

آنها همچنین می توانند برای تعیین مقدار آنتی بادی موجود در یک واحد پلاسمای نقاهت، برای درمان کووید-۱۹ یا بررسی اینکه آیا واکسن داده شده پاسخ ایمنی کافی ایجاد می کند، استفاده شوند. قدرت و دوره حفاظتی آنتی بادی های SARS-CoV-2 ثابت نشده است. بنابراین، یک آزمایش آنتی بادی مثبت ممکن است به معنای مصونیت در برابر عفونت آینده نباشد. علاوه بر این، اینکه آیا عفونت‌های خفیف یا بدون علامت، آنتی‌بادی‌های کافی برای تشخیص تولید می‌کنند، ثابت نشده است. آنتی‌بادی‌های برخی بیماری‌ها برای سال‌ها در جریان خون باقی می‌مانند، در حالی که برخی دیگر از بین می‌روند.

بیشترین آنتی بادی های که علیه IgM و IgG هستند. آنتی بادی های IgM به طور کلی چند روز پس از عفونت اولیه قابل تشخیص هستند، اگرچه سطوح در طول دوره عفونت و بعد از آن به خوبی مشخص نشده است. آنتی‌بادی‌های IgG معمولاً ۱۰ تا ۱۴ روز پس از عفونت قابل تشخیص هستند و معمولاً حدود ۲۸ روز پس از عفونت به اوج خود می‌رسند. این الگوی رشد آنتی‌بادی که در سایر عفونت‌ها دیده می‌شود، اغلب در مورد SARS-CoV-2 صدق نمی‌کند، با این حال IgM  گاهی بعد از IgG، همراه با IgG یا اصلاً رخ نمی‌دهد. با این حال، به طور کلی، تشخیص IgM میانه ۵ روز پس از شروع علائم رخ می دهد، در حالی که IgG به طور متوسط ​​۱۴ روز پس از شروع علائم تشخیص داده می شود. سطح IgG به طور قابل توجهی پس از دو یا سه ماه کاهش می یابد. آزمایشات ژنتیکی عفونت را زودتر از آزمایش آنتی بادی تأیید می کند. تنها ۳۰ درصد از افرادی که آزمایش ژنتیکی مثبت داشتند، در روز ۷ عفونت خود، آزمایش آنتی بادی مثبت تولید کردند.

ازمایش PCR خون چیست؟

برای تشخیص ویروس کرونا نمی توان از نمونه خون استفاده کرد. خون فرد مشکوک به کرونا برای تشخیص انتی ژن و انتی بادی کاربرد دارد و برای تست PCR بایستی از بینی و حلق سواب تهیه کرد.