تست و آزمایش کلیه در منزل

شاید برایتان سوال باشد که چه موقع بایستی چکاپ کلیه انجام داد؟؟ در زمان  فشار خون بالا، وجود خون در ادرار، وجود پروتئین در ادرار، تکرر ادرار، شب ادراری، سوزش ادرار، کراتینین بالا (در زنان: بیشتر از ۲/۱ میلی گرم در دسی لیتر در و در مردان: بیشتر از ۴/۱ میلی گرم در دسی لیتر) و تورم دست، پا و چشم ها از علائم هشدار دهنده برای نیاز به انجام چکاپ کلیه هستند.

علائم بیماری کلیوی چیست؟

علائم بیماری کلیوی چیست؟ و چه موقع بایستی آزمایش و چکاپ کلیه انجام داد؟ بیماری کلیوی در ابتدا شاید هیچ نشانه و علائمی از خود بروز ندهد اما می توان سلامت آن را با استفاده از آزمایش ادرار یا خون مشخص کرد. اما برخی از افراد یک سری علائم در بدن خود دارند که می تواند نشان دهنده بیماری کلیوی و یا وجود مشکل در عملکرد کلیه باشد. به برخی از این علائم در زیر اشاره کرده ایم.

• پف یا تورم در صورت و به خصوص در اطراف چشم، معده، مچ پا یا ران ها
• کاهش میزان ادرار
• وجود کف و یا خون در ادرار(هماچوری)
• ترشحات غیرطبیعی هنگام ادرار، سوزش و تغییر در دفعات ادرار در شب
• احساس درد در زیر دنده ها و قسمت میانی پشت

آزمایش کلیه چیست؟

کلیه ها به تعداد دو عدد و هر کدام به اندازه یک مشت هستند که در دو طرف بدن و پشت شکم قرار دارند. کلیه ها نقش مهمی در سلامتی داشته و سبب فیلتر کردن مواد زائد خون و دفع آن ها توسط ادرار هستند. کلیه ها به تنظیم مواد معدنی و سطح آب بدن و همچنین به تولید گلبول های قرمز و ویتامین D کمک می کنند.

تست های کلیه که از خون و یا ادرار جهت تشخیص مشکلات کلیوی گرفته می شوند بسیار ساده بوده و برای تشخیص سلامت کلیه تست های گوناگونی وجود دارند که از جنبه های مختلف عملکرد کلیه را بررسی می کنند. نوعی از این آزمایش ها برای تشخیص اینکه آیا کلیه ها مواد زائد را فیلتر می کنند یا نه و نوع دیگر برای بررسی نشت پروتئین ها به ادرار مورد استفاده قرار می گیرند.

اگر بعد از انجام این تست ها و تشخیص دکتر متوجه شدید که کلیه های شما به خوبی کار نمی کند و یا دچار بیماری ها دیگری نظیر دیابت و یا فشار خون بالا هستید شاید نیاز باشد تست دیگری تحت عنوان آزمایش عملکرد کلیه داشته باشید.

انواع آزمایش های کلیه کدامند؟

پزشک شما لیستی از آزمایش ها را جهت ارزیابی سلامت کلیه و بررسی میزان سرعت فیلتر موارد زائد از خون و دفع آن تجویز کرده که این امر توسط آزمایش GFR یا همان فیلتراسیون گلومرولی انجام می شود. آزمایش خون و ادرار نشان می دهد که کلیه ها تا چه اندازه وظایف خود را به خوبی انجام داده و مواد زائد و اضافی با چه سرعتی از بدن خارج می شوند. آزمایش ادرار نیز می تواند تشخیص بالایی در میزان پروتئین از دست رفته داشته که دفع زیاد آن نشانه وجود مشکلی در کلیه است. برخی از آزمایشات که برای بررسی مشکل و نارسایی کلیه انجام می شوند عبارتند از آزمایش خون، آزمایش ادرار، بیوپسی کلیه و تست های تصویر برداری.

راه های پیشگیری از بیماری کلیوی و سلامت کلیه

برای بهبود سلامت کلیه های خود و پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری های کلیوی بهتر است موارد گفته شده در زیر را رعایت کنید.

• سعی کنید در طول روز مایعات زیادی بنوشید.
• وزن خود را کنترل کنید.
• از مواد غذایی غنی از فسفر استفاده کنید.
• فعالیت بدنی خود را بالا ببرید.
• فشار خون خود را مدیریت کنید.
• از استعمال دخانیات بپرهیزید.
• مصرف گوشت قرمز را در برنامه غذایی خود حتما داشته باشید.
• از انواع میوه ها مانند گیلاس، هندوانه و انگور قرمز استفاده کنید.
• مصرف سبزیجاتی مانند کلم بروکلی، کلم پیچ، سیر و فلفل دلمه ای قرمز را بالا ببرید.

علائم نارسایی کلیه کدامند؟

نارسایی کلیه یک بیماری کلیوی بوده که قطعا نشانه هایی به همراه دارد. این بیماری به دلیل عملکرد ضعیف همواره با مشکلات ادراری همراه است و همین سبب تجمع سموم در بدن شود. به علائم نارسایی کلیه در زیر پرداخته ایم.

• کاهش تعداد دفعات دفع ادرار
• حالت تهوع
• گجی
• تورم و پیف در زیر چشم ها
• کاهش هوش و تمرکز
• تنگی نفس
• درد در قفسه سینه
• ضربان قلب نامنظم یا آریتمی
• انقباض عضلات
• خارش مداوم
• تشنج

چهار نوع اصلی سنگ کلیه وجود دارد:

1. کلسیم رایج ترین نوع سنگ است.
2. اسید اوریک یکی دیگر از انواع رایج سنگ است.
3. سیستین یک نوع سنگ غیر معمول است. این بیماری ناشی از سیستینوری است، یک بیماری کلیوی که شما از والدین خود به ارث می برید.
4. استروویت غیر معمول ترین نوع سنگ است. معمولاً پس از عفونت دستگاه ادراری (UTI) ایجاد می شود.

سنگ کلیه می تواند به کوچکی یک دانه شن یا به بزرگی یک نخود و گاهی حتی بزرگتر باشد. سنگ های بسیار کوچک ممکن است هنگام ادرار کردن از بدن شما خارج شوند . سنگ‌های بزرگ‌تر یا عجیب‌شکل می‌توانند در داخل دستگاه ادراری شما گیر کرده و جریان ادرار را مسدود کنند و باعث درد شدید یا خونریزی شود و ممکن است برای از بین بردن سنگ ها به درمان نیاز داشته باشید. اما با درمان، سنگ کلیه معمولاً آسیب دائمی ایجاد نمی کند. نام های دیگر: تجزیه و تحلیل سنگ ادراری، تجزیه و تحلیل سنگ کلیه

علائم سنگ کلیه چیست؟

شایع ترین علامت سنگ کلیه، درد در ناحیه پایین کمر، شکم یا پهلو است. این درد ممکن است از ناحیه کشاله ران تا پهلو گسترش یابد. درد سنگ کلیه می تواند خفیف یا تیز و شدید باشد. گاهی اوقات به این درد، درد کولیکی گفته می شود زیرا ممکن است به صورت موجی بدتر شود.

سایر علائم سنگ کلیه شامل موارد زیر خواهد بود:

• تهوع و استفراغ
• ادرار خونی
• درد هنگام ادرار کردن
• عدم توانایی در ادرار کردن
• احساس نیاز مکرر به ادرار کردن
• تب یا لرز
• ادرار کدر یا با بوی نامطبوع

لازم به ذکر است که سنگ های کوچک کلیه ممکن است درد یا علائم دیگری ایجاد نکنند.

چه عواملی باعث سنگ کلیه می شود؟

ادرار شما حاوی مواد معدنی، اسیدها و سایر مواد مانند کلسیم، سدیم، اگزالات و اسید اوریک است. زمانی که تعداد ذرات این مواد در ادرار شما زیاد و مایع کم باشد، می توانند شروع به چسبیدن به هم کنند و بلور یا سنگ تشکیل دهند. سنگ های کلیه می توانند در طول ماه ها یا سال‌ ها تشکیل شوند.

ازمایش سنگ ادرار چه کاربردی دارد؟

تجزیه و تحلیل سنگ کلیه برای پیدا کردن اینکه سنگ کلیه شما از چه ساخته شده است استفاده می شود و به پزشک شما کمک می‌کند تا بفهمد چرا سنگ تشکیل شده و چه چیزی به جلوگیری از تشکیل سنگ‌های بیشتر در آینده کمک می‌کند.

چرا به تجزیه و تحلیل سنگ کلیه نیاز دارم؟

اگر علائمی دارید که می تواند از سنگ کلیه باشد، ممکن است نیاز به تجزیه و تحلیل سنگ کلیه داشته باشید. علائم سنگ کلیه عبارتند از:

1. درد شدید در شکم، پهلو، کشاله ران یا کمر
2. خون در ادرار
3. تکرر ادرار
4. اصلاً قادر به ادرار نبودن یا فقط کمی ادرار کردن
5. درد هنگام ادرار کردن
6. ادرار کدر یا بدبو
7. تهوع و استفراغ
8. تب و لرز

برای جمع آوری سنگ کلیه، به یک صافی سنگ کلیه برای فیلتر ادرار و یک ظرف تمیز برای سنگ نیاز دارید. صافی سنگ کلیه دستگاهی است که از توری یا گاز ظریف ساخته شده است. ممکن است پزشک شما یک صافی به شما بدهد یا ممکن است از داروخانه یک صافی تهیه کنید. برای جمع آوری سنگ خود، باید:

1. تمام ادرار خود را از طریق صافی فیلتر کنید.
2. پس از هر بار ادرار کردن، صافی را به دقت بررسی کنید تا به دنبال سنگ بگردید. ممکن است مانند یک دانه شن یا یک تکه شن کوچک به نظر برسد.
3. اگر سنگی پیدا کردید، آن را در ظرفی تمیز درب دار قرار دهید.
4. چیزی به ظرف اضافه نکنید. سنگ باید خشک نگه داشته شود.
5. نوار یا دستمال کاغذی روی سنگ نگذارید.
6. طبق دستور، ظرف را به ارائه دهنده یا آزمایشگاه خود برگردانید.

سنگ ممکن است در هر زمانی از شبانه روز بگذرد. بنابراین، مهم است که هر بار که ادرار می کنید، تمام ادرار خود را فیلتر کنید تا زمانی که سنگ پیدا کنید. ممکن است پزشک به شما بگوید که برای دفع سنگ آب زیادی بنوشید. اگر هنگام دفع سنگ درد داشتید، از پزشک خود در مورد داروی ضد درد سوال کنید. اگر سنگ کلیه شما بیش از حد بزرگ است که نمی تواند دفع شود، ممکن است به یک عمل جراحی جزئی برای برداشتن سنگ برای آزمایش نیاز داشته باشید. اگر قبلاً سنگ کلیه را دفع کرده اید و آن را نگه داشته اید، از پزشک خود در مورد آزمایش آن بپرسید. اقدامات لازم قبل از انجام ازمایش سنگ کلیه برای تجزیه و تحلیل سنگ کلیه نیازی به آمادگی خاصی ندارید.

اقدامات لازم قبل از انجام ازمایش سنگ کلیه

برای تجزیه و تحلیل سنگ کلیه نیازی به آمادگی خاصی ندارید.

چه کسانی در معرض ابتلا به سنگ کلیه هستند؟

مواردی وجود دارد که خطر ابتلا به سنگ کلیه را در افراد افزایش می دهد. شما نیز ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سنگ کلیه باشید اگر:

• به اندازه کافی مایعات نخورید.
• گوشت و سایر غذاهای غنی از پروتئین مصرف کنید.
• غذاهای حاوی سدیم یا شکر (ساکارز و فروکتوز) بالا بخورید.
• مکمل‌ های ویتامین C مصرف کنید.
• سابقه خانوادگی سنگ کلیه داشته باشید.
• مسدودیت در مجاری ادراری داشته باشید.
• عمل جراحی معده یا روده، از جمله عمل بای پس معده، داشته باشید.
• داروهای خاصی مصرف کنید. این شامل برخی از دیورتیک ها، ضد اسید های حاوی کلسیم، برخی داروهای ضد تشنج و موارد دیگر است.
• شرایط پزشکی خاصی داشته باشید.

بیماری هایی که خطر سنگ کلیه را افزایش می دهند

برخی از بیماری ها و شرایط جسمانی می توانند شما را در معرض خطر بالاتری برای سنگ کلیه قرار دهند. این شرایط شامل:

• فیبروز کیستیک
• سیستینوریا (یک اختلال ژنتیکی که باعث تجمع سیستین می شود)
• دیابت
• نقرس
• فشار خون بالا
• سطح بالای کلسیم در ادرار شما
• بیماری التهابی روده (IBD)
• کیست های کلیه
• چاقی
• پوکی استخوان
• بیماری پاراتیروئید
• هایپر اگزالوری اولیه
• نیم فلجی یا فلجی (انواع فلج)

عوارض سنگ کلیه چیست؟

سنگ های کلیه می توانند شما را در معرض برخی خطرات قرار دهند. این خطرات شامل:

• انسدادی که ادرار را به سمت کلیه بر می گرداند و باعث ورم آن می شود (هیدرونفروز یا ورم کلیه)
• عفونت کلیه (پیلونفریت)
• آسیب حاد کلیه (نوعی نارسایی کلیه که ممکن است قابل بازگشت باشد)
• عفونت های مکرر دستگاه ادراری
• بیماری مزمن کلیه

راه های تشخیص سنگ کلیه چیست؟

پزشکان از تصویربرداری، آزمایش های خون و ادرار برای تشخیص سنگ های کلیه استفاده می کنند. اگر پزشک شما بر اساس علائم و معاینه فیزیکی مشکوک به وجود سنگ کلیه در شما باشد، ممکن است به یکی یا چند مورد از این آزمایش های ذکر شده در زیر نیاز داشته باشید.

• آزمایش ادرار: پزشک می تواند ادرار شما را برای بررسی خون، کریستال های تشکی ‌دهنده سنگ و نشانه های عفونت آزمایش کند.
• تصویربرداری: اشعه ایکس، سی تی اسکن و سونوگرافی می توانند به پزشک شما کمک کنند تا اندازه، شکل، محل و تعداد سنگ ها را مشاهده کند.
• آزمایش های خون: پزشک می تواند از آزمایش های خون برای بررسی عملکرد کلیه، تشخیص عفونت ها و جستجوی سطوح بالای کلسیم یا شرایط دیگری که می تواند منجر به تشکیل سنگ شود، استفاده کند.

درمان سنگ کلیه چیست؟

در صورتی که شما یک سنگ کلیه کوچک داشته باشید که احتمالا به تنهایی دفع می شود، پزشک شما از شما می خواهد تا زمانی که سنگ در ادرار شما دفع شود، علائم خود را زیر نظر داشته باشید. ممکن است داروهایی برای تسکین درد شما تجویز شوند تا به دفع سنگ کمک کنند.

سنگ های بزرگ تر نیاز به درمان دارند که بسته به اندازه، موقعیت، اینکه آیا عفونت یا علائمی ایجاد می کنند و سایر عوامل، این درمان متفاوت خواهد بود. اگر سنگ کلیه شما بزرگ باشد یا دچار انسداد شده باشید، و یا اگر سنگ در عرض چند هفته به تنهایی دفع نشود، پزشک شما روش هایی را برای شکستن یا برداشتن آن توصیه خواهد کرد.

داروهای سنگ کلیه

اگر سنگ کلیه شما می تواند به تنهایی دفع شود و عفونتی ایجاد نمی کند، پزشک ممکن است داروهایی برایتان تجویز کند تا:

• مجرای ادرار شما را شل کند تا سنگ ها راحت تر دفع شوند: داروهای شایعی که تجویز می شوند شامل تامسولوسین و نیفدیپین هستند.
• تهوع و استفراغ را مدیریت کند.
• درد را مدیریت کند: حتی سنگ های کوچک که می توانند به تنهایی دفع شوند نیز می توانند بسیار دردناک باشند. پزشک شما ممکن است داروهایی تجویز کند یا توصیه هایی برای داروهای بدون نسخه برای مدیریت درد ارائه دهد. قبل از مصرف ایبوپروفن از پزشک خود مشورت بگیرید. چرا که این دارو اگر در طول یک حمله حاد سنگ کلیه مصرف شود، می تواند خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد.

آیا سنگ کلیه به طور خود به خود دفع می شود؟

بله، حدود ۸۰٪ از سنگ های کلیه می توانند به طور خود به خود از بین رفته و دفع شوند. مدت زمانی که برای عبور یک سنگ کلیه نیاز است به اندازه و محل آن بستگی دارد. سنگی که کمتر از ۴ میلی متر باشد ممکن است در عرض یک تا دو هفته عبور کند. یک سنگ بزرگ تر ممکن است حدود دو تا سه هفته طول بکشد تا به طور کامل عبور کند. هنگامی که سنگ به مثانه شما برسد، معمولا در عرض چند روز عبور می کند.

اگر فکر می کنید که سنگ کلیه دارید، حتما باید توسط یک پزشک معاینه شوید تا از وجود انسداد یا عوارض دیگر اطمینان حاصل کنید. در صورتی که سنگ را در عرض چهار تا شش هفته دفع نکردید، پزشک خود را مطلع کنید.

بهترین راه برای خلاص شدن از سنگ کلیه چیست؟

اگر پزشک شما فکر می کند که سنگ کلیه تان می تواند به طور خود به خود دفع شود، باید مقدار زیادی آب بنوشید تا به خروج آن کمک کنید. هر دارویی را که تجویز شده است مصرف کنید و توصیه های پزشک خود را در مورد آنچه باید بخورید و بنوشید (و آنچه باید از آن اجتناب کنید) دنبال کنید.

آزمایش کلیه چیست و چکاب کلیه چگونه انجام می شود؟

بررسی وزن مخصوص ادرار ((SG) Specific gravity)

وزن مخصوص ادرار ساده ترین روش برای ارزیابی عملکرد کلیه است که در واقع بیانگر میزان غلظت ادرار می باشد.

مقدار طبیعی وزن مخصوص ادرار:

۱۰۱۰تا ۱۰۳۰

اندازه گیری اوره (Urea) یا نیتروژن اوره خون ((BUN) (Blood Urea Nitrogen یا ازمایش BUN کلیه

از متابولیسم پروتئین ها در کبد، اوره تولید و از طریق کلیه ها دفع می شود. ازمایش اوره یکی از مهمترین ازمایش های است که برای بررسی عملکرد کلیه ها کاربرد دارد. نارسائی احتقانی قلب، مصرف پروتئین، خونریزی داخلی، دریافت خون، کم آبی بدن (دهیدراتاسیون) و انسداد دستگاه ادراری نیز از جمله عوامل دیگری هستند که  باعث افزایش اوره در ادرار می شوند.

میزان طبیعی اوره ی خون:

۱۰ تا ۲۰ میلی گرم

کراتینین (Creatinine)

کراتینین از مصرف کراتین در عضلات اسکلتی تولید و از طریق کلیه ها دفع می شود و به همین دلیل یکی از مهمترین ازمایش های است که برای بررسی عملکرد کلیه ها کاربرد دارد. برخلاف اوره میزان کراتینین خون با کم آبی و رژیم غذایی تغییر نمی کند.

میزان طبیعی کراتینین:

در بزرگسالان ۰٫۸ تا ۱٫۴و در کودکان ۰٫۴ تا ۰٫۸

میزان کراتینین در اقایان بیشتر از خانم ها و در افراد مسن کمتر از سایر بالغین است.

برای اندازه گیری کراتینین می توان از نمونه ی خون یا ادرار ۲۴ ساعته استفاده کرد.

میکروآلبومین (Micro Albumin)

مقدار زیادی آلبومین در جریان خون وجود دارد که همین امر باعث شده است که این پروتئین به راحتی در ادرار قابل تشخیص باشد.

وجود این پروتئین در خون یک هشدار برای شروع اسیب های کلیوی یا مشکلات قلبی-عروقی است و وجود این پروتئین در خون برای بررسی میزان صدمات وارده شده به کلیه در افراد دیابتی و افرادی که دارای فشار خون بالا هستند، کاربرد دارد. میکروالبومین از طریق  نمونه ادرار یا ادرار ۲۴ ساعته قابل اندازه گیری است.

مقادیر طبیعی میکروالبومین:

۰-۲۰ میلی گرم در دسی لیتر

آزمایش ادرار ۲۴ ساعته

در این آزمایش کل ادرار دفع شده طی یک شبانه روز را درون ظرفی جمع اوری  و سپس مورد آزمایش قرار می گیرد. این ازمایش به منظور اندازه گیری میزان ادرار تولید شده در طی ۲۴ ساعت، بررسی میزان پروتئین دفع شده از طریق ادرار بویژه در بیماران دارای فشار خون و قند بالا و بررسی متابولیت های ادراری (مانند بررسی میزان کلسیم، کراتینین، اگزالات و سیترات) در بیماران مبتلاء به سنگ کلیه جهت تشخیص علت سنگ استفاده می شود.

آزمایش میزان تصویه گلومرولی((GFR) Glomerular Filtration Rate)

میزان GFR که بیانگر میزان پلاسمای خونی است که در واحد زمان توسط کلیه ها تصفیه می شود را برای بررسی عملکرد کلیه ها استفاده می کنند. میزان GFR طبیعی در افراد بزرگسال بین ۹۰ تا ۱۲۰ میلی لیتر در دقیقه می باشد که بیانگر این است که سیستم نفرون های کلیوی در هر دقیقه حدود ۹۰ تا ۱۲۰ میلی لیتر پلاسمای خون را تصفیه می کنند.

آنالیز ادرار

بررسی ویژگی هایی فیزیکی ادرار

بررسی ویژگی هایی شیمیایی ادرار

بررسی میکروسکوپی ادرار

کشت ادرار (Urine Culture)

در این آزمایش باکتری هایی که باعث عفونت می شوند شناسایی می شوند و حساسیت آنها نسبت به داروها (آنتی بیوتیک ها) بررسی می شود. در این آزمایش مقدار بسیار کمی از ادرار را روی محیط کشت مخصوصی انتقال می دهند که حاوی مواد مغزی جهت رشد انواع باکتری ها می باشد.

سپس آنها را ۲۴ تا ۴۸ ساعت در دستگاه انکوباتور که شرایط دمایی بدن انسان را شبیه سازی می کند قرار می دهند و با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، شناسایی و گزارش می شوند.

آنتی‌بیوگرام و آزمایش تعیین حساسیت (Sensitivity)

بعد از رشد باکتری ها روی محیط های مغذی، آنها را به محیط دیگری انتقال می دهند که در آنها مقادیر مختلفی از آنتی بیوتیک های متنوع وجود دارد. به وسیله این آزمایش می توان میزان حساسیت باکتری به هر کدام از آنتی بیوتیک ها را به پزشک گزارش کرد.

برای اینکه در آزمایشات خود به نتایج حقیقی و درست تری برسید باید صفحه ی قبل از چکاپ چکار کنیم؟؟ را مطالعه کنید تا بتوانید برای حقیقی شدن جواب آزمایش خود کمک کنید.

بررسی وزن مخصوص ادرار ((SG) Specific gravity)

وزن مخصوص ادرار ساده ترین روش برای ارزیابی عملکرد کلیه است که در واقع بیانگر میزان غلظت ادرار می باشد.

• مقدار طبیعی وزن مخصوص ادرار: ۱۰۱۰تا ۱۰۳۰

اندازه گیری اوره (Urea) یا نیتروژن اوره خون
((BUN) (Blood Urea Nitrogen

از متابولیسم پروتئین ها در کبد، اوره تولید و از طریق کلیه ها دفع می شود. ازمایش اوره یکی از مهمترین ازمایش های است که برای بررسی عملکرد کلیه ها کاربرد دارد. نارسائی احتقانی قلب، مصرف پروتئین، خونریزی داخلی، دریافت خون، کم آبی بدن (دهیدراتاسیون) و انسداد دستگاه ادراری نیز از جمله عوامل دیگری هستند که  باعث افزایش اوره در ادرار می شوند.

• میزان طبیعی اوره ی خون: ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم

کراتینین (Creatinine)

کراتینین از مصرف کراتین در عضلات اسکلتی تولید و از طریق کلیه ها دفع می شود و به همین دلیل یکی از مهمترین ازمایش های است که برای بررسی عملکرد کلیه ها کاربرد دارد. برخلاف اوره میزان کراتینین خون با کم آبی و رژیم غذایی تغییر نمی کند.

• میزان طبیعی کراتینین: در بزرگسالان ۰٫۸ تا ۱٫۴و در کودکان ۰٫۴ تا ۰٫۸
• میزان کراتینین در اقایان بیشتر از خانم ها و در افراد مسن کمتر از سایر بالغین است.
• برای اندازه گیری کراتینین می توان از نمونه ی خون یا ادرار ۲۴ ساعته استفاده کرد.

میکروآلبومین (Micro Albumin)

مقدار زیادی آلبومین در جریان خون وجود دارد که همین امر باعث شده است که این پروتئین به راحتی در ادرار قابل تشخیص باشد. وجود این پروتئین در خون یک هشدار برای شروع اسیب های کلیوی یا مشکلات قلبی-عروقی است و وجود این پروتئین در خون برای بررسی میزان صدمات وارده شده به کلیه در افراد دیابتی و افرادی که دارای فشار خون بالا هستند، کاربرد دارد. میکروالبومین از طریق  نمونه ادرار یا ادرار ۲۴ ساعته قابل اندازه گیری است.

• مقادیر طبیعی میکروالبومین: ۰-۲۰ میلی گرم در دسی لیتر

آزمایش ادرار ۲۴ ساعته

در این آزمایش کل ادرار دفع شده طی یک شبانه روز را درون ظرفی جمع اوری  و سپس مورد آزمایش قرار می گیرد. این ازمایش به منظور اندازه گیری میزان ادرار تولید شده در طی ۲۴ ساعت، بررسی میزان پروتئین دفع شده از طریق ادرار بویژه در بیماران دارای فشار خون و قند بالا و بررسی متابولیت های ادراری (مانند بررسی میزان کلسیم، کراتینین، اگزالات و سیترات) در بیماران مبتلاء به سنگ کلیه جهت تشخیص علت سنگ استفاده می شود.

آزمایش میزان تصویه گلومرولی((GFR) Glomerular Filtration Rate)

میزان GFR که بیانگر میزان پلاسمای خونی است که در واحد زمان توسط کلیه ها تصفیه می شود را برای بررسی عملکرد کلیه ها استفاده می کنند. میزان GFR طبیعی در افراد بزرگسال بین ۹۰ تا ۱۲۰ میلی لیتر در دقیقه می باشد که بیانگر این است که سیستم نفرون های کلیوی در هر دقیقه حدود ۹۰ تا ۱۲۰ میلی لیتر پلاسمای خون را تصفیه می کنند.

آنالیز ادرار

1. بررسی ویژگی هایی فیزیکی ادرار
2. بررسی ویژگی هایی شیمیایی ادرار
3. بررسی میکروسکوپی ادرار

کشت ادرار (Urine Culture)

در این آزمایش باکتری هایی که باعث عفونت می شوند شناسایی می شوند و حساسیت آنها نسبت به داروها (آنتی بیوتیک ها) بررسی می شود. در این آزمایش مقدار بسیار کمی از ادرار را روی محیط کشت مخصوصی انتقال می دهند که حاوی مواد مغزی جهت رشد انواع باکتری ها می باشد.

سپس آنها را ۲۴ تا ۴۸ ساعت در دستگاه انکوباتور که شرایط دمایی بدن انسان را شبیه سازی می کند قرار می دهند و با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، شناسایی و گزارش می شوند.

آزمایش ادرار چیست؟

آزمایش ادرار آزمایشی است که جنبه های بصری، شیمیایی و میکروسکوپی ادرار شما را بررسی می کند.  ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب از آزمایش ادرار برای غربالگری یا نظارت بر برخی بیماری های رایج سلامت مانند بیماری کبد، بیماری کلیوی و دیابت، و برای تشخیص عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) استفاده می کنند.

در حالی که چندین جنبه مختلف از سلامت شما را می توان با نمونه ادرار آزمایش کرد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بسته به علائم و وضعیت شما، آزمایش هایی را که تحت آزمایش ادرار سفارش دهد، انتخاب می کند.شما میتوانید از خدمات آزمایشات و چکاب پزشکی در منزل استفاده نماییید.

چه آزمایشاتی در آزمایش ادرار گنجانده شده است؟

1. رنگ و ظاهر.
2. یافته های شیمیایی
3. یافته های میکروسکوپی

رنگ و ظاهر ادرار

برای اکثر آزمایش‌های آنالیز ادرار، یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی بررسی می‌کند که چگونه نمونه ادرار با «چشم غیرمسلح» به نظر می‌رسد. آن‌ها بررسی می‌کنند که آیا شفاف یا کدر است و آیا رنگ پریده، زرد تیره یا رنگ دیگری است. رنگ طبیعی ادرار معمولاً کمی زرد است و بسته به میزان غلظت یا رقیق بودن ادرار شما می تواند از بی رنگ یا زرد کم رنگ تا کهربایی تیره متغیر باشد.

بسیاری از چیزها می توانند روی رنگ ادرار شما تأثیر بگذارند، از جمله برخی داروها و مکمل ها و غذاهای خاصی که می خورید، مانند چغندر. با این حال، رنگ غیر معمول ادرار نیز می تواند نشانه بیماری باشد. به عنوان مثال، ادرار قرمز رنگ می تواند زمانی اتفاق بیفتد که خون در ادرار شما وجود دارد و می تواند نشان دهنده بیماری یا آسیب به بخشی از سیستم ادراری شما باشد.

ادرار کدر همیشه نشان دهنده ادرار ناسالم نیست. به عنوان مثال، سلول های اسپرم و پوست بی ضرر هستند و می توانند ادرار شما را کدر کنند. سایر موادی که می توانند ادرار شما را کدر کنند، مانند گلبول های قرمز، گلبول های سفید و باکتری ها، ممکن است نشان دهنده چندین بیماری مختلف باشند، از جمله:

1. کم آبی بدن
2. عفونت دستگاه ادراری (UTI).
3. عفونت های مقاربتی (STIs).
4. سنگ کلیه.
5. دیابت.

یافته های شیمیایی ادرار

برای بررسی جنبه های شیمیایی یک نمونه ادرار، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی یا تکنسین های آزمایشگاهی اغلب از نوارهای آزمایش خاصی به نام دیپ استیک برای آزمایش مواد شیمیایی خاص در نمونه ادرار استفاده می کنند. نوارها دارای پدهایی از مواد شیمیایی هستند که در تماس با مواد خاصی تغییر رنگ می دهند.

درجه تغییر رنگ روی میله می تواند تخمینی از مقدار ماده موجود را ارائه دهد. به عنوان مثال، یک تغییر رنگ جزئی در پد تست پروتئین ممکن است نشان دهنده مقدار کمی پروتئین موجود در نمونه ادرار باشد، در حالی که تغییر رنگ عمیق ممکن است مقدار زیادی را نشان دهد.

انواع متداول آزمایش‌هایی که از یک عدد سنج استفاده می‌کنند و ارائه دهندگان ممکن است در آزمایش ادرار بگنجانند عبارتند از

آزمایش پروتئین ادرار: آزمایش ادرار پروتئینی وجود پروتئین هایی مانند آلبومین را در ادرار شما اندازه گیری می کند. سطح پروتئین ادرار بالاتر از حد نرمال ممکن است نشان دهنده چندین بیماری مختلف مانند نارسایی قلبی، مشکلات کلیوی و کم آبی بدن باشد.

آزمایش سطح pH ادرار: آزمایش pH ادرار، سطح اسید و باز (pH) ادرار شما را اندازه گیری می کند. PH بالای ادرار ممکن است نشان دهنده شرایطی از جمله مشکلات کلیوی و عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد. PH پایین ادرار ممکن است نشان دهنده شرایطی از جمله کتواسیدوز مرتبط با دیابت و اسهال باشد.

آزمایش کتون ادرار: زمانی که بدن شما مجبور است چربی ها و اسیدهای چرب را تجزیه کند تا به عنوان سوخت برای انرژی استفاده شود، کتون ها ایجاد می شوند. این به احتمال زیاد زمانی اتفاق می افتد که بدن شما قند یا کربوهیدرات کافی به عنوان سوخت دریافت نکند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب از آزمایش ادرار کتون برای بررسی کتواسیدوز مرتبط با دیابت استفاده می کنند.

آزمایش گلوکز ادرار: آزمایش گلوکز ادرار میزان قند (گلوکز) در ادرار شما را اندازه گیری می کند. در شرایط عادی، نباید گلوکز در ادرار شما وجود داشته باشد، بنابراین وجود گلوکز می تواند نشانه دیابت یا دیابت بارداری باشد.

آزمایش بیلی روبین ادرار: بیلی روبین یک رنگدانه زرد رنگ است که در صفرا، مایعی که توسط کبد تولید می شود، یافت می شود. اگر در ادرار خود بیلی روبین دارید، ممکن است نشان دهنده مشکلات کبد یا مجرای صفراوی باشد.

آزمایش نیتریت ادرار: نتیجه آزمایش نیتریت مثبت می تواند نشان دهنده عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد. با این حال، همه باکتری ها قادر به تبدیل نیترات به نیتریت نیستند، بنابراین با وجود تست نیتریت منفی، همچنان می توانید عفونت ادراری داشته باشید.

تست لکوسیت استراز ادرار: لکوسیت استراز آنزیمی است که در اکثر گلبول های سفید وجود دارد. وقتی این آزمایش مثبت باشد، ممکن است نشان دهنده وجود التهاب در دستگاه ادراری یا کلیه باشد. شایع ترین علت گلبول های سفید در ادرار عفونت باکتریایی دستگاه ادراری (UTI) است.

آزمایش وزن مخصوص ادرار: آزمایش وزن مخصوص غلظت تمام ذرات شیمیایی در ادرار شما را نشان می دهد. نتایج غیر طبیعی ممکن است نشان دهنده چندین وضعیت مختلف سلامتی باشد.

یافته های میکروسکوپی ادرار

یک تکنسین آزمایشگاه ممکن است نمونه ادرار را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا به دنبال مواد ریز در ادرار باشد، از جمله:

1. سلول ها
2. قطعات سلولی
3. گچ های ادراری
4. مخاط
5. باکتری یا سایر میکروب ها
6. کریستال ها

تست های میکروسکوپی

آزمایش گلبول قرمز (RBC) ادرار: افزایش تعداد گلبول های قرمز نشان می دهد که در ادرار شما خون وجود دارد. با این حال، این آزمایش نمی تواند تشخیص دهد که خون از کجا می آید. برای مثال، آلودگی به خون ناشی از هموروئید یا خونریزی واژینال را نمی توان از خونریزی در جایی در سیستم ادراری تشخیص داد. در برخی موارد، سطوح بالاتر از حد طبیعی گلبول های قرمز در ادرار شما ممکن است نشان دهنده مشکلات مثانه، کلیه یا دستگاه ادراری باشد.شما میتوانید از خدمات آزمایشات و چکاب پزشکی در منزل استفاده نماییید.

آزمایش گلبول های سفید (WBC) ادرار: افزایش تعداد WBC و/یا آزمایش مثبت لکوسیت استراز ممکن است نشان دهنده عفونت یا التهاب در جایی در دستگاه ادراری باشد.

سلول های اپیتلیال:  سلول های اپیتلیال سلول هایی هستند که پوششی را بر روی تمام سطوح داخلی و خارجی بدن شما تشکیل می دهند و حفره های بدن و اندام های توخالی را می پوشانند. دستگاه ادراری شما با سلول های اپیتلیال پوشیده شده است. وجود برخی سلول های اپیتلیال در ادرار طبیعی است، اما افزایش تعداد سلول های اپیتلیال ممکن است نشان دهنده عفونت، التهاب و یا سرطان در دستگاه ادراری شما باشد.

باکتری‌ها، مخمرها و انگل‌ها: گاهی اوقات، باکتری‌ها می‌توانند وارد مجرای ادرار شما شوند و باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) شوند.

ذرات  ادرار: ذرات ریز لوله مانندی که گاهی اوقات می توانند در ادرار شما باشند از پروتئین آزاد شده توسط سلول های کلیه شما تشکیل می شوند.

 

علائم خون در ادرار

خون در ادرار ممکن است صورتی، قرمز یا کولا به نظر برسد. گلبول های قرمز باعث تغییر رنگ ادرار می شوند. فقط مقدار کمی خون لازم است تا ادرار قرمز شود. خونریزی اغلب دردناک نیست. اما اگر لخته های خون از طریق ادرار دفع شوند، ممکن است آسیب ببینند.

اگر در تشخیص خون در ادرار خود دچار مشکل شده اید و یا نمی توانید آن را به درستی تشخیص داده و علائمی مانند علائم گفته شده در زیر را در بدن خود دارید بهتر است به پزشک مراجعه کنید. در زیر به برخی از این علائم پرداخته ایم.

• درد شکم یا پهلو
• سوزش هنگام ادرار کردن
• ادرار تیره رنگ
• تب
• بی ‌حالی و خستگی
• کاهش اشتها

blood مثبت در آزمایش ادرار یا  blood positive +2 یعنی چه؟

خون مثبت یا blood positive در آزمایش ادرار به معنای وجود خون در نمونه ادرار است. این یعنی در هنگام انجام آزمایش، مواد شیمیایی موجود در نوار های آزمایش ادرار، حضور هموگلوبین (پروتئین موجود در گلبول‌ های قرمز خون) را در ادرار تشخیص داده ‌اند. blood positive +2 در جواب آزمایش به معنی قرار گرفتن نیمی از سلول ها تحت تاثیر اتفاقی غیرطبیعی یا یک ناهنجاری است.

وجود خون در ادرار می ‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که برخی از آن ها جدی ‌تر از بقیه هستند. از جمله این دلایل می ‌توان به عفونت دستگاه ادراری، عفونت مثانه یا کلیه، سنگ ‌های کلیه یا مجاری ادراری، تومور های کلیه یا مثانه، گلومرولونفریت، ضربه به ناحیه کلیه یا مثانه و برخی بیماری‌ های خونی، اختلالات انعقادی، و مصرف برخی دارو ها نیز می ‌توانند باعث وجود خون در ادرار شوند.

تفسیر آزمایش ادرار

وجود خون در ادرار یک علامت هشدار دهنده است و باید جدی گرفته شود. تشخیص به موقع و درمان مناسب علت اصلی خونریزی می‌تواند از پیشرفت بیماری و بروز عوارض جلوگیری کند. تفسیر نتایج آزمایش ادرار باید توسط پزشک انجام شود.

زیرا عوامل مختلفی مانند نوع آزمایش، میزان خونریزی و سایر یافته‌ های آزمایشگاهی در تشخیص نهایی نقش دارند. در بسیاری از موارد، برای تشخیص دقیق علت خونریزی، انجام آزمایش‌ های تکمیلی مانند سونوگرافی، سی تی اسکن، یا آزمایش خون ضروری است.

خون در ادرار کودکان

وجود خون در ادرار کودکان (هماچوری) می‌ تواند نگران‌ کننده باشد، اما لزوماً نشانه یک بیماری جدی نیست. دلایل متعددی برای این مسئله وجود دارد که برخی از آن‌ ها جدی‌ تر از بقیه هستند.

• یکی از شایع‌ ترین دلایل وجود خون در ادرار کودکان، عفونت‌های مثانه یا کلیه است.
• حرکت سنگ ‌های کوچک در مجاری ادراری می ‌تواند باعث تحریک و خونریزی شود.
• در موارد نادر، تومورهای کلیه یا مثانه می‌توانند باعث وجود خون در ادرار شوند.
• بیماری‌های گلومرولونفریت باعث التهاب قسمت‌های فیلتر کننده کلیه می‌شود و می‌تواند منجر به خونریزی شود.
• ضربه به ناحیه کلیه یا مثانه می‌تواند باعث پارگی و خونریزی شود.
• برخی بیماری‌های خونی مانند هموفیلی می‌توانند باعث خونریزی در ادرار شوند.
• گاهی اوقات، دلایل ساده‌ای مانند ورزش سنگین یا مصرف برخی داروها می‌تواند باعث وجود موقت خون در ادرار شود.

عکس خون در ادرار

برای تشخیص دقیق علت خون در ادرار، پزشک معمولاً آزمایش‌ هایی نظیر آزمایش آنالیز ادرار ((UA)Urinalysis)، برای بررسی وجود خون، باکتری و سایر مواد غیر طبیعی در ادرار. کشت ادرار، برای شناسایی نوع باکتری عامل عفونت. سونوگرافی کلیه و مثانه، برای بررسی ساختار کلیه ‌ها و مثانه و تشخیص وجود سنگ، تومور یا سایر ناهنجاری‌ ها و سی تی اسکن یا ام آر آی برای بررسی دقیق ‌تر ساختار دستگاه ادراری را تجویز می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر زمان که ادرار به نظر می رسد ممکن است خون در آن وجود داشته باشد، به یک پزشک مراجعه کنید. ادرار قرمز همیشه توسط گلبول های قرمز ایجاد نمی شود. برخی از دارو ها می توانند باعث قرمز شدن ادرار شوند، مانند دارویی به نام فنازوپیریدین که علائم مجاری ادراری را کاهش می دهد. برخی غذاها نیز می توانند ادرار را قرمز کنند، از جمله چغندر و ریواس. تشخیص اینکه آیا تغییر رنگ ادرار ناشی از خون است یا خیر می تواند سخت باشد. به همین دلیل است که همیشه بهتر است معاینه شوید.

علت و دلیل خون در ادرار

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که کلیه‌ها یا سایر قسمت‌های دستگاه ادراری اجازه می‌دهند سلول‌های خونی به داخل ادرار نشت کنند. مشکلات مختلفی می تواند باعث این نشت شود، از جمله:

عفونت های دستگاه ادراری (UTIs): عفونت های دستگاه ادراری زمانی اتفاق می‌افتند که باکتری وارد لوله ای  می‌شود که از طریق آن ادرار از بدن خارج می‌شود که مجرای ادرار نام دارد. سپس باکتری ها در مثانه تکثیر می شوند. UTI می تواند باعث خونریزی شود که ادرار را قرمز، صورتی یا قهوه ای می کند. با عفونت ادراری، ممکن است تمایل شدیدی برای ادرار کردن داشته باشید که برای مدت طولانی ادامه دارد. ممکن است هنگام ادرار کردن دچار درد و سوزش شوید. ممکن است ادرار شما نیز بوی بسیار قوی داشته باشد.

عفونت کلیه: این نوع عفونت ادراری نیز پیلونفریت نامیده می شود. زمانی که باکتری ها از جریان خون وارد کلیه ها می شوند، عفونت های کلیه ممکن است اتفاق بیفتد. عفونت ها همچنین می توانند زمانی اتفاق بیفتند که باکتری ها از یک جفت لوله که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند، به نام حالب، به کلیه ها منتقل می شوند. عفونت های کلیه می توانند همان علائم مرتبط با ادرار را ایجاد کنند که سایر عفونت های ادراری می توانند ایجاد کنند. اما احتمال ایجاد تب و درد در ناحیه پشت، پهلو یا کشاله ران بیشتر است.

سنگ مثانه یا کلیه: مواد معدنی موجود در ادرار می توانند کریستال هایی را روی دیواره کلیه ها یا مثانه تشکیل دهند. با گذشت زمان، کریستال ها می توانند به سنگ های کوچک و سخت تبدیل شوند. سنگ ها اغلب بدون درد هستند. اما اگر باعث انسداد شوند یا از طریق ادرار از بدن خارج شوند، می توانند صدمات زیادی داشته باشند. سنگ مثانه یا کلیه می تواند باعث خون در ادرار شود که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است و همچنین خونریزی که فقط در آزمایشگاه قابل مشاهده است.

پروستات بزرگ‌ شده: غده پروستات درست زیر مثانه است و قسمت بالایی مجرای ادرار را احاطه کرده است. اغلب در سنین میانسالی بزرگتر می شود. سپس به مجرای ادرار فشار وارد می کند و تا حدی جریان ادرار را مسدود می کند. با بزرگ شدن پروستات، ممکن است در ادرار کردن، نیاز فوری یا دائمی به ادرار کردن، یا وجود خون در ادرار مشکل داشته باشید. عفونت پروستات که پروستاتیت نامیده می شود، می تواند علائم مشابهی ایجاد کند.

بیماری کلیوی: وجود خون در ادرار که فقط در آزمایشگاه قابل مشاهده است، یکی از علائم شایع بیماری کلیوی به نام گلومرولونفریت است. با این بیماری، فیلترهای ریز در کلیه ها که مواد زائد را از خون خارج می کنند، ملتهب می شوند. گلومرولونفریت ممکن است بخشی از یک بیماری باشد که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند دیابت. یا ممکن است خود به خود اتفاق بیفتد.

سرطان: وجود خون در ادرار که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است ممکن است نشانه سرطان پیشرفته کلیه، مثانه یا پروستات باشد.

بیماری های ارثی: یک بیماری ژنتیکی که بر گلبول های قرمز اثر می گذارد، به نام کم خونی داسی شکل، می تواند باعث ایجاد خون در ادرار شود. سلول‌های خونی می‌توانند قابل مشاهده یا بسیار کوچک باشند. وضعیتی که به رگ‌های خونی ریز در کلیه‌ها آسیب می‌زند، به نام سندرم آلپورت، همچنین می‌تواند باعث ایجاد خون در ادرار شود.

آسیب کلیه: ضربه یا آسیب های دیگر به کلیه ها در اثر تصادف یا ورزش های تماسی می تواند باعث ظاهر شدن خون در ادرار شود.

دارو ها: داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید (سیتوکسان) و آنتی بیوتیک پنی سیلین با خون در ادرار مرتبط هستند. داروهایی که از لخته شدن خون جلوگیری می کنند نیز به خون در ادرار متصل می شوند. این داروها شامل داروهایی است که از چسبیدن سلول‌های خونی به نام پلاکت‌ها جلوگیری می‌کند، مانند مسکن آسپرین. دارو هایی که خون را رقیق می‌کنند، مانند هپارین، نیز ممکن است علت باشد.

ورزش سخت: خون در ادرار ممکن است پس از انجام ورزش های تماسی مانند فوتبال ایجاد شود. ممکن است با آسیب مثانه ناشی از ضربه خوردن مرتبط باشد. خون در ادرار همچنین می تواند در ورزش های طولانی مدت مانند دوی ماراتن اتفاق بیفتد، اما دلیل آن کمتر مشخص است. ممکن است با آسیب مثانه یا دلایل دیگری که آسیبی به همراه ندارد مرتبط باشد. وقتی ورزش سخت باعث خون در ادرار می شود، ممکن است در عرض یک هفته خود به خود از بین برود.

عوامل خطر ایجاد کننده خون در ادرار

تقریباً هر کسی می تواند گلبول های قرمز در ادرار داشته باشد. برخی از مواردی که می تواند خطر خون در ادرار را افزایش دهد عبارتند از:

سن: مردان میانسال و مسن ممکن است به دلیل بزرگ شدن غده پروستات به هماچوری مبتلا شوند. خطر برخی از سرطان‌ها که می‌توانند باعث خون در ادرار شوند نیز ممکن است پس از ۵۰ سالگی افزایش یابد.

عفونت مجاری ادراری:  یکی از مهمترین علل خونی است که در ادرار کودکان دیده می شود.

سابقه خانوادگی: اگر یک یا چند نفر از اعضای خانواده بیماری کلیوی داشته باشند، احتمال وجود خون در ادرار ممکن است افزایش یابد.

مصرف برخی داروهای: برخی از مسکن ها، رقیق کننده های خون و آنتی بیوتیک ها می توانند خطر خون در ادرار را افزایش دهند.

ورزش سخت:  هماچوری دونده ماراتن یکی از نام مستعار هماچوری است. ورزش های تماسی نیز می تواند خطر را افزایش دهد.

آنتی‌بیوگرام و آزمایش تعیین حساسیت (Sensitivity)

بعد از رشد باکتری ها روی محیط های مغذی، آنها را به محیط دیگری انتقال می دهند که در آنها مقادیر مختلفی از آنتی بیوتیک های متنوع وجود دارد. به وسیله این آزمایش می توان میزان حساسیت باکتری به هر کدام از آنتی بیوتیک ها را به پزشک گزارش کرد.

Specific gravity چیست؟

Specific gravity یا همان وزن مخصوص، شاخصی از غلظت مواد حل شده در یک محلول است. در مورد ادرار وزن مخصوص نشان‌ دهنده میزان مواد زائدی است که کلیه‌ ها از خون تصفیه کرده و به صورت ادرار از بدن دفع می‌ کنند. این شاخص اطلاعات ارزشمندی را در مورد عملکرد کلیه‌ ها و وضعیت هیدراتاسیون (هیدراتاسیون وضعیتی است که شامل مقدار آبی کافی برای عملکرد مطلوب بافت ها و سلول های بدن می شود) بدن ارائه می‌ دهد.

اما چرا وزن مخصوص ادرار مهم است؟ وزن مخصوص پایین نشان‌ دهنده رقیق بودن ادرار و معمولا به معنی هیدراتاسیون کافی بدن است. برعکس، وزن مخصوص بالا به معنای غلیظ بودن ادرار و احتمالا کم‌ آبی بدن است. همچنین کلیه‌ های سالم قادر اند مواد زائد را به طور موثر از خون تصفیه کرده و ادراری با وزن مخصوص متناسب تولید کنند.

تغییرات غیر طبیعی در وزن مخصوص ادرار می‌ تواند نشانه‌ ای از اختلال در عملکرد کلیه‌ ها باشد. برخی بیماری‌ ها، مانند دیابت، بیماری‌ های کلیوی و برخی عفونت‌ ها می‌ توانند بر وزن مخصوص ادرار تاثیر بگذارند. بنابراین، اندازه‌ گیری وزن مخصوص ادرار یکی از آزمایش‌ های رایج برای تشخیص و پیگیری این بیماری‌ ها است.

در حالت کلی وزن مخصوص ادرار یک شاخص ساده و در عین حال مهم برای ارزیابی سلامت کلیه‌ ها و وضعیت هیدراتاسیون بدن است. اندازه‌ گیری منظم وزن مخصوص ادرار، به ویژه در افرادی که دارای عوامل خطر برای بیماری‌ های کلیوی هستند توصیه می‌ شود.

مقدار نرمال specific gravity

چگالی ویژه ادرار معیاری برای سنجش غلظت مواد حل شده در ادرار است. به عبارت ساده‌ تر این عدد به ما می‌ گوید که ادرار چقدر غلیظ یا رقیق است. کلیه‌ ها با تنظیم میزان آب و مواد زائد در ادرار نقش مهمی در حفظ تعادل مایعات بدن دارند به همین دلیل اندازه‌ گیری چگالی ویژه ادرار یکی از آزمایش‌ های رایج برای ارزیابی عملکرد کلیه‌ ها است.

محدوده طبیعی چگالی ویژه ادرار معمولا بین ۱.۰۰۵ تا ۱.۰۳۰ است. این بدان معناست که ادرار باید غلظتی متوسط داشته باشد. اگر چگالی ویژه ادرار از این محدوده خارج شود ممکن است نشانه‌ ای از وجود مشکل در کلیه‌ ها یا سایر قسمت‌ های بدن باشد.

چگالی ویژه پایین ممکن است به دلایل مصرف بیش از حد مایعات اتفاق بیافتد نوشیدن آب زیاد باعث رقیق شدن ادرار و کاهش چگالی ویژه آن می‌ شود. همچنین برخی بیماری‌ های کلیوی، مانند گلومرولونفریت باعث کاهش توانایی کلیه‌ ها در غلیظ کردن ادرار می‌ شوند. و چگالی بالای آن ممکن است به دلیل کم ابی یا دیابت باشد.

کاهش مصرف آب باعث غلیظ شدن ادرار و افزایش چگالی ویژه آن می‌ شود. این بیماری باعث تولید مقدار زیادی ادرار رقیق می‌ شود. در نارسایی قلبی، کلیه‌ ها آب بیشتری را حفظ می‌ کنند و این امر باعث غلیظ شدن ادرار می‌ شود.

البته علاوه بر بیماری‌ ها، عوامل دیگری نیز می‌ توانند بر چگالی ویژه ادرار تاثیر بگذارند، از جمله رژیم غذایی، مصرف برخی دارو ها و فعالیت بدنی.  مصرف زیاد پروتئین یا نمک می‌ تواند باعث افزایش چگالی ویژه ادرار شود. برخی داروها، مانند دیورتیک‌ ها، می‌ توانند بر غلظت ادرار تاثیر بگذارند. فعالیت بدنی شدید باعث تعریق و کاهش آب بدن می‌ شود که در نتیجه آن چگالی ویژه ادرار افزایش می‌ یابد.

بالا بودن albumin در آزمایش ادرار

آلبومین پروتئینی است که عمدتا در خون وجود داشته و نقش مهمی در حفظ فشار اسمزی خون و انتقال مواد مغذی دارد. به طور معمول، کلیه‌ ها به خوبی از نشت آلبومین به ادرار جلوگیری می‌ کنند. اما زمانی که سطح آلبومین در ادرار افزایش می‌ یابد، این می‌ تواند نشان‌ دهنده وجود یک مشکل اساسی در کلیه‌ ها باشد.

علت افزایش آلبومین در ادرار چیست؟

افزایش آلبومین در ادرار می تواند علت های مختلفی داشته باشد. در زیر به برخی از آن ها پرداخته ایم.

• گلومرول ها واحد های تصفیه‌ ای کلیه هستند که وظیفه فیلتر کردن خون و حذف مواد زائد را بر عهده دارند. آسیب به این واحد ها می‌ تواند باعث نشت آلبومین به ادرار شود.
• بسیاری از بیماری‌ های کلیوی، از جمله گلومرولونفریت، نفروپاتی دیابتی و فشار خون بالا می‌ توانند به گلومرول ها آسیب رسانده و باعث افزایش آلبومین در ادرار شوند.
• عفونت‌ های کلیوی نیز می‌ توانند به کلیه‌ ها آسیب رسانده و منجر به افزایش آلبومین در ادرار شوند.
• سنگ کلیه با ایجاد انسداد در مجاری ادراری و افزایش فشار بر کلیه‌ ها می‌ تواند به آن‌ ها آسیب رسانده و باعث نشت آلبومین شود.
• برخی بیماری‌ های سیستمیک مانند دیابت، فشار خون بالا، لوپوس و برخی بیماری‌ های التهابی نیز می‌ توانند باعث افزایش آلبومین در ادرار شوند.

علائم افزایش آلبومین در ادرار 

در مراحل اولیه افزایش آلبومین در ادرار ممکن است هیچ علامتی به همره نداشته باشد. اما با پیشرفت بیماری ممکن است علائمی مانند تورم پاها و مچ پا، خستگی، کاهش اشتها، حالت تهوع و استفراغ، تنگی نفس و افزایش فشار خون مشاهده شود. برای تشخیص علت افزایش آلبومین در ادرار، پزشک علاوه بر آزمایش ادرار ممکن است آزمایش خون، بیوپسی کلیه و سایر آزمایشات را نیز تجویز کند.

درمان افزایش آلبومین در ادرار بستگی به علت اصلی آن دارد. در برخی موارد، کنترل بیماری‌ های زمینه‌ ای مانند دیابت و فشار خون بالا می‌ تواند به کاهش سطح آلبومین در ادرار کمک کند. در موارد شدید تر ممکن است به درمان‌ های دارویی یا حتی دیالیز نیاز باشد.

برای چکاپ کلیه چه باید کرد؟

چکاپ کلیه یکی از مهم‌ ترین آزمایش‌ هایی است که برای ارزیابی سلامت کلیه‌ ها انجام می‌ شود. همانطور که می دانید کلیه‌ ها به عنوان فیلتر های بدن عمل کرده و وظیفه تصفیه خون و دفع مواد زائد را بر عهده دارند. بنابراین مراقبت از آن‌ ها بسیار حیاتی است. برای انجام یک چکاپ کلیه کامل مراحل مختلفی وجود دارد که بهتر است آن ها را بدانید.

در ابتدا پزشک ممکن است در رابطه با سایقه پزشکی و اینکه در سابقه خانوادگی بیماری‌ های کلیوی، داروهای مصرفی، و علائمی مانند تورم پاها، تغییر در رنگ ادرار یا وجود خون در ادرار، صحبت کند. سپس، آزمایش‌ های خون و ادرار تجویز می‌ شود. آزمایش خون، میزان کراتینین، نیتروژن اوره خون BUN و سایر مواد شیمیایی را در خون اندازه‌ گیری می‌ کند تا عملکرد کلیه‌ ها را ارزیابی کند. آزمایش ادرار نیز به بررسی وجود پروتئین، گلوکز، خون و سایر مواد غیر طبیعی در ادرار می‌ پردازد.

علاوه بر آزمایش‌ های خون و ادرار ممکن است آزمایش‌ های تصویر برداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی نیز برای بررسی ساختار کلیه‌ ها و تشخیص هرگونه ناهنجاری انجام شود. همچنین بیوپسی کلیه ممکن است در برخی موارد برای تشخیص دقیق‌ تر بیماری‌ های کلیوی مورد نیاز باشد.

برای اطمینان از دقت نتایج آزمایش‌ ها، بهتر است قبل از انجام آزمایش‌ ها به مدت ۸ تا ۱۲ ساعت ناشتا باشید و از مصرف مایعات زیاد خودداری کنید. همچنین به پزشک خود در مورد هرگونه دارویی که مصرف می‌ کنید اطلاع دهید زیرا برخی داروها ممکن است بر نتایج آزمایش‌ ها تاثیر بگذارند.

با انجام چکاپ کلیه به طور منظم می‌ توان بیماری‌ های کلیوی را در مراحل اولیه تشخیص داد و با درمان مناسب، از پیشرفت بیماری و عوارض آن جلوگیری کرد. بنابراین، توصیه می‌ شود افرادی که دارای عوامل خطر ابتلا به بیماری‌ های کلیوی مانند دیابت، فشار خون بالا، چاقی یا سابقه خانوادگی بیماری‌ های کلیوی هستند، به طور مرتب چکاپ کلیه را توسط تیم حرفه ای لیما طب انجام دهند.

چکاپ کلیه چگونه انجام می شود؟

همانطور که گفته شد چکاپ کلیه مجموعه‌ ای از آزمایش‌ ها است که برای ارزیابی عملکرد و سلامت کلیه‌ ها انجام می‌ شود. کلیه‌ ها به عنوان فیلتر های بدن عمل می‌ کنند و مواد زائد را از خون تصفیه می‌ کنند. بنابراین انجام منظم چکاپ کلیه، به ویژه برای افرادی که در معرض خطر بیماری‌ های کلیوی هستند بسیار مهم است.

آزمایش‌ خون

یکی از مهم‌ ترین بخش‌ های چکاپ کلیه، آزمایش خون است. در این آزمایش‌ ها، سطح موادی مانند کراتینین، اوره و نیتروژن اوره خون اندازه‌ گیری می‌ شود. افزایش سطح این مواد می‌ تواند نشانه‌ ای از کاهش عملکرد کلیه باشد. همچنین آزمایش خون برای بررسی سایر فاکتور های مرتبط با سلامت کلیه مانند سطح پروتئین، گلبول‌ های قرمز و الکترولیت‌ ها نیز انجام می‌ شود.

آزمایش ادرار

آزمایش ادرار نیز بخش دیگری از چکاپ کلیه است. در این آزمایش نمونه ادرار از نظر وجود خون، پروتئین، گلوکز و سایر مواد غیر طبیعی بررسی می‌ شود. وجود این مواد در ادرار می‌ تواند نشانه‌ ای از مشکلات کلیوی باشد. همچنین آزمایش ادرار برای بررسی عفونت‌ های مجاری ادراری نیز انجام می‌ شود.

تصویربرداری

در برخی موارد برای ارزیابی دقیق‌ تر سلامت کلیه‌ ها، از روش‌ های تصویر برداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی استفاده می‌ شود. این روش‌ ها به پزشک اجازه می‌ دهند تا اندازه، شکل و ساختار کلیه‌ ها را بررسی کرده و وجود هرگونه کیست، تومور یا انسداد در مجاری ادراری را تشخیص دهند.

بیوپسی کلیه

در موارد خاص ممکن است برای تشخیص دقیق‌ تر بیماری‌ های کلیوی، پزشک انجام بیوپسی کلیه را توصیه کند. در این روش، نمونه کوچکی از بافت کلیه برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌ شود.

آزمایش u/a چیست؟

آزمایش ادرار یا U/A یکی از رایج ‌ترین آزمایش ‌های پزشکی است که برای ارزیابی سلامت کلی بدن به کار می ‌رود. ادرار حاوی اطلاعاتی درباره عملکرد کلیه ‌ها، کبد، مجاری ادراری و سایر اندام‌ ها است. با بررسی دقیق ادرار، پزشکان می‌ توانند به تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ ها و اختلالات کمک کنند.

در این آزمایش نمونه ادرار از نظر رنگ، بو، شفافیت، وزن مخصوص، ph وجود مواد مختلفی مانند پروتئین، گلوکز، خون، باکتری و سلول ‌ها بررسی می ‌شود. هرگونه تغییر در این پارامترها می ‌تواند نشانه ‌ای از یک مشکل پزشکی باشد.

آزمایش u/a برای تشخیص چیست؟

آزمایش ادرار برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ ها و اختلالات کاربرد دارد. برخی از مهم ‌ترین دلایل انجام این آزمایش یکی از رایج‌ ترین دلایل انجام آزمایش ادرار تشخیص عفونت ‌های مجاری ادراری است. وجود باکتری یا گلبول ‌های سفید خون در ادرار می ‌تواند نشان ‌دهنده عفونت باشد.

آزمایش ادرار به پزشکان کمک می‌ کند تا عملکرد کلیه‌ ها را ارزیابی کنند. وجود پروتئین یا گلبول‌ های قرمز خون در ادرار می ‌تواند نشانه ‌ای از آسیب کلیوی باشد. همچنین افزایش سطح گلوکز در ادرار می‌ تواند نشانه‌ ای از دیابت باشد. برخی از بیماری‌ های کبدی می ‌توانند باعث تغییراتی در رنگ و ترکیب ادرار شوند.

وجود کریستال ‌ها یا خون در ادرار می ‌تواند نشان‌ دهنده وجود سنگ کلیه باشد. تفسیر نتایج آزمایش ادرار باید توسط پزشک انجام شود. هرگونه تغییر در نتایج آزمایش نیاز به بررسی بیشتر و ممکن است نشان ‌دهنده وجود یک مشکل پزشکی باشد.

در حالت کلی آزمایش ادرار یک راه ساده و غیرتهاجمی است که می‌ تواند اطلاعاتی درباره سلامت بدن ارائه دهد. اگر پزشک شما آزمایش ادرار را برای شما تجویز کرده است حتما آن را انجام دهید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید.

تفاوت آزمایش UA و UC چیست؟

هر دو آزمایش ادرار کامل UA و کشت ادرار UC برای ارزیابی سلامت دستگاه ادراری استفاده می ‌شوند، اما هر یک اطلاعات متفاوتی را در اختیار پزشک قرار می ‌دهند. آزمایش ادرار کامل UA یک بررسی کلی از ادرار است و شامل ارزیابی ظاهر، بو، وزن مخصوص، pH و وجود مواد مختلفی مانند پروتئین، گلوکز، خون، باکتری و سلول‌ ها می ‌شود.

این آزمایش به پزشک کمک می‌ کند تا یک نمای کلی از سلامت کلیه‌ ها، کبد و مجاری ادراری به دست آورده و هچنین می ‌تواند عفونت ‌های ادراری، دیابت، بیماری ‌های کلیوی و سایر اختلالات را نشان دهد.

کشت ادرار UC یک آزمایش تخصصی ‌تر است که برای تشخیص دقیق نوع باکتری یا قارچی که باعث عفونت ادراری شده انجام می ‌شود. در این آزمایش نمونه ادرار در محیط کشت قرار می ‌گیرد تا هرگونه میکروارگانیسم موجود در آن رشد کند.

سپس این میکروارگانیسم‌ ها شناسایی و حساسیت آن‌ ها به آنتی ‌بیوتیک ‌ها تعیین می ‌شود. این اطلاعات به پزشک کمک می ‌کند تا آنتی ‌بیوتیک مناسب برای درمان عفونت را انتخاب کند.

در حالت کلی آزمایش ادرار کامل به عنوان یک آزمایش روتین برای غربالگری بیماری ‌ها، پیگیری بیماری ‌های مزمن و ارزیابی سلامت کلی انجام می ‌شود. همچنین در صورت وجود علائمی مانند درد هنگام ادرار کردن، خون در ادرار، تغییر رنگ یا بوی ادرار، پزشک ممکن است UA را تجویز کند.

کشت ادرار نیز زمانی که نتایج UA حاکی از عفونت باشد یا بیمار علائم واضحی از عفونت ادراری مانند تب، لرز و درد شکمی داشته باشد، پزشک کشت ادرار را تجویز می ‌کند. هر دو آزمایش UA و UC نقش مهمی در تشخیص و درمان بیماری‌ های دستگاه ادراری دارند. پزشک با توجه به علائم بیمار و نتایج آزمایش‌ ها بهترین برنامه درمانی را برای بیمار تعیین خواهد کرد.

آمادگی های لازم برای انجام آزمایش UA

آزمایش ادرار یا UA یکی از رایج‌ ترین آزمایش‌ های پزشکی است که برای ارزیابی سلامت کلیه ‌ها و مجاری ادراری انجام می ‌شود. برای اطمینان از دقت نتایج آزمایش رعایت برخی نکات قبل از انجام آزمایش بسیار مهم است. اما چرا آمادگی برای آزمایش ادرار مهم است؟

مواد مختلفی می ‌توانند روی نتایج آزمایش ادرار تاثیر بگذارند از جمله مصرف برخی داروها، مکمل‌ ها، غذاها یا رنگ ‌های خوراکی می ‌تواند باعث تغییر رنگ یا ترکیب ادرار شود و نتایج آزمایش را گمراه کننده کند. بنابراین با رعایت برخی نکات ساده می ‌توان از دقیق بودن نتایج آزمایش اطمینان حاصل کرد. در زیر به برخی از آن ها پرداخته ایم.

• قبل از انجام آزمایش به مقدار کافی آب بنوشید تا مثانه شما پر شود. ادرار رقیق‌ تر نتایج دقیق ‌تری را ارائه می ‌دهد.
• از مصرف مواد غذایی رنگ ‌دار مانند چغندر، بلوبری یا اسفناج و همچنین برخی مکمل‌ های ویتامینی که می‌ توانند رنگ ادرار را تغییر دهند خودداری کنید.
• قبل از جمع ‌آوری نمونه ادرار ناحیه تناسلی را به خوبی با آب و صابون بشویید.
• نمونه ادرار باید در ظرف استریلی که آزمایشگاه در اختیارتان قرار داده است جمع ‌آوری شود. از تماس ظرف با ناحیه تناسلی خودداری کنید.
• برای جلوگیری از آلودگی نمونه به ترشحات واژن یا مجرای ادرار جریان اولیه ادرار را دور ریخته و سپس وسط جریان ادرار را در ظرف جمع ‌آوری کنید.
• لیستی از تمام داروها و مکمل‌ هایی که مصرف می ‌کنید تهیه کرده و آن را به پزشک خود ارائه دهید.
• در برخی موارد پزشک ممکن است از شما بخواهد که نمونه ادرار صبحگاهی را جمع‌ آوری کنید. در این موارد حتما به توصیه پزشک خود عمل کنید.

تفسیر آزمایش Urine analysis

ادرار با چشم غیرمسلح از لحاظ کدرورت و شفافیت، رنگ و ظاهر ادرار، فاکتورهای شیمیایی و فاکتورهای میکروسکوپی بعد از دریافت نوبت دهی اینترنتی و مراجعه به پزشک طبق تجویز، مورد بررسی قرار گرفته  می شود. رنگ طبیعی ادرار معمولاً کمی زرد است و بسته به میزان غلظت ادرار می تواند از بی رنگ یا زرد کم رنگ تا کهربایی تیره متغیر باشد. همچنین بسیاری از عوامل مانند برخی داروها، مکمل ها و غذاهای می توانند روی رنگ ادرار نیز تأثیر بگذارند.

به این دلیل بایستی توجه داشت که ادرار کدر همیشه نشان دهنده ادرار ناسالم نیست و قبل از آزمایش های ادرار، توصیه به منع مصرف بعضی از قرص ها و مواد غذایی می شود. زیرا برخی عوامل طبیعی مانند سلول ها باعث اشتباه بوده نتیجه آزمایش می توانند شوند. اما در برخی موارد کدورت ادرار به دلیل حضور گلبول های قرمز، گلبول های سفید و باکتری ها می تواند باشد که بیماری و مشکل هایی از قبیل موارد ذکر شده در زیر را با خود به همراه دارد؛

1. کم آبی بدن
2. عفونت دستگاه ادراری (UTI)
3. بیماری ها و عفونت های مقاربتی (STDs و STIs)
4. سنگ کلیه
5. دیابت

میزان نرمال در آزمایش ادرار

آزمایش آنالیز ادرار برای غربالگری وضعیت سلامت جسم و تشخیص عفونت های دستگاه ادراری، بیماری کبد، بیماری کلیوی، دیابت و عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) استفاده می شود که برای بررسی جنبه های شیمیایی یک نمونه، از نوارهای دیپ استیک استفاده می شود. این نوارها دارای پدهایی از مواد شیمیایی هستند که در تماس با مواد خاصی تغییر رنگ می دهند.

میزان تغییر رنگ نوار روی میله آزمایش ادرار می تواند بیانگر مقدار ماده موجود را ارائه دهد. به عنوان مثال، یک تغییر رنگ جزئی در پد تست پروتئین بیانگر مقدار کمی پروتئین در ادرار است، در حالی که تغییر رنگ زیاد ان بیانگر مقدار زیاد پروتئین است. مواردی که به عنوان فاکتورهای شیمیایی ادرار مورد بررسی قرار می گیرند، شامل موارد ذکر شده در زیر هستند.

آزمایش پروتئین ادرار

آزمایش پروتئین ادرار، وجود پروتئین هایی مانند آلبومین در ادرار را اندازه گیری می کند و نارسایی قلبی، مشکلات کلیوی و کم آبی بدن مهمترین عواملی هستند که باعث افزایش سطح پروتئین ادرار می شوند.

اندازه گیری pH ادرار

آزمایش pH ادرار، سطح اسید و باز (pH) ادرار را اندازه گیری می کند و PH بالای ادرار ممکن است نشان دهنده مشکلات کلیوی و عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد و همچنین PH پایین ادرار ممکن است نشان دهنده کتواسیدوز مرتبط با دیابت و اسهال باشد.

اندازه گیری کتون ادرار

زمانیکه بدن قند زیادی در اختیار نداشته باشد از چربی ها و اسیدهای چرب بعنوان منبع انرژی استفاده می کند و این امر باعث تولید کتون ها می شود. آزمایش کتون ادرار برای بررسی کتواسیدوز مرتبط با دیابت بکار برده می شوند.

آزمایش گلوکز ادرار

این آزمایش در حالت کلی میزان قند (گلوکز) ادرار را اندازه گیری می کند و در شرایط عادی، نباید گلوکز در ادرار وجود داشته باشد، زیرا وجود گلوکز در ادرار می تواند بیانگر دیابت یا دیابت بارداری باشد.

آزمایش بیلی روبین ادرار

بیلی روبین یک رنگدانه زرد رنگ در صفرا است که توسط کبد در خون تولید می شود که اگر در ادرار خود بیلی روبین داشته باشید، ممکن است نشان دهنده مشکلات کبد یا مجرای صفراوی باشد.

آزمایش نیتریت ادرار

نتیجه آزمایش نیتریت مثبت می تواند نشان دهنده عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد. با این حال، همه باکتری ها قادر به تبدیل نیترات ماده ای که به طور معمول در ادرار شما وجود دارد و به نیتریت نیستند، بنابراین با وجود تست نیتریت منفی، همچنان می توانید عفونت با خون در ادرار داشته باشید.

تست لکوسیت استراز ادرار

لکوسیت استراز آنزیمی است که در اکثر گلبول های سفید وجود دارد. وقتی این آزمایش مثبت باشد، ممکن است نشان دهنده وجود التهاب در دستگاه ادراری یا کلیه باشد. شایع ترین علت گلبول های سفید در ادرار عفونت باکتریایی دستگاه ادراری (UTI) است. آزمایش وزن مخصوص ادرار، وزن مخصوص غلظت تمام ذرات شیمیایی در ادرار را نشان می دهد.

بررسی های rbc در آزمایش ادرار

آزمایش ادرار که با بررسی گلبول های قرمز خون rbc  Red Blood Cell همراه است، . افزایش تعداد گلبول‌های قرمز در ادرار و مجرای ادراری خون را آشکار می کند و می تواند نشانه از از خونریزی باشد. در این آزمایش نیز ادرار مورد بررسی قرار گرفته می شود که از لحاظ وجود برخی موارد زیر میکروسکوپ از جمله موارد بیان شده در زیر نتیجه ای دقیق در برگه آزمایش تثبیت می شود.

• سلول ها
• قطعات سلولی
• کریستال های ادراری
• مخاط
• میکروب ها بخصوص وجود باکتری

تفسیر آزمایش ادراری غیر طبیعی

نتایج غیر عادی ممکن است نشان دهد که یک مشکل وجود دارد و در بیشتر موارد نتایج غیرطبیعی آزمایش ادرار، به آزمایش‌های بیشتری مانند آزمایش خون یا آزمایش تصویربرداری نیاز خواهید داشت تا بیماری شما را تشخیص دهد. به طور کلی، هر چه غلظت یا سطح ماده غیر معمول، مانند سطوح بالای گلوکز یا گلبول های قرمز خون بیشتر باشد، احتمال بیشتری برای وجود یک بیماری وجود دارد که نیاز به درمان هم هست.

اگر یکی از نتایج آزمایش ادرار شما غیرطبیعی است، لزوماً به این معنی نیست که شما بیمار هستید، زیرا عوامل متعددی می توانند نتایج آزمایش ادرار را تحت تأثیر خود قرار دهند. مانند برخی داروها و مکمل ها مانند مترونیدازول و مکمل های ویتامین C و یا آلوده شدن ادرار با میکروب ها، ترشحات واژن و یا خون قاعدگی در هنگام جمع آوری نمونه ادرار. این آزمایش در واقع برای تشخیص بیماری های از قبیل موارد زیر نیز توسط متخصصین تجویز می شود.

1. بعنوان یکی از فاکتورهای چکاپ
2. تشخیص دیابت
3. تشخیص بیماری کلیوی
4. تشخیص عفونت ادراری (UTI)

هزینه تست سلامت کلیه در خانه چقدر است؟

همانطور که گفته شد آزمایش های کلیه دارای انواع گوناگونی هستند که بسته به نیاز شما توسط پزشک تجویز می شوند. به طور دقیق نمی توان گفت که هزینه تست سلامت کلیه در خانه چقدر می شود اما بهتر است بدانید هزینه تست های اولیه مانند ادرار یا خون کم بوده ولی اگر پزشک شما برایتان آزمایش خاصی را تجویز کرده باشد ممکن است هزینه آن کمی بالاتر برود. در نهایت شما می توانید آزمایش و چکاپ کلیه در منزل را توسط مجموعه لیما طب به آسانی انجام دهید.

[gravityform id="7" title="true"]