آزمایش خون برای آزمایش و چکاپ روده

آزمایش خون پیلوری، آزمایش آنزیم پانکراس و غیره می تواند به تشخیص برخی از بیماری های دستگاه گوارش مانند عفونت باکتریایی یا انگلی، بیماری سلیاک، عدم تحمل لاکتوز، علت دقیق اسهال و غیره کمک می کند. برخی از بیماران برای تشخیص برخی از اختلالات دستگاه گوارش مانند آزمایش‌های تخصصی، آزمایش‌های تصویربرداری و روش‌های آندوسکوپی نیاز داشته باشد.

مطالب مرتبط:آزمایش زگیل ناحیه تناسلی زنان

تست های آزمایشگاهی

آزمایش خون مخفی مدفوع (Fecal occult blood test): آزمایش خون مخفی مدفوع، وجود خون پنهان (مخفی) در مدفوع را بررسی می کند. این شامل قرار دادن مقدار بسیار کمی از مدفوع روی یک کارت مخصوص قرار داده می شود و به آزمایشگاه فرستاده می شود.

کشت مدفوع (Stool culture): کشت مدفوع وجود باکتری های غیر طبیعی در دستگاه گوارش را که ممکن است باعث اسهال و سایر مشکلات شود را بررسی می کند. یک نمونه کوچک از مدفوع جمع آوری و به آزمایشگاه ارسال می شود. در ۲ یا ۳ روز، آزمایش نشان می دهد که آیا باکتری غیر طبیعی وجود دارد یا خیر.

تست های تصویربرداری

وعده غذایی استیک باریم (Barium beefsteak meal): در طول این آزمایش، بیمار یک وعده غذایی حاوی باریم (مایع فلزی و گچی رنگی که برای پوشاندن اندام های داخلی استفاده می شود به طوری که در عکس اشعه ایکس نشان داده می شود) می خورد. این به رادیولوژیست اجازه می دهد تا معده را در حین هضم غذا تماشا کند. مدت زمانی که طول می کشد تا وعده غذایی باریم هضم شود و از معده خارج شود، به اطلاعاتی از عملکرد معده می دهد و به پیدا کردن مشکلات تخلیه کمک می کند که ممکن است در اشعه ایکس باریم مایع نشان داده نشوند.

مطالعه ترانزیت کولورکتال (Colorectal transit study): این آزمایش نشان می دهد که غذا چقدر خوب در روده بزرگ حرکت می کند. بیمار کپسول های حاوی نشانگرهای کوچک را می بلعد که در اشعه ایکس قابل مشاهده است. حرکت نشانگرها از طریق کولون با اشعه ایکس شکم که چندین بار ۳ تا ۷ روز پس از بلعیده شدن کپسول گرفته می شود، کنترل می شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (Computed tomography scan (CT or CAT scan)): یک تست تصویربرداری است که با استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر تصاویر دقیقی از بدن می گیرد. سی تی اسکن جزئیات استخوان ها، ماهیچه ها، چربی و اندام ها را نشان می دهد.

دفکوگرافی(Defecography): دفکوگرافی یک عکس اشعه ایکس از ناحیه مقعدی است که کامل بودن دفع مدفوع را ارزیابی می کند، ناهنجاری های آنورکتال را شناسایی می کند و انقباضات و شل شدن عضلات رکتوم را ارزیابی می کند. در طول معاینه، رکتوم بیمار با خمیر نرمی که قوام مدفوع دارد، پر می شود. سپس بیمار روی توالتی که در داخل دستگاه اشعه ایکس قرار دارد می نشیند و مقعد را فشار داده و شل می کند تا محلول را خارج کند. رادیولوژیست اشعه ایکس را بررسی می کند تا مشخص کند که آیا مشکلات آنورکتال در زمانی که بیمار در حال تخلیه خمیر از رکتوم بوده است یا خیر.

سری GI پایین (معده-روده ای) (که به آن تنقیه باریم نیز می گویند). سری GI پایین، آزمایشی است که رکتوم، روده بزرگ و قسمت تحتانی روده کوچک را بررسی می کند. باریم به صورت تنقیه وارد رکتوم می شود. عکس‌برداری با اشعه ایکس از شکم، تنگی‌ها (نقاط باریک)، انسداد (انسداد) و سایر مشکلات را نشان می‌دهد.

سری GI پایین (معده-روده ای یا تنقیه باریم)( Lower GI (gastrointestinal) series or barium enema): سری GI پایین، آزمایشی است که رکتوم، روده بزرگ و قسمت تحتانی روده کوچک را بررسی می کند. باریم به صورت تنقیه وارد رکتوم می شود. عکس‌برداری با اشعه ایکس از شکم، تنگی‌ها (نقاط باریک)، انسداد (انسداد) و سایر مشکلات را نشان می‌دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (Magnetic resonance imaging (MRI)): MRI یک آزمایش تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس های رادیویی و یک کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام ها و ساختارهای بدن استفاده می کند. بیمار روی تختی که به داخل دستگاه MRI استوانه ای حرکت می کند، دراز می کشد. این دستگاه با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی یک سری عکس از داخل بدن می گیرد. کامپیوتر تصاویر تولید شده را بهبود می بخشد. این آزمایش بدون درد است و مستلزم قرار گرفتن در معرض اشعه نیست. از آنجایی که دستگاه MRI مانند یک تونل است، برخی از افراد دچار تنگناهراسی هستند یا نمی توانند در طول آزمایش ثابت بمانند. ممکن است برای کمک به آرامش به آنها یک مسکن داده شود. نباید اجسام فلزی در اتاق MRI وجود داشته باشند، بنابراین افرادی که دارای ضربان ساز یا گیره ها یا میله های فلزی در داخل بدن هستند، نمی توانند این آزمایش را انجام دهند. تمام جواهرات باید قبل از آزمایش برداشته شوند.

مطالب مرتبط:چگونه جواب آزمایش چکاپ کامل را بخوانیم؟

کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی (Magnetic resonance cholangiopancreatography (MRCP)): در این آزمایش از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای مشاهده مجاری صفراوی استفاده می شود. این دستگاه از امواج رادیویی و آهنربا برای اسکن بافت ها و اندام های داخلی استفاده می کند.

مطالعه تحرک اوروفارنکس (بلع)(Oropharyngeal motility (swallowing) study): مطالعه ای است که در آن به بیمار مقدار کمی مایع حاوی باریم داده می شود تا با بطری، قاشق یا فنجان بنوشد. یک سری اشعه ایکس برای ارزیابی اتفاقاتی که هنگام بلعیده شدن مایع روی می دهد گرفته می شود.

اسکن رادیوایزوتوپ تخلیه معده (Radioisotope gastric-emptying scan): در طول این آزمایش، بیمار غذای حاوی رادیوایزوتوپ را می خورد که یک ماده رادیواکتیو کمی است که در اسکن نشان داده می شود. دوز تابش رادیوایزوتوپ بسیار ناچیز است و مضر نیست، اما به رادیولوژیست اجازه می دهد تا در حالی که بیمار زیر دستگاه دراز می کشد، غذای موجود در معده و سرعت خروج آن از معده را ببیند.

سونوگرافی(Ultrasound): اولتراسوند یک تکنیک تصویربرداری تشخیصی است که از امواج صوتی با فرکانس بالا و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویری از رگ‌های خونی، بافت‌ها و اندام‌ها استفاده می‌کند. سونوگرافی برای مشاهده اندام های داخلی در حین عملکرد و ارزیابی جریان خون در عروق مختلف استفاده می شود. ژل روی ناحیه مورد مطالعه بدن مانند شکم اعمال می شود و گره ای به نام مبدل روی پوست قرار می گیرد. مبدل امواج صوتی را به داخل بدن می فرستد که از اندام ها منعکس شده و به دستگاه اولتراسوند باز می گردد و تصویری را روی مانیتور تولید می کند. تصویر یا نوار ویدئویی از آزمون نیز ساخته شده است تا در آینده بررسی شود.

سری فوقانی دستگاه گوارش یا بلع باریم (Upper GI (gastrointestinal) series or barium swallow)): سری فوقانی GI یک تست تشخیصی است که اندام های قسمت فوقانی دستگاه گوارش را بررسی می کند: مری، معده و دوازدهه (اولین بخش روده کوچک). باریم بلعیده می شود و سپس برای ارزیابی اندام های گوارشی اشعه ایکس گرفته می شود.

مطالب مرتبط:زمایش HDL

روش های آندوسکوپی

کولونوسکوپی: کولونوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می دهد تمام طول روده بزرگ (کولون) را مشاهده کند. این روش همچنین می تواند به شناسایی رشد غیر طبیعی، بافت ملتهب، زخم و خونریزی کمک کند. در این روش یک کولونوسکوپ، یک لوله بلند، منعطف و روشن است که از طریق راست روده به داخل روده بزرگ وارد می شود. کولونوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا پوشش روده بزرگ را ببیند و بافت بیشتری را برای دقیق تر بردارد.

کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی (Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP)): ERCP روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا مشکلات کبد، کیسه صفرا، مجاری صفراوی و پانکراس را تشخیص داده و درمان کند. این روش ترکیبی از اشعه ایکس و استفاده از آندوسکوپ است که یک لوله بلند، انعطاف پذیر و روشن است. اسکوپ از طریق دهان و گلوی بیمار، سپس از طریق مری، معده و دوازدهه (اولین قسمت روده کوچک) هدایت می شود. پزشک می تواند داخل این اندام ها را بررسی کرده و هر گونه ناهنجاری را تشخیص دهد. سپس یک لوله از داخل اسکوپ عبور داده می شود و رنگی تزریق می شود که به اندام های داخلی اجازه می دهد در عکس اشعه ایکس ظاهر شوند.

ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی یا آندوسکوپی فوقانی (Esophagogastroduodenoscopy or upper endoscopy)): EGD (آندوسکوپی فوقانی) روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا داخل مری، معده و دوازدهه را با آندوسکوپ بررسی کند. به داخل دهان و گلو، سپس به مری، معده و اثنی عشر هدایت می شود. آندوسکوپ به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل این ناحیه از بدن را مشاهده کند و همچنین ابزارهایی را از طریق محدوده برای برداشتن نمونه‌ای از بافت برای بیوپسی (در صورت لزوم) وارد کند.

سیگموئیدوسکوپی (Sigmoidoscopy): سیگموئیدوسکوپی یک روش تشخیصی است که به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل بخشی از روده بزرگ را بررسی کند و در شناسایی علل اسهال، درد شکم، یبوست، رشد غیرطبیعی و خونریزی مفید است. یک لوله کوتاه، منعطف و روشن، به نام سیگموئیدوسکوپ، از طریق راست روده وارد روده می شود. اسکوپ هوا را به داخل روده می دمد تا آن را باد کند و دیدن داخل آن را آسان تر کند.