آزمایش و چکاپ سرطان روده در منزل

تشخیص سرطان روده راه و روش های متفاوتی دارد، که بستگی به وضعیت هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. این نوع سرطان در بعضی افراد ممکن است با علائم همراه باشد و در بعضی افراد هیچ علائمی نداشته باشد و فقط سابقه خانوادگی داشته باشند.

آزمایشات سرطان روده به منظور تشخیص سریع مهم هستند. برخی از افراد، حتی در صورت عدم وجود علائم، به دلیل سابقه خانوادگی ممکن است نیاز به تست‌ های غربالگری داشته باشند. درمان سرطان روده نیز نیازمند نظارت دقیق است. آزمایشات ممکن است در طول و پس از درمان تکرار شوند تا اطمینان حاصل شود که درمان بدون مشکل ادامه یابد.

چکاپ روده چیست؟

چکاپ روده یا به عبارت دقیق ‌تر، بررسی دستگاه گوارش، مجموعه ‌ای از آزمایش ‌ها و روش ‌های تشخیصی است که برای ارزیابی سلامت روده بزرگ و راست ‌روده انجام می ‌شود. هدف اصلی از این بررسی‌ ها، تشخیص زود هنگام بیماری‌ هایی مانند سرطان روده بزرگ، پولیپ‌ های روده و سایر مشکلات گوارشی است.

بسیاری از سرطان‌ های روده بزرگ در مراحل اولیه علائم مشخصی ندارند. با انجام چکاپ روده، می‌ توان این سرطان‌ ها را در مراحل اولیه و قابل درمان ‌تر تشخیص داد. همچنین تشخیص و درمان به موقع پولیپ ‌های روده می ‌تواند از تبدیل آن‌ ها به سرطان جلوگیری کرده و درمان مناسب بیماری ‌های روده ‌ای، به طور قابل توجهی خطر مرگ ‌و میر را کاهش می ‌دهد.

به طور کلی بهتر است افراد بالای ۵۰ سال، انجام چکاپ روده را هر ۱۰ سال یکبار انجام داده و همچنین افراد با سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ به دلیل داشتن ریسک بالاتر، ممکن است به چکاپ‌ های زودتر و مکرر نیاز داشته باشند. افراد مبتلا به بیماری ‌های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و بیماری کرون باید این چکاپ را تحت نظر دکتر متخصص انجام دهند.

انواع روش ‌های چکاپ روده

برای چکاپ روده انواع مختلف روش ها و آزمایشات وجود دارد. در زیر به برخی از این آزمایشات پرداخته ایم.

• کولونوسکوپی دقیق‌ ترین روش برای بررسی روده بزرگ است. در این روش، پزشک با استفاده از یک لوله باریک و انعطاف‌ پذیر مجهز به دوربین، داخل روده را مشاهده می‌ کند و در صورت نیاز، پولیپ ‌ها را برمی‌ دارد.
• سیگموئیدوسکوپی روشی مشابه کولونوسکوپی است، اما فقط قسمت پایینی روده بزرگ را بررسی می ‌کند.
• تست خون مخفی در مدفوع برای تشخیص خونریزی‌ های پنهان در روده استفاده می‌ شود.
• کپسول آندوسکوپی از روش های دیگر چکاپ است. بیمار یک کپسول کوچک حاوی دوربین را می‌ بلعد که تصاویر داخل روده را ثبت می ‌کند.

آماده ‌سازی برای چکاپ روده

قبل از انجام چکاپ روده، پزشک دستورالعمل ‌هایی را برای آماده‌ سازی روده ارائه خواهد داد. معمولاً این دستورالعمل ‌ها شامل رژیم غذایی خاص و استفاده از ملین‌ ها برای تخلیه کامل روده است.

عفونت روده در آزمایش خون

آزمایش خون به طور مستقیم قادر به تشخیص عفونت روده نیست. عفونت‌ های روده معمولاً با بررسی مدفوع، کشت مدفوع و گاهی اوقات با روش‌ های تصویربرداری مانند کولونوسکوپی تشخیص داده می ‌شوند. عفونت روده در دستگاه گوارش رخ می ‌دهد، در حالی که آزمایش خون وضعیت کلی بدن را بررسی می‌ کند.

عوامل عفونت ‌زا در روده بسیار متنوع هستند و هر کدام ممکن است علائم و تغییرات متفاوتی در خون ایجاد کنند. تغییرات خونی در عفونت‌های روده معمولاً غیر اختصاصی هستند و ممکن است در بسیاری از بیماری‌ های دیگر نیز دیده شوند.

آزمایش خون برای تعیین شدت عفونت مفید است. آزمایش خون می ‌تواند به پزشک کمک کند تا شدت عفونت را ارزیابی کند. زمایش خون می ‌تواند عوارض ناشی از عفونت روده مانند کم‌ خونی، کم ‌آبی بدن یا مشکلات کلیوی را نشان دهد. در برخی موارد نیز آزمایش خون می‌ تواند به تشخیص نوع عامل عفونت کمک کند.

تشخیص انسداد روده در نوزادان 

انسداد روده در نوزادان یک وضعیت اورژانسی است که در آن عبور مواد غذایی از روده مسدود می ‌شود. تشخیص زود هنگام و درمان مناسب این بیماری بسیار مهم است. از علائم انسداد روده در نوزادان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• استفراغ شدید و مکرر که ممکن است سبز رنگ و حاوی محتویات صفراوی باشد.
• عدم دفع مدفوع یا مدفوع بسیار کم. نوزاد ممکن است یبوست شدید داشته باشد یا اصلاً مدفوع نکند.
• شکم نوزاد متورم و سفت می ‌شود.
• نوزاد به دلیل عدم دریافت مواد غذایی کافی، وزن کم می ‌کند.
• نوزاد به دلیل درد ناشی از انسداد، بسیار بی‌ قرار است.

روش‌ های تشخیص انسداد روده نوزادان

برای تشخیص انسداد روده در نوزادان، پزشک از رو‌های زیر استفاده می‌ کند:

• پزشک شکم نوزاد را معاینه می‌کند تا هرگونه تورم، حساسیت یا توده را تشخیص دهد.
• آزمایش خون برای بررسی وجود عفونت یا سایر مشکلات کمک‌کننده است.
• با استفاده از اشعه ایکس می‌ توان تصویر واضحی از شکم نوزاد و وجود هرگونه انسداد در روده را مشاهده کرد.
•  سونوگرافی روشی بدون درد است که از امواج برای ایجاد تصاویر از اندام ‌های داخلی استفاده می ‌کند.
• در برخی موارد، پزشک ممکن است از انما برای تخلیه روده و بررسی علت انسداد استفاده کند.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش خون مخفی مدفوع (Fecal occult blood test): آزمایش خون مخفی مدفوع، وجود خون پنهان (مخفی) در مدفوع را بررسی می کند. این شامل قرار دادن مقدار بسیار کمی از مدفوع روی یک کارت مخصوص قرار داده می شود و به آزمایشگاه فرستاده می شود.

کشت مدفوع (Stool culture): کشت مدفوع وجود باکتری های غیر طبیعی در دستگاه گوارش را که ممکن است باعث اسهال و سایر مشکلات شود را بررسی می کند. یک نمونه کوچک از مدفوع جمع آوری و به آزمایشگاه ارسال می شود. در ۲ یا ۳ روز، آزمایش نشان می دهد که آیا باکتری غیر طبیعی وجود دارد یا خیر.

تست های تصویربرداری

تست های تصویر برداری مجموعه ای از آزمایشات مختلف هستند. این آزمایشات منحصر به فرد به پزشک در مشاهده قسمت های مختلف بدن کمک کرده و در تشخیص بیماری های روده ای بسیار کارآمد است. در زیر به برخی از این آزمایشات پرداخته ایم.

وعده غذایی استیک باریم (Barium beefsteak meal):

در طول این آزمایش، بیمار یک وعده غذایی حاوی باریم (مایع فلزی و گچی رنگی که برای پوشاندن اندام های داخلی استفاده می شود به طوری که در عکس اشعه ایکس نشان داده می شود) می خورد. این به رادیولوژیست اجازه می دهد تا معده را در حین هضم غذا تماشا کند. مدت زمانی که طول می کشد تا وعده غذایی باریم هضم شود و از معده خارج شود، به اطلاعاتی از عملکرد معده می دهد و به پیدا کردن مشکلات تخلیه کمک می کند که ممکن است در اشعه ایکس باریم مایع نشان داده نشوند.

مطالعه ترانزیت کولورکتال (Colorectal transit study):

این آزمایش نشان می دهد که غذا چقدر خوب در روده بزرگ حرکت می کند. بیمار کپسول های حاوی نشانگرهای کوچک را می بلعد که در اشعه ایکس قابل مشاهده است. حرکت نشانگرها از طریق کولون با اشعه ایکس شکم که چندین بار ۳ تا ۷ روز پس از بلعیده شدن کپسول گرفته می شود، کنترل می شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (Computed tomography scan (CT or CAT scan)):

یک تست تصویربرداری است که با استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر تصاویر دقیقی از بدن می گیرد. سی تی اسکن جزئیات استخوان ها، ماهیچه ها، چربی و اندام ها را نشان می دهد.

دفکوگرافی(Defecography):

دفکوگرافی یک عکس اشعه ایکس از ناحیه مقعدی است که کامل بودن دفع مدفوع را ارزیابی می کند، ناهنجاری های آنورکتال را شناسایی می کند و انقباضات و شل شدن عضلات رکتوم را ارزیابی می کند. در طول معاینه، رکتوم بیمار با خمیر نرمی که قوام مدفوع دارد، پر می شود. سپس بیمار روی توالتی که در داخل دستگاه اشعه ایکس قرار دارد می نشیند و مقعد را فشار داده و شل می کند تا محلول را خارج کند.

رادیولوژیست اشعه ایکس را بررسی می کند تا مشخص کند که آیا مشکلات آنورکتال در زمانی که بیمار در حال تخلیه خمیر از رکتوم بوده است یا خیر. سری GI پایین (معده-روده ای) (که به آن تنقیه باریم نیز می گویند). سری GI پایین، آزمایشی است که رکتوم، روده بزرگ و قسمت تحتانی روده کوچک را بررسی می کند. باریم به صورت تنقیه وارد رکتوم می شود. عکس‌برداری با اشعه ایکس از شکم، تنگی‌ها (نقاط باریک)، انسداد (انسداد) و سایر مشکلات را نشان می‌دهد.

سری GI پایین (معده-روده ای یا تنقیه باریم)( Lower GI (gastrointestinal) series or barium enema)

سری GI پایین، آزمایشی است که رکتوم، روده بزرگ و قسمت تحتانی روده کوچک را بررسی می کند. باریم به صورت تنقیه وارد رکتوم می شود. عکس‌برداری با اشعه ایکس از شکم، تنگی‌ها (نقاط باریک)، انسداد (انسداد) و سایر مشکلات را نشان می‌دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (Magnetic resonance imaging (MRI)):

MRI یک آزمایش تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس های رادیویی و یک کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام ها و ساختارهای بدن استفاده می کند. بیمار روی تختی که به داخل دستگاه MRI استوانه ای حرکت می کند، دراز می کشد. این دستگاه با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی یک سری عکس از داخل بدن می گیرد.

کامپیوتر تصاویر تولید شده را بهبود می بخشد. این آزمایش بدون درد است و مستلزم قرار گرفتن در معرض اشعه نیست. از آنجایی که دستگاه MRI مانند یک تونل است، برخی از افراد دچار تنگناهراسی هستند یا نمی توانند در طول آزمایش ثابت بمانند. ممکن است برای کمک به آرامش به آنها یک مسکن داده شود.

نباید اجسام فلزی در اتاق MRI وجود داشته باشند، بنابراین افرادی که دارای ضربان ساز یا گیره ها یا میله های فلزی در داخل بدن هستند، نمی توانند این آزمایش را انجام دهند. تمام جواهرات باید قبل از آزمایش برداشته شوند.

مطالب مرتبط:چگونه جواب آزمایش چکاپ کامل را بخوانیم؟

کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی (Magnetic resonance cholangiopancreatography (MRCP)):

در این آزمایش از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای مشاهده مجاری صفراوی استفاده می شود. این دستگاه از امواج رادیویی و آهنربا برای اسکن بافت ها و اندام های داخلی استفاده می کند.

مطالعه تحرک اوروفارنکس (بلع)(Oropharyngeal motility (swallowing) study):

مطالعه ای است که در آن به بیمار مقدار کمی مایع حاوی باریم داده می شود تا با بطری، قاشق یا فنجان بنوشد. یک سری اشعه ایکس برای ارزیابی اتفاقاتی که هنگام بلعیده شدن مایع روی می دهد گرفته می شود.

اسکن رادیوایزوتوپ تخلیه معده (Radioisotope gastric-emptying scan):

در طول این آزمایش، بیمار غذای حاوی رادیوایزوتوپ را می خورد که یک ماده رادیواکتیو کمی است که در اسکن نشان داده می شود. دوز تابش رادیوایزوتوپ بسیار ناچیز است و مضر نیست، اما به رادیولوژیست اجازه می دهد تا در حالی که بیمار زیر دستگاه دراز می کشد، غذای موجود در معده و سرعت خروج آن از معده را ببیند.

سونوگرافی(Ultrasound)

اولتراسوند یک تکنیک تصویربرداری تشخیصی است که از امواج صوتی با فرکانس بالا و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویری از رگ‌های خونی، بافت‌ها و اندام‌ها استفاده می‌کند. سونوگرافی برای مشاهده اندام های داخلی در حین عملکرد و ارزیابی جریان خون در عروق مختلف استفاده می شود.

ژل روی ناحیه مورد مطالعه بدن مانند شکم اعمال می شود و گره ای به نام مبدل روی پوست قرار می گیرد. مبدل امواج صوتی را به داخل بدن می فرستد که از اندام ها منعکس شده و به دستگاه اولتراسوند باز می گردد و تصویری را روی مانیتور تولید می کند. تصویر یا نوار ویدئویی از آزمون نیز ساخته شده است تا در آینده بررسی شود.

سری فوقانی دستگاه گوارش یا بلع باریم (Upper GI (gastrointestinal) series or barium swallow))

سری فوقانی GI یک تست تشخیصی است که اندام های قسمت فوقانی دستگاه گوارش را بررسی می کند: مری، معده و دوازدهه (اولین بخش روده کوچک). باریم بلعیده می شود و سپس برای ارزیابی اندام های گوارشی اشعه ایکس گرفته می شود.

مطالب مرتبط:زمایش HDL

روش های آندوسکوپی

روش های آندوسکوپی در تشخیص بیماری های روده ای بسیار کارآمد هستند می توان از این روش ها برای تشخیص زود هنگام انواع بیماری های مربوط به روده استفاده کردو در زیر به این روش ها پرداخته ایم.

کولونوسکوپی:

کولونوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می دهد تمام طول روده بزرگ (کولون) را مشاهده کند. این روش همچنین می تواند به شناسایی رشد غیر طبیعی، بافت ملتهب، زخم و خونریزی کمک کند. در این روش یک کولونوسکوپ، یک لوله بلند، منعطف و روشن است که از طریق راست روده به داخل روده بزرگ وارد می شود. کولونوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا پوشش روده بزرگ را ببیند و بافت بیشتری را برای دقیق تر بردارد.

کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی (Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP)):

ERCP روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا مشکلات کبد، کیسه صفرا، مجاری صفراوی و پانکراس را تشخیص داده و درمان کند. این روش ترکیبی از اشعه ایکس و استفاده از آندوسکوپ است که یک لوله بلند، انعطاف پذیر و روشن است. اسکوپ از طریق دهان و گلوی بیمار، سپس از طریق مری، معده و دوازدهه (اولین قسمت روده کوچک) هدایت می شود.

پزشک می تواند داخل این اندام ها را بررسی کرده و هر گونه ناهنجاری را تشخیص دهد. سپس یک لوله از داخل اسکوپ عبور داده می شود و رنگی تزریق می شود که به اندام های داخلی اجازه می دهد در عکس اشعه ایکس ظاهر شوند.

ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی یا آندوسکوپی فوقانی (Esophagogastroduodenoscopy or upper endoscopy)):

EGD (آندوسکوپی فوقانی) روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا داخل مری، معده و دوازدهه را با آندوسکوپ بررسی کند. به داخل دهان و گلو، سپس به مری، معده و اثنی عشر هدایت می شود. آندوسکوپ به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل این ناحیه از بدن را مشاهده کند و همچنین ابزارهایی را از طریق محدوده برای برداشتن نمونه‌ای از بافت برای بیوپسی (در صورت لزوم) وارد کند.

سیگموئیدوسکوپی (Sigmoidoscopy):

سیگموئیدوسکوپی یک روش تشخیصی است که به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل بخشی از روده بزرگ را بررسی کند و در شناسایی علل اسهال، درد شکم، یبوست، رشد غیرطبیعی و خونریزی مفید است. یک لوله کوتاه، منعطف و روشن، به نام سیگموئیدوسکوپ، از طریق راست روده وارد روده می شود. اسکوپ هوا را به داخل روده می دمد تا آن را باد کند و دیدن داخل آن را آسان تر کند.

آزمایش های مربوطه برای تست سرطان روده

نوع آزمایش انتخاب شده برای تشخیص مشکلات گوارشی به وضعیت سلامت بیمار بستگی دارد. افراد دارای علائم و افرادی که دارای سابقه بیماری هستند، برای پیشگیری از مشکلات دستگاه گوارش بخصوص سرطان های روده بزرگ و کوچک بایستی آزمایشات غربالگری و تشخیصی انجام دهند.

چکاپ روده بزرگ و کوچک

• معاینه فیزیکی شکم
• آزمایش خون
• آزمایش خون در مدفوع
• نشانگرهای تومور
• کلونوسکوپی
• پروکتوسکوپی
• نمونه برداری از روده
• آزمایش ژنتیک
• تصویر برداری از روده‌ها

معاینه فیزیکی شکم

حفره شکمی از لحاظ توده‌های شکمی و مشکلات ایجاد شده در رکتال بررسی می‌شوند.

 

آزمایش خون در مدفوع

برای تشخیص خونریزی‌های داخلی ایجاد شده در دستگاه گوارش و بروز احتمالی سرطان کلوروتال، در یک یا سه نوبت ازمایش خون مخفی (Fecal Occult Blood Test (FOBT)) یا آزمایش ایمنی شیمیایی مدفوع(Fecal Immunochemical Test (FIT)) انجام می‌شود.

آزمایش خون برای سرطان روده

آزمایش خون یکی از آن تست هایی است که اطلاعات زیادی را از سلامتی بدن به ما می دهد.

شمارش کامل خون (CBC)

در این نوع آزمایش تمام سلول‌ های خونی مانند گلبول‌های سفید و قرمز، پلاکت ها و …. اندازه گیری می‌شود. وجود برخی از بیماری‌های گوارشی مانند سرطان کلورکتال به دلیل ایجاد خونریزی‌های طولانی مدت باعث ایجاد انواع مختلفی از کم‌خونی های شدید در فرد می‌شود که این کم‌خونی ها با انجام آزمایش CBC قابل ردیابی است.

بررسی انزیم های کبدی

با توجه به اینکه برخی از سرطان‌های دستگاه گوارش مانند سرطان کلورکتال، کبد را نیز درگیر می‌کنند، بنابراین می‌توان با اندازه گیری آنزیم های کبدی مانند الانین امینوترانسفراز ((Alanine Aminotransferase (ALT) یا (SGPT) و اسپارتات امینوترانسفراز (Aspartate Aminotransferase (AST)) یا (SGOT) به تشخیص این نوع از بیماری‌ها رسید.

نشانگر های تومور

سلول‌ های سرطانی شده ی کلورکتال موادی مانند آنتی ژن کارسینوامبرونیک (Carcinoembryonic Antigen (CEA) ) و ((CA19_9) (Cancer Antigen 19-9)) را در خون تولید می‌کنند که تومور مارکر نامیده می‌شوند.

 

کلونوسکوپی

برای نمونه‌برداری و برداشتن پولیپ‌های روده کاربرد دارد.

پروکتوسکوپی

برای مشاهده محل دقیق و اندزه‌گیری تومور کاربرد دارد.

نمونه برداری از روده

در حین انجام کلونوسکوپی می توان نمونه‌گیری از توده‌های مشکوک به سرطان انجام داد.

آزمایش ژنتیک

اگر سلول‌های سرطانی شده گسترش پیدا کرده باشند، برخی از ژن‌های سلولی مانند KARS، NRAS و BRAF مورد بررسی قرار می‌گیرند.

تصویر برداری از روده ها

با کمک امواج فراصوت، اشعه ایکس، میدان مغناطیسی و یا مواد رادیواکتیو با دستگاه‌ها و روش‌های مختلفی تصویری از روده ها تهیه می‌شود.

توموگرافی کامپیوتری(Computed Tomography (CT))

در این دستگاه با استفاده از اشعه ایکس، تصویری از تومورهای سرطانی و میزان گسترش سرطان به سایر قسمت های حفره شکمی تهیه می‌شود.

سونوگرافی شکم

در این دستگاه با برخورد امواج صوتی به اندام‌ها، امواجی منعکس می‌شود که این امواج منعکس شده توسط کامپیوتر به یک تصویر بر روی یک صفحه تبدیل می‌شود. با کمک این دستگاه می‌توان تومورهای کبد، کیسه صفرا، پانکراس و غیره را بررسی کرد اما تومورهای روده بزرگ با این روش قابل ارزیابی نیستند.

سونوگرافی آندورکتال

در این نوع سونوگرافی یک مبدل مخصوص وارد راست روده می‌کنند تا میزان رشد توده‌های سرطان و درگیری سایر اندام‌های داخلی بدن مشخص شود.

سونوگرافی عمل جراحی

جهت نمونه‌برداری و تشخیص گسترش احتمالی سرطان کلورکتال به کبد در حین عمل جراحی استفاده می‌شود.

تصویربرداری پژواک مغناطیسی اسکن(Magnetic Resonance Imaging (MRI)) اندورکتال

با استفاده از امواج رادیویی، نواحی غیر طبیعی ایجاد شده در رکتال و میزان گسترش سلول‌های سرطانی در نواحی مجاور قابل ارزیابی هستند.

توموگرافی امواج رادیویی الکترون (Positron Emission Tomography (PET) scan)

یک دوربین خاص برای ایجاد یک تصویر از زمینه‌های رادیواکتیو در بدن برای تشخیص سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

آنژیوگرافی برای آزمایش سرطان روده

آنژیوگرافی به عکسبرداری اشعه ایکس از عروق خونی می‌گویند. با استفاده از تصاویر تهیه شده از عروق خونی می‌توان بیماری‌های اندام‌های داخلی بدن را تشخیص دهند.

اگر میخواهید آمادگی کاملی برای چکاپ خودتان داشته باشید نکات گفته شده در بخش قبل از چکاپ چکار کنیم به شما کمکم میکند.

سرطان روده چه علائمی به همراه دارد؟

سرطان، در مراحل اولیه غالباً بدون علائم خاصی ظاهر می‌شود. با پیشرفت و بزرگ شدن توده، علائم آشکار می‌شوند. نشانه‌ های حضور توده در روده ممکن است شامل:

۱. تغییرات مداوم در عادات روده مثل اسهال، یبوست یا تغییر در غلظت مدفوع.
۲. خونریزی مقعدی یا حضور خون در مدفوع.
۳. درد شکمی.
۴. احساس عدم خالی شدن روده پس از دفع مدفوع.
۵. زردی پوست یا چشم.
۶. حالت تهوع و استفراغ.
۷. کاهش ناگهانی و بدون دلیل در وزن.

اگر چنین علائمی را مشاهده کردید حتما به پزشک مراجعه کنید تا بیماری پیشرفت نکند و بد تر نشود. هر چه قدر سریع تر به پزشک مراجعه کنید بیماری قابل درمان و راحت تر خواهد بود.

چرا آزمایش سرطان روده اهمیت دارد؟

سرطان روده، چهارمین سرطان شایع در جهان است، با این حال بدون محاسبه سرطان پوست. این بیماری با مرگ و میر نسبتاً بالا همراه است و جای سوم را در آمار مرگ و میر جهانی از سرطان را  به‌خود اختصاص داده است. جالب است که سن ابتلا به این سرطان در حال کاهش است و در سال‌ های اخیر در جمعیت جوان‌ تر نیز افزایش یافته است.

در ایران، نرخ ابتلا به این بیماری نیز به طور قابل‌توجهی بالاست و هر ساله حدود ۵۰۰۰ نفر در اثر این سرطان جان خود را از دست می‌ دهند. اما نکته قابل توجه این است که اگر این سرطان در مراحل ابتدایی شناسایی شود، قابل درمان و حتی قابل پیشگیری است.

نگاه دقیق‌ تر به آمار و در نظر گرفتن شروع بیماری و امکان پیشگیری از آن، اهمیت انجام تست سرطان روده را به وضوح نشان می‌ دهد. اقدامات پیشگیرانه می‌ توانند به طور قابل توجهی در بهبود سلامت جامعه مؤثر باشند.

چه کسانی باید تست سرطان روده انجام دهند؟

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ ها (CDC) توصیه می‌ کند افرادی که ریسک ابتلا به این سرطان را دارند یا سن آن ها بین ۴۵ تا ۷۵ هستند باید این تست را انجام دهند و بعد از سن ۷۵ سالگی تشخیص به عهده پزشک می باشد که باز هم این تست را انجام دهند یا نه

افرادی که ریسک ابتلا به این سرطان را دارند، دارای موارد زیر هستند:

۱. سابقه شخصی ابتلا به سرطان کولورکتال یا نوع خاصی از پولیپ روده.
2. سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کولورکتال.
3. سابقه شخصی ابتلا به بیماری‌ های التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو روده.
4. داشتن سندروم ارثی سرطان کولورکتال مانند پولیپ آدنوماتوز خانوادگی (FAP) یا سندروم لینچ (سندروم ارثی سرطان روده غیرپولیپی یا HNPCC) اثبات‌شده یا افرادی که مشکوک به داشتن این سندروم هستند.
5. سابقه شخصی قرار گرفتن در معرض تشعشع در ناحیه شکمی یا لگنی برای درمان سرطان دیگر.

آزمایش های سرطان روده چند نوع است؟

تست‌ های مورد استفاده برای غربالگری سرطان روده به دو دسته اصلی تقسیم می‌ شوند:

تست‌ های مبتنی بر مدفوع:
این تست‌ ها بر اساس تحلیل مدفوع انجام می‌ شوند. خونریزی پولیپ‌ ها و سرطان کولورکتال ممکن است حتی در مقدار کم خون، در آزمایش‌ های مدفوع قابل شناسایی باشند. لازم به ذکر است که وجود خون در مدفوع الزاماً نشان‌دهنده وجود سرطان نیست؛ به عنوان مثال، هموروئید هم می‌تواند عامل خونریزی در مدفوع باشد.

تست‌ های بصری یا ساختاری:
این تست‌ ها به بررسی ساختار داخل روده می‌ پردازند. در حال حاضر، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) سه نوع آزمایش مدفوع را برای غربالگری سرطان کولورکتال تایید کرده اند. برای انجام این آزمایش‌ ها، نمونه‌ های مدفوع توسط بیمار با استفاده از کیت‌ های مرتبط جمع‌آوری شده و نمونه‌ ها به پزشک یا آزمایشگاه ارسال می‌شود. در صورتی که نتایج مثبت باشند،  توصیه می کنند افراد جهت انجام کولونوسکوپی اقدام کنند.

IBS  یا سندرم روده تحریک پذیرچیست ؟

سندرم روده تحریک پذیر یک اختلال عملکردی در دستگاه گوارش است. اختلالات عملکردی دستگاه گوارش، که پزشکان اکنون آن را اختلالات تعاملات روده و مغز می نامند، به مشکلاتی در نحوه عملکرد مغز و روده شما با هم مربوط می شود. این مشکلات می تواند باعث شود روده شما حساس تر شود و نحوه انقباض ماهیچه های روده شما را تغییر دهد. اگر روده شما حساس تر شود، ممکن است درد شکم و نفخ بیشتری را احساس کنید. تغییر در نحوه انقباض ماهیچه های روده شما منجر به اسهال، یبوست یا هر دو  برای شما می شود.

نام دیگر IBS چیست؟  سندرم روده تحریک پذیر

در گذشته پزشکان این بیماری رابه اسم های کولیت IBS، کولیت مخاطی، کولون اسپاستیک، کولون عصبی و روده اسپاستیک مینامیدند .

انواع سندرم روده تحریک پذیر چیست؟

سه نوع سندرم روده تحریک پذیر  بر اساس الگوهای مختلف تغییرات در حرکات روده یا حرکات غیر طبیعی روده وجود دارد. گاهی اوقات، برای پزشک مهم است که بداند درگیر کدام نوع از  سندرم روده تحریک پذیر  هستید. برخی از داروها فقط برای برخی از انواع سندرم روده تحریک پذیر تاثیر گذار هستند و انواع دیگر را بدتر می کنند. پزشک ممکن است برای شما تشخیص بیماری سندرم روده تحریک پذیر دهد حتی اگر الگوی حرکت روده شما با یک نوع خاص از سندرم روده تحریک پذیر  مطابقت نداشته باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر  در برخی روزها حرکات روده طبیعی و در روزهای دیگر حرکات روده غیرطبیعی دارند و این شرایط را به طور مداوم تجربه نمیکنند .

1. سندرم روده تحریک پذیر با یبوست (IBS-C) ، در روزهایی که حداقل یک بار اجابت مزاج غیر طبیعی به صورت یبوست دارید.

بیش از یک چهارم مدفوع شما سفت یا توده ای است و کمتر از یک چهارم مدفوع شما شل یا آبکی است.

2. سندرم روده تحریک پذیر همراه با اسهال (IBS-D) در IBS-D، در روزهایی که حداقل یک بار اجابت مزاج غیر طبیعی به صورت اسهال دارید.

بیش از یک چهارم مدفوع شما شل یا آبکی است و کمتر از یک چهارم مدفوع شما سفت یا توده ای است.

3. IBS با عادات روده مختلط (IBS-M)در IBS-M، در روزهایی که حداقل یک بار اجابت مزاج غیر طبیعی دارید

بیش از یک چهارم مدفوع شما سفت یا توده است و بیش از یک چهارم مدفوع شما شل یا آبکی است

 

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به IBS هستند؟

زنان تا دو برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر هستند. افراد کمتر از ۵۰ سال بیشتر از افراد مسن تر از ۵۰.۲ سال به سندرم روده تحریک پذیر مبتلا می شوند.

عواملی که می توانند شانس ابتلا به IBS را افزایش دهند عبارتند از:

داشتن یک عضو خانواده مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

سابقه وقایع استرس زا یا دشوار زندگی، مانند سوء استفاده و تجاوز، در دوران کودکی

داشتن عفونت شدید در دستگاه گوارش

عوارض ابتلا IBS چیست؟

افراد مبتلا به IBS اغلب مشکلات سلامتی دیگری دارند، از جمله :

• شرایط خاصی که شامل درد مزمن است، مانند فیبرومیالژیا
• سندرم خستگی مزمن
• و درد مزمن لگنی
• برخی از بیماری های گوارشی مانند سوء هاضمه و بیماری ریفلاکس معده
• برخی از اختلالات روانی، مانند اضطراب، افسردگی

علائم و علل سندرم روده تحریک پذیرچیست ؟

سایر علائم IBS ممکن است شامل باشد

نفخ

احساس اینکه اجابت مزاج را تمام نکرده اید

مخاط سفید رنگ در مدفوع شما

زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اغلب در طول دوره قاعدگی علائم بیشتری دارند.

IBS می تواند دردناک باشد اما منجر به سایر مشکلات سلامتی یا آسیب به دستگاه گوارش شما نمی شود.

برای تشخیص IBS، پزشک در طول زمان به دنبال الگوی خاصی در علائم شما خواهد بود. IBS یک اختلال مزمن است، به این معنی که برای مدت طولانی، اغلب سال ها طول می کشد. با این حال، علائم ممکن است بیایند و از بین بروند.

چه چیزی باعث IBS می شود؟

اختلالات عملکردی دستگاه گوارش مانند IBS مشکلاتی در تعامل مغز و روده هستند – نحوه عملکرد مغز و روده شما با هم. داشمندان فکر می کنند که مشکلات مربوط به تعامل مغز و روده ممکن است بر عملکرد بدن شما تأثیر بگذارد و علائم سندرم روده تحریک پذیر را ایجاد کند. به عنوان مثال، در برخی از افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر ، غذا ممکن است خیلی آهسته یا خیلی سریع از طریق دستگاه گوارش حرکت کند و باعث تغییر در حرکات روده شود. برخی از افراد مبتلا به IBS ممکن است زمانی که مقدار طبیعی گاز یا مدفوع در روده وجود دارد احساس درد کنند.

برخی از مشکلات در افراد مبتلا به IBS شایع تر است. دانشمندان و پزشکان  فکر می کنند این مشکلات ممکن است در ایجاد IBS نقش داشته باشد. این مشکلات عبارتند از:

رویدادهای استرس زا یا دشوار اولیه زندگی، مانند سوء استفاده فیزیکی یا جنسی (تجاوز)

برخی اختلالات روانی، مانند افسردگی ، اضطراب

عفونت های باکتریایی در دستگاه گوارش

رشد بیش از حد باکتری های روده کوچک، افزایش تعداد یا تغییر در نوع باکتری ها در روده کوچک شما

عدم تحمل یا حساسیت غذایی، که در آن برخی غذاها باعث علائم گوارشی می شوند

تشخیص سندرم روده تحریک پذیر

چگونه پزشکان IBS را تشخیص می دهند؟

برای تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، پزشکان علائم و سابقه پزشکی و خانوادگی شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی انجام می دهند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است آزمایشاتی را برای رد سایر مشکلات سلامتی تجویز کنند مانند آزمایشات مدفوع (استول) هیلیکوباکتری معده(h pylori( آزمایش OB.

علائم ابتلا به سندرم روده تحریک پذیرچیست ؟

زمانب که به پزشک مراجعه میکنید پزشک در مورد علائم شما می پرسد و به دنبال الگوی خاصی در علائم شما برای تشخیص IBS خواهد بود. در صورت داشتن درد در شکم همراه با دو یا چند مورد از علائم زیر، پزشک ممکن است IBS را تشخیص دهد:

درد شما مربوط به حرکات روده شماست. به عنوان مثال، درد شما ممکن است پس از اجابت مزاج بهبود یابد یا بدتر شود.

متوجه تغییر در دفعات دفع مدفوع می شوید.

متوجه تغییر در ظاهر مدفوع خود می شوید.

پزشک از شما می پرسد که چه مدت علائم را داشته اید. علائم شما در صورتی میتوانندبه تشخیص  IBS به پزشکتان کمک کند مانند موارد زیر

حداقل یک بار در هفته در ۳ ماه گذشته علائم داشته اید و

علائم شما برای اولین بار حداقل ۶ ماه پیش شروع شد

پزشک شما ممکن است IBS را تشخیص دهد حتی اگر علائم را برای مدت زمان کوتاه تری داشته باشید. اگر علائم شما مانند علائم IBS است، باید به پزشک مراجعه کنید و راجب علائم خود با پزشک فوق تخصص گوارش  صحبت کنید.

 

پزشک برای تشخیص IBS به دنبال الگوی خاصی در علائم شما خواهد بود.

پزشک شما همچنین در مورد علائم دیگر از شما سوال خواهد کرد. برخی علائم ممکن است نشان دهنده آن باشد که شما به جای سندرم روده تحریک پذیر مشکل جسمانی  دیگری دارید. این علائم عبارتند از:

 

کم خونی

خونریزی از راست روده

مدفوع خونی یا مدفوع سیاه و قیرانی

کاهش وزن

سابقه پزشکی و خانوادگی (سابقه خانوادگی بیماری های گوارشی، مانند بیماری سلیاک، سرطان روده بزرگ یا بیماری التهابی روده)

داروهایی که مصرف می کنید

عفونت های اخیر

رویدادهای استرس زا مربوط به شروع علائم شما

تغذیه

معاینه بدنی

در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما معمولا نفخ شکم را بررسی می کند

با استفاده از گوشی پزشکی به صداهای داخل شکم گوش می دهد

برای بررسی حساسیت یا درد روی شکم شما ضربه میزند

آزمایشات تشخیص سندرم روده تحریک پذیر

آزمایش خون، آزمایش مدفوع

آزمایش خونCBC بررسی کم خونی

خون مخفی در مدفوع OB

آنالیز مدفوع stool exam

بررسی عفونت

H pylori stool

H pylory

آزمایشگاه یا نمونوه گیر مجموعه لیماطب  ظرفی برای گرفتن و نگه داشتن نمونه مدفوع به شما می دهد. دستورالعمل هایی در مورد محل ارسال یا بردن نمونه مدفوع به شما داده میشود  .پزشکان از آزمایش مدفوع برای بررسی وجود خون در مدفوع یا سایر علائم عفونت یا بیماری استفاده می کنند. پزشک شما همچنین ممکن است با معاینه راست روده در طول معاینه فیزیکی، وجود خون در مدفوع را بررسی کند.

نتایج آزمایش خون یا مدفوع

آیا سابقه خانوادگی بیماری های گوارشی، مانند بیماری سلیاک، سرطان روده بزرگ، یا بیماری التهابی روده دارید.

آیا علائمی دارید که می تواند نشانه های بیماری یا بیماری دیگری باشد

سایر آزمایشات ممکن است شامل شود

تست تنفس هیدروژن برای بررسی رشد بیش از حد باکتری های روده کوچک یا مشکلات هضم برخی کربوهیدرات ها، مانند عدم تحمل لاکتوز

آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی با بیوپسی برای بررسی بیماری سلیاک

کولونوسکوپی برای بررسی شرایطی مانند سرطان روده بزرگ یا بیماری التهابی روده

درمان سندرم روده تحریک پذیر

پزشکان چگونه IBS را درمان می کنند؟

پزشکان ممکن است سندرم روده تحریک پذیر (IBS) را با توصیه به تغییرات در تغذیه شما و انچه می خورید و سایر تغییرات در سبک زندگیمانند ، داروها، پروبیوتیک ها و درمان های خانگی درمان کنند. ممکن است مجبور شوید چند روش درمانی را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما بهتر است. پزشک متخصص می تواند به شما در یافتن برنامه درمانی مناسب کمک کند.

برای بهبود سندرم روده تحریک پذیر چه چیزی بخوریم ؟

فیبر بیشتری بخورید

از گلوتن اجتناب کنید

یک برنامه غذایی خاص به نام رژیم کم FODMAP را دنبال کنید

فعالیت بدنی خود را افزایش دهید

کاهش موقعیت های استرس زا در زندگی تا حد امکان

خواب کافی

داروها

پزشک شما ممکن است دارویی را برای تسکین علائم IBS شما توصیه کند.

دارو درمان سندرم روده تحریک پذیر چیست؟

پزشک ممک است دارو های زیر را برای بهبود شرایط شما تجویز کند

لوپرامید

ریفاکسمین (Xifaxan) یک آنتی بیوتیک

آلوسترون (Lotronex) که فقط برای خانم ها تجویز می شود و با هشدارها و احتیاط های ویژه تجویز می شود.

درمان IBS با یبوست چیست ؟

مکمل های فیبر، زمانی که افزایش فیبر در رژیم غذایی شما کمکی نمی کند

ملین ها

لوبی پروستون (Amitiza)

linaclotide (Linzess)

پلکاناتید (Trulance)

دارو های درمان درد شکم در سندرم روده تحریک پذیر:

ضد اسپاسم

داروهای ضد افسردگی ، مانند دوزهای پایین داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین

کپسول هایی که با روغن نعناع پوشش داده شده

هنگام استفاده از دارو برای درمان IBS، دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید. با پزشک داروخانه در مورد عوارض جانبی احتمالی و اینکه در صورت داشتن آنها چه باید کرد صحبت کنید.

تسکین علائم IBS چگونه است؟

پروبیوتیک ها

پزشک ممکن است به شما پروبیوتیک ها را توصیه کند. پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های هستند، اغلب باکتری‌ها، که شبیه میکروارگانیسم‌هایی هستند که معمولاً در دستگاه گوارش خود دارید. محققان هنوز در حال مطالعه استفاده از پروبیوتیک ها برای درمان IBS هستند.

برای ایمن بودن، قبل از استفاده از پروبیوتیک ها یا سایر داروها یا روش های مکمل یا جایگزین با پزشک متخصص  مشورت کنید اگر پزشک شما پروبیوتیک ها را توصیه می کند، با او در مورد میزان و مدت زمان مصرف پروبیوتیک صحبت کنید.

تفسیر آزمایش مدفوع (Stool)

در چکاپ روده ها آزمایش مدفوع برای تشخیص مشکلات دستگاه گوارش و خونریزی‌های اندام های داخلی، عفونت‌های باکتریایی و قارچی و غیره در یک تا سه نوبت (Stool X1-X3) انجام می‌شود.

فاکتور	هدف ازمایش	نتایج
OP(Ova and Parasite)	بررسی وجود انگل بالغ، تخم و کیست انگلی	مثبت یا منفی
OB(Occult Blood)	بررسی خون مخفی در مدفوع جهت غربالگری سرطان روده بزرگ	مثبت یا منفی
Appearance	بررسی ظاهر مدفوع	نرمال، اسهالی، سفت
Color	بررسی رنگ مدفوع	زرد، قهوه ای، قرمز، سیاه
Fat drop lets	بررسی وجود چربی در مدفوع	مثبت یا منفی
(White Blood Cell (WBC))	بررسی وجود گلبول‌های سفید در مدفوع	برحسب تعداد
Red Blood Cell (RBC)	بررسی وجود گلبول‌های قرمز در مدفوع	برحسب تعداد
Yeast	بررسی وجود مخمرها بخصوص مخمر کاندیدا آلبیکنس	برحسب تعداد

چگونه برای آزمایش مدفوع آماده شویم؟

احتمالا نیازی به انجام آماده سازی های خاصی قبل از آزمایش مدفوع خود نداشته باشید. اما در برخی موارد، ممکن است پزشک شما از شما بخواهد که از خوردن بعضی غذاها یا دارو های خاص قبل از انجام نمونه گیری خودداری کنید. این دستورالعمل ها بستگی به آزمایشی که انجام می‌دهید دارد و ممکن است برای افراد مختلف متفاوت باشد. حتما از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز به انجام کار خاصی قبل از آزمایش مدفوع دارید یا خیر.

برای انجام آزمایشات و چکاپ کامل در منزل می توانید از سایت لیماطب اقدام کنید.

مدت زمان دریافت جواب آزمایش مدفوع چقدر است؟

شما احتمالا نتایج آزمایش مدفوع خود را در یک تا سه روز دریافت خواهید کرد. اما ممکن است بسته به آنچه که قرار است مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد، زمان بیشتری طول بکشد.

نتایج آزمایش stool به چه معناست؟

نتایج آزمایش مدفوع می تواند مثبت یا منفی باشد. نتیجه منفی به این معنی است که مدفوع شما معمولی به نظر می رسد و آزمایشگاه هیچ نشانه ای از بیماری مانند خون یا میکروب ها پیدا نکرده است. اگر جواب آزمایش شما برای یک میکروب مثبت باشد، نتیجه آزمایش ممکن است نام آن میکروب را نیز به شما ارائه دهد.

اگر نتیجه مثبت باشد، مراحل بعدی چه خواهد بود؟

اگر آزمایش مدفوع شما مثبت باشد، آزمایشگاه به پزشک شما نوع میکروب ها یا پاتوژن هایی که پیدا کرده است را در برگه جواب آزمایش گزارش خواهد کرد. همچنین به پزشک شما خواهد گفت که آیا نشانه های دیگری از عفونت مانند وجود مقادیر غیر طبیعی خون یا چربی در مدفوع شما وجود دارد یا خیر. این اطلاعات به پزشک شما کمک می کند تا علت علائم شما را پیدا کند و درمان مناسب را توصیه کند.

اگر نتایج آزمایش مدفوع شما نشانه ای از رشد سلول های سرطانی داشته باشد، پزشک معالج شما، شما را به یک انکولوژیست برای آزمایش و درمان بیشتر ارجاع خواهد داد. همچنین می توانید از طریق انجام آزمایش خون برای چکاپ روده های خود اقدام کنید.

آیا آزمایش مدفوع به اندازه کولونوسکوپی معتبر است؟

آزمایش های مدفوع می توانند اطلاعات مفیدی در مورد روده و سیستم گوارشی بدن شما ارائه بدهند. اما گاهی اوقات خیلی زود است که بتوان تغییرات در روده شما را از طریق مدفوع تشخیص داد. در چنین مواردی، به ویژه اگر جواب آزمایش های مدفوع شما منفی باشد و علائم شما ادامه داشته باشد، پزشک شما ممکن است کولونوسکوپی را پیشنهاد کند.

کولونوسکوپی از یک لوله بلند با نور و دوربین استفاده می کند تا معالجه کننده بتواند نمای مستقیمی از آنچه درون بدن شما اتفاق می افتد، به دست آورد. این می تواند به آن ها کمک کند تا سلول های با روند رشد غیر طبیعی را زمانی که هنوز کوچک هستند و حذف آن ها آسان تر است پیدا کنند.

آدنوما کارسینومای روده بزرگ یا رکتال

آدنوکارسینوما یکی از شایعترین سرطان های روده است که سلول‌های پوششی رکتال که در ساخت موکوس نقش دارند، سرطانی می‌شوند.

پولیپ چیست؟

پولیپ به معنای رشد خوش خیم و غیر سرطانی لایه داخلی روده بزرگ به سمت داخل لومن روده است. پولیپ‌های آدنوماتوز در اغلب موارد بایستی برداشته شوند. اما پولیپ‌های هایپرپلاستیکی نیازی به جراحی ندارند.

*** تمامی مراحل آرمایش و چکاپ روده را می‌توانید با خدمات چکاپ در خانه لیما طب انجام دهید. ***

مفهوم موسین یا کلوئید چیست؟

موسین ماده لزجی است که در حرکت مواد در روده بزرگ نقش بسزایی دارد. در سرطان های روده بزرگ این ماده بشدت تولید می‌شود که بعنوان آدنوکارسینومای مخاطی شناخته شده است.

مفهوم تهاجم عروقی ((Vascular INVASION (VI), تهاجم لنفی ((Lymphatic INVASION (LI) و تهاجم لنفووسکولار (Lymphovascular Invasion (LVI)) چیست؟

اصطلاح تهاجم (Invasion) به معنی این است که سرطان به رگ‌های خونی یا عروق لنفاوی روده بزرگ منتقل شده است و در این حالت احتمال متاستاز سرطان به خارج از بافت روده افزایش می‌باید.

Gross description

ویژگی‌های ظاهری توده مانند رنگ، وزن و اندازه بافت را بیان می‌کند.

T-stage

نشان دهده میزان نفوذ تومور به دیواره روده بزرگ است.

در صورت گزارش موارد خاصی همچون NRAS, KRASو BRAF در جواب بیوپسی به چه معناست؟

به معنای تغییر در ژن های NRAS, KRAS و BRAF درون سلول‌های سرطانی می باشد. این نتایج در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته می‌تواند در انتخاب بهترین روش درمانی به پزشک معالج کمک کند.

Grade

در مشاهده میکروسکوپی بافت نمونه برداری شده بصورت G1 تا G4 گزارش می‌شود که بیانگر اینست که بررسی‌های میکروسکوپی بافت نمونه برداشته شده چقدر به بافت طبیعی روده بزرگ نزدیک است. سرطان‌های درجه پایین (G1 و G2) تمایل به رشد و گسترش آهسته‌تری دارند همچنین پاسخ به درمان و چشم انداز آن نسبت به درجات (G3 و G4)  بهتر است.

*** اگر دارای مشکلات تنفسی باشید اطلاعات  کاملی در بخش لنفاوی روده بخش چکاپ ریه برای شما قرار داده شده است. ***

گره های لنفاوی ( Lymph nodes)

نشان دهنده درگیری یا عدم درگیری گره های لنفاوی می‌باشد. آقایان در کنار چکاپ و آزمایش روده لازم است چکاپ سرطان پروستات برای شری احتیاط انجام بدهند.

حاشیه (Margins) مثبت یا منفی

جراح هنگام برداشتن تومور علاوه بر بافت کامل تومور قسمتی از بافت سالم اطراف را نیز برمیدارد، اگر از اصطلاح حاشیه استفاده شده باشد، بیانگر این است که در اطراف بافت تومور سلول‌های سرطانی به داخل بافت سالم نفوذ کرده‌اند.

پولیپ روده بزرگ

پولیپ روده بزرگ رشد غیر طبیعی بافت در قسمت داخلی روده بزرگ است. این رشد‌ ها می‌ توانند به شکل‌ های مختلفی ظاهر و اندازه‌ های متفاوتی داشته باشند. برخی از پولیپ‌ ها خوش‌ خیم هستند و به سرطان تبدیل نمی‌ شوند اما برخی دیگر ممکن است پیش‌ سرطانی باشند و در صورت عدم درمان به سرطان روده بزرگ تبدیل شوند. به همین دلیل تشخیص و برداشتن به‌ موقع پولیپ‌ ها از اهمیت ویژه‌ ای برخوردار است.

علت دقیق ایجاد پولیپ روده بزرگ هنوز به طور کامل مشخص نیست اما عوامل مختلفی مانند ژنتیک، رژیم غذایی نامناسب، چاقی و التهاب مزمن روده در بروز آن نقش دارند. علائم پولیپ روده بزرگ اغلب مبهم هستند و ممکن است شامل خونریزی از مقعد، تغییر در عادات روده، درد شکمی و کم‌خونی باشند. با این حال بسیاری از افراد مبتلا به پولیپ روده بزرگ هیچ علامتی ندارند.

تشخیص پولیپ روده بزرگ معمولا با کولونوسکوپی انجام می‌ شود. در این روش پزشک با استفاده از یک لوله انعطاف‌ پذیر مجهز به دوربین داخل روده بزرگ را بررسی می‌ کند و در صورت مشاهده پولیپ، آن را برمی‌ دارد. برداشتن پولیپ‌ ها به طور کامل خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را به میزان قابل توجهی کاهش می‌ دهد.

برای پیشگیری از پولیپ روده بزرگ رعایت یک رژیم غذایی سالم و غنی از فیبر، حفظ وزن مناسب، انجام فعالیت بدنی منظم و انجام غربالگری روده بزرگ توصیه می‌ شود. غربالگری روده بزرگ به افراد کمک می‌ کند تا پولیپ‌ ها را در مراحل اولیه و قبل از تبدیل شدن به سرطان تشخیص دهند و درمان کنند.

پولیکوتومی روده چیست؟

پولیکوتومی روده از جمله روش های جراحی جدید است که برای برداشتن پولیپ‌ های روده بزرگ انجام می‌ شود. پولیپ‌ ها به سبب رشد غیرطبیعی بافت در داخل روده ایجاد می شوند که برخی از این پولیپ‌ ها می‌ توانند خوش‌ خیم اما برخی دیگر ممکن است بدخیم یا سرطانی باشند و اگر درمان نشوند به سرطان روده بزرگ تبدیل می شوند. به همین دلیل بهتر است اگر علائم این بیماری رار دارید به پزشک مراجعه کرده و هرچه سریع تر این پولیپ ها را بردارید.

پولیکوتومی معمولا در طی کولونوسکوپی انجام می‌ شود در این روش از جراحی پزشک با استفاده از یک لوله انعطاف‌ پذیر مجهز به دوربین داخل روده بزرگ را بررسی کرده و در صورت مشاهده پولیپ آن را با استفاده از ابزار های مخصوص جراحی بر می‌ دارد. پس از برداشتن پولیپ نمونه بافت آن برای بررسی‌ های بیشتر به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال می‌ شود.

پولیکوتومی یک روش جراحی نسبتا ساده بوده و معمولا تحت بی‌ حسی سبک انجام می‌ شود. پس از انجام عمل بیمار معمولا می‌ تواند در همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص شود. دوره نقاهت پس از پولیکوتومی کوتاه است و اکثر افراد می‌ توانند پس از چند روز به فعالیت‌ های عادی و روزمره خود بازگردند.

مزایای پولیکوتومی 

همانطور که گفته شد پولیکوتتومی یک روش جدید جراحی برای برداشتن پولیپ های روده است که یک عمل ساده و سبک بوده و پس از چند روز استراحت بیمار می تواند به فعالیت های روزانه خود بپردازد. البته پولیکوتومی مزایای دیگری نیز دارد که در زیر به برخی از آن ها پرداخته ایم.

• برداشتن پولیپ‌ های پیش‌ سرطانی خطر تبدیل آن‌ ها به سرطان روده بزرگ را به طور قابل توجهی کاهش می‌ دهد.
• در صورتی که پولیپ برداشته شده بدخیم باشد، پزشک می‌ تواند در مراحل اولیه به تشخیص سرطان روده بزرگ پرداخته و درمان مناسب را شروع کند.
• پولیکوتومی معمولا به صورت سرپایی و با حداقل تهاجم انجام می‌ شود.
• دوره نقاهت پس از پولیکوتومی کوتاه است و اکثر افراد می‌ توانند به سرعت به فعالیت‌ های روزمره خود بازگردند.

علائم پولیپ روده خطرناک چیست؟

پولیپ‌ های روده اگرچه اغلب بدون علامت هستند اما در برخی موارد می‌ توانند نشانه‌ هایی را ایجاد کنند که نشان‌ دهنده خطرناک بودن آن‌ ها است. این علائم معمولا به دلیل اندازه بزرگ پولیپ، خونریزی یا انسداد جزئی روده ایجاد می‌ شوند.

خونریزی مقعدی

یکی از شایع‌ ترین علائم پولیپ روده، مشاهده خون در مدفوع یا روی دستمال توالت است. این خونریزی ممکن است به صورت لکه‌ های کوچک یا خونریزی شدید باشد.

تغییر در عادات روده‌ ای

تغییرات ناگهانی و پایدار در عادات روده‌ ای مانند یبوست مزمن، اسهال مکرر یا احساس نیاز مکرر به اجابت مزاج بدون نتیجه، می‌ تواند نشانه‌ ای از وجود پولیپ روده باشد.

شکم درد

احساس دردر در ناحیه تحتانی شکم، ممکن است به دلیل بزرگ بودن پولیپ یا انسداد جزئی روده ایجاد شود. این درد ممکن است به صورت درد مبهم، قولنج یا درد شدید و مداوم باشد.

کم‌ خونی

خونریزی ناشی از پولیپ روده می‌ تواند باعث کم‌ خونی شود کم‌ خونی با علائمی مانند خستگی مزمن، ضعف، رنگ‌ پریدگی پوست و تنگی نفس همراه است.

تغییر در شکل مدفوع

در برخی موارد پولیپ‌ های بزرگ ممکن است باعث تغییر در شکل مدفوع شوند. مدفوع ممکن است باریک‌ تر از حد معمول شود یا نوار های خون در آن مشاهده شود.

کاهش وزن بدون دلیل

کاهش وزن قابل توجه بدون تغییر در رژیم غذایی یا فعالیت بدنی، می‌ تواند نشانه‌ ای از وجود یک مشکل جدی مانند سرطان روده بزرگ باشد.

احساس سیری و کاهش اشتها

در صورتی که پولیپ در قسمت بالای روده بزرگ قرار داشته باشد ممکن است باعث احساس سیری زودرس و کاهش اشتها شود.

از کجا بفهمیم پولیپ روده داریم؟

پولیپ‌ های روده بزرگ اغلب در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارند و به همین دلیل تشخیص زودهنگام آن‌ ها از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال در برخی موارد پولیپ‌ های بزرگ‌ تر یا آن‌ هایی که در حال رشد هستند می‌ توانند علائمی ایجاد کنند. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد.

• کاهش اشتها و کاهش وزن به صورت ناگهانی
• خونریزی از مقعد که ممکن است مزمن یا شدید باشد
• احساس شکم درد در قسمت زیر شکم
• تغییر شکل در مدفوع
• کم خونی

البته توجه داشته باشید که بسیاری از افراد مبتلا به پولیپ روده هیچ علامتی و علائمی ندارد. به همین دلیل انجام کولونوسکوپی به عنوان یک روش غربالگری روتین به ویژه برای افراد بالای ۵۰ سال و افرادی که در خانواده‌ شان سابقه سرطان روده بزرگ وجود دارد بسیار مهم است.

علائم پولیپ رکتوم در کودکان

پولیپ رکتوم رشد غیر طبیعی در پوشش داخلی رکتوم قسمت پایینی روده بزرگ است. این پولیپ ها معمولا خوش‌ خیم بوده اما در برخی موارد ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. پولیپ‌ های رکتوم در کودکان نیز ممکن است رخ دهند و اغلب بدون علامت هستند. با این حال در برخی موارد این پولیپ‌ ها می‌ توانند علائمی ایجاد کنند که تشخیص زودهنگام و درمان مناسب را ضروری می‌ سازند.

یکی از شایع‌ ترین علائم پولیپ رکتوم در کودکان خونریزی از مقعد است. این خونریزی ممکن است به صورت خون قرمز روشن در مدفوع یا روی دستمال توالت مشاهده شود. در برخی موارد پولیپ ممکن است باعث درد هنگام اجابت مزاج یا خارش در ناحیه مقعد شود. همچنین برخی کودکان مبتلا به پولیپ رکتوم ممکن است دچار یبوست یا اسهال شوند.

در صورتی که پولیپ بزرگ باشد ممکن است باعث تغییر در شکل مدفوع شود. مدفوع ممکن است باریک‌ تر از حد معمول شود یا رگه های خون در آن مشاهده شود. در موارد نادر پولیپ بزرگ ممکن است باعث انسداد روده شود که با درد شکمی شدید، حالت تهوع و استفراغ و عدم توانایی در دفع مدفوع همراه است.

کم‌ خونی نیز می‌ تواند یکی از علائم پولیپ رکتوم در کودکان باشد. خونریزی مداوم ناشی از پولیپ می‌ تواند باعث کاهش سطح هموگلوبین در خون و در نتیجه کم‌ خونی شود. کودکان مبتلا به کم‌ خونی ممکن است علائمی مانند خستگی، ضعف، رنگ‌ پریدگی پوست و تنگی نفس را تجربه کنند.

بعد از عمل پولیپ روده چه بخوریم؟

بعد از عمل جراحی پولیپ روده رعایت یک رژیم غذایی مناسب برای بهبودی و جلوگیری از عوارض بسیار مهم است. در روز های اولیه پس از عمل سیستم گوارشی شما نیاز به استراحت دارد. بنابراین بهتر است از غذا های نرم و قابل هضم استفاده کنید که البته پزشک به شما در رابطه با رژیم غذایی اطلاعات لازم را می دهد.

در ابتدا ممکن است پزشک به شما توصیه کند که از مایعات مانند آب، آبمیوه‌ های طبیعی بدون پالپ، چای بدون کافئین و سوپ‌ های رقیق تر استفاده کنید. پس از چند روز می‌ توانید به تدریج غذا های نرم‌ تر مانند پوره سیب‌ زمینی، فرنی، موز له شده و مرغ آب‌ پز را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

به طور کلی در هفته‌ های اول پس از عمل، بهتر است از خوردن غذاهای پر فیبر مانند سبزیجات خام، میوه‌ ها با پوست سفت، غلات کامل، آجیل و دانه‌ ها و همچنین غذاهای چرب و سرخ شده مانند چیپس، فست فود و… بپرهیزید. خوردن نوشیدنی های گازدار و لبنیات به دلیل ایجاد نفخ نیز توصیه نمی شود. البته که فقط داشتن رژیم غذایی کافی نبوده و بهتر است برخی نکات را مانند آرام جویدن و آرام خوردن غذا، نوشیدن آب زیاد را رعایت کنید.

بعد از برداشتن پولیپ روده چه باید کرد؟

بعد از عمل برداشتن پولیپ روده رعایت برخی مراقبت‌ ها برای بهبودی و پیشگیری از وخیم تر شدن وضعیت مهم است و شاید این سوال که پس از عمل برداشتن پولیپ چه کار هایی باید انجام دهیم؟ برایتان پیش آمده باشد. در پاسخ به این سوال می توان گفت که در روز های اولیه پس از عمل ممکن است احساس نفخ، گرفتگی و خستگی داشته باشید که طبیعی است و پزشک مسکن‌ هایی برای بهتر شدن وضعیت شما تجویز خواهد کرد همچنین ممکن است برای پیشگیری از عفونت آنتی‌ بیوتیک نیز تجویز کند.

در هفته‌ های اول پس از عمل بهتر است از غذاهای نرم و قابل هضم استفاده کنید. مایعات فراوان، سوپ‌ های رقیق تر، پوره سیب‌ زمینی، موز له شده و مرغ آب‌ پز از جمله غذاهای مناسب برای ای دوران هستند. از مصرف غذاهای پر فیبر، چرب، تند و ادویه‌ دار، لبنیات و نوشیدنی‌ های گازدار خودداری کنید. با گذشت زمان و بهبودی می‌ توانید به تدریج غذاهای متنوع‌ تری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

همچنین در روز های اول پس از عمل بهتر است استراحت کنید و از انجام فعالیت‌ های سنگین خودداری کنید. با گذشت زمان و با نظر پزشک، می‌ توانید فعالیت‌ های سبک مانند پیاده‌ روی کوتاه را آغاز کنید.

قرص برای پولیپ روده 

قرص برای پولیپ روده فقط برای کاهش علائم و کنترل رشد پولیپ ها وجود دارند و ممکن است پزشک برایتان تجویز کند و متاسفانه هیچ قرصی برای درمان قطعی و کامل پولیپ وجود ندارد. وجود ندارد که به طور کامل پولیپ‌های روده را درمان کند. پولیپ‌ ها رشد‌ غیر طبیعی بافت در پوشش داخلی روده هستند و درمان قطعی آن‌ ها معمولا فقط با جراحی و برداشتن ان ها امکانن پذیر است.

البته این به این معنی نیست که پزشک هیچ قرصی برای درمان تجویز نمی کند. ممکن است پزشک برخی داروها را برای مدیریت علائم همراه با پولیپ یا برای پیشگیری از رشد مجدد آن‌ ها تجویز کند. این داروها معمولا برای کنترل التهاب، کاهش درد و یا کنترل سایر مشکلات مرتبط با پولیپ استفاده می‌ شوند. داروهایی که ممکن است برای مدیریت پولیپ روده تجویز شوند عبارتند از:

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌ توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند.
• در صورتی که عفونت همراه با پولیپ وجود داشته باشد پزشک ممکن است آنتی‌ بیوتیک تجویز کند.
• دارو های تنظیم‌ کننده رشد سلولی ممکن است برای کنترل رشد برخی از انواع پولیپ‌ ها استفاده شوند.

انواع پولیپ روده چیست ؟

پولیپ های روده به چندین روش مختلف طبقه بندی می شوند که یکی از این روش ها بررسی شکل آنها است. اگر پولیپ شبیه به قارچ باشد، آن را “پدانکوله” می نامند. اگر ساقه نداشته باشد و بیشتر شبیه به یک برآمدگی بلند با پایه ای وسیع باشد، آن را “سسایل” می نامند.

پزشکان همچنین در بررسی پولیپ های شما به نحوه ظاهر پولیپ ها زیر میکروسکوپ نیز توجه می کنند. انواع مختلف پولیپ روده دارای ویژگی های میکروسکوپی متفاوتی هستند زیرا با استفاده از فرآیند های مختلف رشد و توسعه می یابند. این فرآیند های مشابه همچنین تعیین می کنند که آیا یک پولیپ می تواند به سرطان تبدیل شود یا نه. بنابراین می توان گفت که انواع مختلف دارای پتانسیل سرطانی متفاوتی هستند.

انواع پولیپ های روده بزرگ شامل:

• پولیپ آدنوماتوز (آدنوم ها)
• آدنوم لوله ای
• آدنوم پرزدار
• آدنوم لوله ای پرزدار
• پولیپ دندانه دار
• پولیپ هایپرپلاستیک
• لشین دندانه دار سسیل
• آدنوم دندانه دار کلاسیک
• هامارتوم
• پولیپ التهابی (پولیپ کاذب)

تفاوت پولیپ های نئوپلاستیک و پولیپ های غیر نئوپلاستیک

پولیپ های روده بزرگ به عنوان نئوپلاستیک یا غیر نئوپلاستیک نیز طبقه بندی می شوند تا مشخص شود آیا می توانند به سرطان تبدیل شوند یا خیر. به طوری که پولیپ های نئوپلاستیک می توانند به سرطان تبدیل شوند ولی پولیپ های غیر نئوپلاستیک نمی توانند.

پولیپ های نئوپلاستیک شامل:

• تمامی پولیپ های آدنوماتوز (آدنوم ها)
• لشین های دندانه دار سسیل
• آدنوم های دندانه دار

پولیپ‌های غیر نئوپلاستیک شامل:

• پولیپ های هایپرپلاستیک
• هامارتوم ها
• پولیپ های کاذب التهابی

در صورت انجام چکاپ روده و آزمایشات مربوطه، مطالعه این مطلب برایتان مفید خواهد بود: تفسیر آزمایشات مربوط به روده

آیا پولیپ روده بزرگ سرطانی است؟

سرطان کولون و رکتوم که به آن سرطان کولورکتال نیز گفته می شود اغلب به صورت پولیپ شروع می شود. اکثر پولیپ ها سرطانی نیستند، اما برخی ممکن است در طول زمان به سرطان تبدیل شوند. برداشتن پولیپ می تواند به پیشگیری از سرطان روده بزرگ کمک کند. سرطان کولورکتال سومین علت مرگ ناشی از سرطان در جهان است .

پولیپ روده بزرگ چقدر شایع است؟

پولیپ روده بزرگ در بزرگسالان شایع است. بین ۱۵ تا ۴۰ درصد از بزرگسالان ممکن است پولیپ روده بزرگ داشته باشند. پولیپ روده بزرگ در مردان و افراد مسن بیشتر شایع است.

چه چیزی باعث پولیپ روده می شود؟

بیشتر پولیپ های روده بزرگ پراکنده هستند، به این معنی که به طور تصادفی رخ می دهند. با این حال، برخی افراد دارای سندرم های ارثی هستند که باعث ایجاد پولیپ های روده بزرگ می شود. این سندرم ها می توانند باعث ایجاد تعداد زیادی از انواع خاصی از پولیپ ها شوند و خطر سرطان بالاتری را به همراه داشته باشند.

علت اصلی پولیپ روده بزرگ چیست؟

جهش های ژنتیکی علت اصلی پولیپ روده بزرگ هستند. این جهش ها خطاهایی در کد ژنتیکی یا همان DNA هستند که سلول های شما برای تولید مثل خود استفاده می کنند. سلول های پوششی روده بزرگ شما به طور مکرر خود را جایگزین می کنند و بنابراین شانس بیشتری برای وقوع این خطاها وجود دارد. زمانی که دی ان ای آنها تغییر می کند، به طور متفاوتی رشد کرده و رفتار می کنند.

برخی از جهش های ژنی از طریق خانواده ها منتقل می شوند و سایر جهش ها به نظر تصادفی می رسند، اما احتمالا علل متعددی دارند. محققان بر این باورند که پولیپ های کولون پراکنده ممکن است تا حدی ارثی و تا حدی ناشی از عوامل محیطی مختلف باشند.

علل موثر در ایجاد پولیپ کولون چیست؟

ژنتیک: اگر شما یک خویشاوند درجه یک داشته باشید که دچار پولیپ های روده بزرگ شده باشد، احتمال وجود پولیپ های پراکنده در روده بزرگ شما نیز بیشتر خواهد بود. همچنین ممکن است پولیپ های روده شما مرتبط با یک سندرم ارثی خاص باشند.

اختلالات ژنتیکی که باعث ایجاد پولیپ روده می شوند عبارتند از:

• پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی
• سندرم پوتز-ژگرز
• پولیپوز مرتبط با ژن MUTYH
• سندرم گاردنر
• سندرم تومور همارتوما
• سندرم تورکوت
• سندرم پولیپوز دندانه دار
• سندرم پولیپوز نوجوانی

محیط: عوامل خطر محیطی عواملی هستند که به محل زندگی و نحوه زندگی شما مربوط می شوند و می توانند بر سلامت روده بزرگ شما تاثیر بگذارند. این عوامل شامل محیط فیزیکی، محیط اجتماعی و عادات سبک زندگی شما هستند.

عوامل محیطی که ممکن است به ایجاد پولیپ های روده کمک کنند شامل:

• پیری
• سیگار کشیدن
• مصرف الکل زیاد
• رژیم غذایی پرچرب و کم فیبر
• کمبود ورزش
• چاقی
• دیابت
• بیماری التهاب روده

(برای انجام تست دیابت در خانه می توانید از طریق لیماطب اقدام کنید.)

استثنائات: پولیپ های کاذب التهابی پولیپ های واقعی نیستند و ناشی از جهش های ژنتیکی نمی باشند و در واقع زخم هایی هستند که بهبود یافته و به اشکال برجسته ای که شبیه پولیپ ها به نظر می رسند، تبدیل شده اند. التهاب مزمن در روده بزرگ شما علت معمول این زخم ها است و این زخم ها اغلب با بیماری های التهابی روده مرتبط هستند.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به پولیپ روده بزرگ هستند؟

اگرچه هر فردی ممکن است به پولیپ روده بزرگ مبتلا شود، اما در صورت ابتلا به آن، ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به آنها داشته باشید   افرادی که ۴۵  سال یا بیشتر داشته باشند . فردی در خانواده خود سابقه پولیپ یا سرطان کولورکتال داشته باشد. افرادی بیماری التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون دارند چاقی مزمن و کم تحرکی سیگار کشیدن  وو مصرف مشروبات الکلی اگر فردی در خانواده شما به پولیپ مبتلا شده باشد، شما با سابقه خانوادگی ممکن است شانس بیشتری برای ایجاد پولیپ داشته باشید. چه زمانی باید غربالگری پولیپ روده بزرگ را شروع کنم؟ غربالگری برای بیماری هایی است که هیچ علامتی نداریدمانند پولیپ روده بزرگ همچنین پیدا کردن و برداشتن پولیپ ها می تواند به پیشگیری از سرطان روده بزرگ کمک کند.

علائم پولیپ روده چیست ؟

در ۹۰ درصد مواقع پولیپ روده با علائمی همراه نیست . مقدار خون خیلی کمی در مدفوع  امکان دارد وجود داشته باشد که فقط با آزمایش مدفوع مشخص میشود (برای انجام آزمایش یک و یا سه نوبته مدفوع میتوانید با مشاوران لیماطب تماس برقرار فرمایید )و در صورت خونریزی از پلیپ که مقدار زیادی خون در مدفوع وجود داشته باشد رنگ مدفوع تیره میشود علائم پولیپ روده شامل : احساس درد در ناحیه شکمی تغییر رنگ مدفوع  اکثرا مدفوع تیره به علت وجود خون در مدفوع تغییر در فعالیت روده مانند اسهال یا یبوست مزمن کم خونی که به دلیل خونریزی و از دست دادن آهن ایجاد میشود

تشخیص بیماری پولیپ روده چگونه است ؟

با استفاده از روش های زیر امکان تشخیص بیماری پولیپ امکان پذیر میشود آزمایش مدفوع کلونوسکوپی سی تی کولونوگرافی سیگموئیدوسکوپی

درمان پولیپ روده چگونه است ؟

درمان استاندارد برای این عارضه، برداشتن پولیپ های روده بزرگ است، مگر اینکه فقط از نوع غیرنئوپلاستیک (غیر سرطانی) باشند. گاهی اوقات برای شناسایی و تشخیص نئوپلاستیک یا غیرنئوپلاستیک بودن پولیپ های شما نیاز است تا یک پاتولوژیست آن ها را تحت میکروسکوپ بررسی کند. ممکن است یک یا دو هفته طول بکشد تا نتایج بیوپسی و تشخیص شما به دستتان برسد.

برداشتن پولیپ های نئوپلاستیک خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را تا ۸۰% کاهش می دهد. اما باید دقت داشته باشید که پس از اینکه یک بار پولیپ داشته اید، احتمال دارد دوباره دچار آنها بشوید. پزشک شما خطر بروز پولیپ روده در آینده را بر اساس پولیپ هایی که قبلا داشته اید، ارزیابی کرده و بر اساس میزان خطر، فواصل زمانی غربالگری شما را تعیین خواهد کرد.

برداشتن پولیپ های روده بزرگ

پزشکانی که کولونوسکوپی انجام می دهند (معمولا گاستروانترولوژیست ها یا جراح های کولورکتال) می توانند بیشتر پولیپ های روده بزرگ شما را در طول غربالگری شما بردارند. این روش ساده، پولیپکتومی نامیده می شود. اما گاهی اوقات برخی پولیپ ها نیاز به روش های خاصی برای برداشتن دارند.

نظارت با کولونوسکوپی

اگر در کولونوسکوپی شما هیچ پلیپ نئوپلاستیکی پیدا نشود، ممکن است تا ۱۰ سال آینده به کولونوسکوپی دیگری نیاز نداشته باشید. اما اگر پلیپ های نئوپلاستیک شما برداشته شوند، این ممکن است زمان نیاز شما به غربالگری بعدی را تغییر دهد. پزشک معالج شما بسته به عوامل خطر شخصی تان به شما توصیه خواهد کرد که در یک، سه، پنج یا هفت سال آینده دوباره مراجعه کنید.

تفاوت پولیپ روده و بواسیر یا هموروئید چیست ؟

به صورت کلی پولیپ روده غده های سرطانی یا زوائدی هستند که در اثر تغییر شکل سلول های دیواره روده ایجاد میشوند و در چرخه سلولی خود دچار نقص شده و شروع به تکثیر بیش از اندازه میکنند این پولیپ ها در دیواره روده قرار دارند  اما هموروئید یا بواسیر  به گشاد شدن رگ های انتهایی مقهد میگویند که حالت فیزیولوژی خود را از دست داده اندو متورم و ملتهب شده اند.

نتیجه گیری

سرطان روده یکی از مهم ترین و خطرناک ترین بیماری ها به حساب می آید که اگر گذری از کنار آن رد شد و توجه نکرد می تواند خطر ساز باشد. به همین دلیل اگر علائمی را مشاهده کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

[gravityform id="7" title="true"]