عناوین این صفحه:
لاپوس یا بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) یک بیماری التهابی خود ایمنی است که باعث تاثیر بر سیستم ایمنی بدن می شود. این بیماری ممکن است باعث آسیب دیدگی به اعضای مختلف بدن شود، از جمله پوست، مفاصل، کلیه ها، قلب و ریه ها. علائم لوپوس شامل خستگی، تب، درد عضلانی و مفصلی، لکه های قرمز روی پوست و سایر علائم متنوع است.
لوپوس چگونه رخ میدهد؟
لوپوس به صورت ژنتیک و یا در پاسخ به عوامل محیطی مانند نور خورشید، عفونت و یا استفاده از داروهای خاص رخ می دهد.
فاکتور های آزمایش بیماری لوپوس چیست؟
تشخیص لوپوس بر اساس بررسی علائم بالینی و نتایج آزمایشات خون انجام می شود. فاکتورهای آزمایش خون لوپوس شامل موارد زیر می باشد:
- آنتی بادی های ضد دی ان ای (anti-dsDNA): این آنتی بادی ها در حضور لوپوس بالا می روند.
شما میتوانید از خدمات آزمایشات و چکاب پزشکی در منزل استفاده نماییید.
- آنتی بادی های ضد ریبوزوم (anti-ribosomal P): این آنتی بادی ها نشان دهنده یک نوع خاص از لوپوس است که به عنوان اسیب عصاب محیطی شناخته می شود.
- ۳. فاکتور روماتوئید (RF): این فاکتور در بسیاری از بیماران دارای بیماری لوپوس افزایش می یابد.
- آنتی بادی های (anti-SSA/Ro و anti-SSB/La): این آنتی بادی ها در برخی از بیماران با لوپوس وجود دارد و ممکن است باعث اختلالات قلبی و عصبی شود همچنین این انتی بادی ها در افراد مبتلا به سندرم شوگرن نیز یافت میشود.
- ۵. آنتی بادی های ضد فسفولیپید (anti-phospholipid): این آنتی بادی ها در برخی از بیماران داری لوپوس وجود دارد و ممکن است باعث اختلالات خونریزی و لخته شدن خون شود.
- سطح کمپلمان خون: سطح کمپلمان c4 در بیماران دارای لوپوس کاهش می یابد.
تفسیر آزمایش خون لوپوس چگونه است؟
تفسیر آزمایش خون لوپوس باید توسط پزشک انجام شود و باید با سایر علائم بالینی و تاریخچه بیماری شخص مورد بررسی قرار گیرد. نتایج آزمایش خون لوپوس شامل سطح آنتی بادی های ضد DNAو آنتی بادی های ضد ریبوزوم، فاکتور روماتوئیدRF، آنتی بادی های ضد سیتی کولین ، آنتی بادی های ضد فسفولیپید و سطح کمپلمان است. اگر سطح آنتی بادی های ضد دی ان ای و آنتی بادی های ضد ریبوزوم در سطح بالایی باشند، این نشان دهنده وجود لوپوس است. همچنین، افزایش فاکتور روماتوئید، آنتی بادی های ضد ضد سیتی کولین ، آنتی بادی های ضد فسفولیپید و کاهش سطح کمپلمان خون نیز ممکن است نشانگر لوپوس باشد. با این حال، تشخیص لوپوس باید توسط پزشک تخصصی انجام شود و نباید تنها بر اساس نتایج آزمایشات خون تشخیص داده شود.
هر چه در مورد لوپوس باید بدانیم ؟
لوپوس یک بیماری ایمنی است که باعث تخریب بافت های سالم در بدن می شود. علائم بالینی لوپوس شامل خستگی، تب، درد عضلانی و مفصلی، پوست خشک و آسیب پذیر، آسیب دیدگی کلیه، سردرد، تهوع و استفراغ و تغییرات روحی هستند. لوپوس به دلیل وجود ژنتیکی و عوامل محیطی مانند نور خورشید، عفونت ها و استرس رخ می دهد. درمان لوپوس شامل داروهای ضد التهاب، داروهای ایمنی شناسی، کورتیکواستروئیدها و درمان های تکمیلی مانند ماساژ، آرامش و تغذیه مناسب است. برای کاهش خطر ابتلا به لوپوس، باید از نور خورشید پرهیز کرده، استرس را کاهش داده و سبک زندگی سالم را ادامه داد.
راه های درمان لوپوس چیست؟
درمان لوپوس شامل داروهای ضد التهاب، داروهای ایمنی شناسی، کورتیکواستروئیدها و درمان های تکمیلی مانند ماساژ، آرامش و تغذیه مناسب است. برای کنترل علائم بالینی لوپوس، از داروهای ضد التهابی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده می شود. همچنین، داروهای ایمنی شناسی مانند هیدروکسی کلروکین، آزاتیوپرین و بلیموماب می توانند به کنترل علائم لوپوس کمک کنند.
برای درمان لوپوس شدید، استفاده از کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون و دگزامتازون مناسب است. همچنین، درمان های تکمیلی مانند ماساژ، آرامش و تغذیه مناسب نیز می تواند به بهبود علائم بالینی لوپوس کمک کند.
همچنین، برای کاهش خطر ابتلا به لوپوس، باید از نور خورشید پرهیز کرده، استرس رابه حداقل رساند و سبک زندگی سالم را پیشه کرد. همچنین، مصرف مکمل های غذایی مانند ویتامین D و امگا ۳ نیز می تواند به بهبود علائم بالینی لوپوس کمک کند.
فرم درخواست خدمات
"*" indicates required fields