لوپوس چیست؟

لوپوس یا بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) یک بیماری التهابی خود ایمنی است که باعث تاثیر بر سیستم ایمنی بدن می شود. این بیماری ممکن است باعث آسیب دیدگی به اعضای مختلف بدن شود، از جمله پوست، مفاصل، کلیه ها، قلب و ریه ها. علائم لوپوس شامل خستگی، تب، درد عضلانی و مفصلی، لکه های قرمز روی پوست و سایر علائم متنوع است.

علائم لوپوس چیست؟

لوپوس علائمی را در سراسر بدن شما ایجاد می کند. این علائم بسته به اینکه کدام ارگان ها یا سیستم ها تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته اند، می تواند متفاوت باشد. افراد مختلف ترکیب و شدت متفاوتی از علائم را تجربه می کنند.

علائم لوپوس معمولا به صورت موج هایی ظاهر و ناپدید می شوند که گاهی اوقات به این موج ها، شعله ور شدن بیماری نیز گفته می شود. در طول یک موج شعله ور شدن، علائم می توانند به اندازه ای شدید باشند که بر روی فعالیت های روزانه شما تاثیر بگذارند. شما همچنین ممکن است دوره های بهبودی داشته باشید که علائم بیماری خفیف تر شده و یا به طور کامل از بین بروند.

علائم لوپوس معمولا به آرامی توسعه می یابند. ممکن است در ابتدا یک یا دو نشانه از لوپوس را متوجه شوید و سپس در طول زمان علائم بیشتر یا متفاوت تری را مشاهده کنید. شایع ترین علائم بیماری لوپوس شامل موارد زیر است:

• درد مفاصل، درد عضلات یا درد قفسه سینه (به ویژه هنگام نفس عمیق کشیدن)
• سردرد
• کهیر (وجود کهیر در صورت رایج است که گاهی پزشکان آن را کهیر پروانه ای می نامند)
• تب
• ریزش مو
• زخم های دهان
• خستگی (احساس خستگی دائمی)
• تنگی نفس
• غدد متورم
• تورم در بازوها، پاها یا صورت
• سردرگمی
• لخته های خون

لوپوس گاهی اوقات می تواند باعث بروز برخی علائم و مشکلات دیگر نیز شود، از جمله:

• حساسیت به نور (نور خورشید)
• خشکی چشم
• افسردگی (یا سایر مشکلات سلامت روان)
• تشنج
• کم خونی
• سندرم رینود
• پوکی استخوان
• بیماری قلبی
• بیماری کلیوی

چه عاملی باعث بیماری لوپوس می شود؟

هنوز به طور قطعی نمی دانیم که چه چیزی منجر به ابتلای افراد به لوپوس می شود. برخی مطالعات نشان داده اند که عوامل خاصی درباره سلامت شما یا حتی محل زندگی تان، می توانند باعث تحریک بیماری لوپوس شوند. از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عوامل ژنتیکی: داشتن جهش های ژنتیکی خاص ممکن است شما را بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس قرار دهد.
• هورمون ها: واکنش های بدن شما به هورمون های خاص (به ویژه استروژن) ممکن است شما را بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس قرار دهد.
• عوامل محیطی: برخی عوامل مرتبط با جایی که زندگی می کنید و میزان آلودگی یا نور خورشید که در معرض آن هستید ممکن است بر خطر ابتلا به لوپوس تاثیر بگذارد.
• سابقه پزشکی: سیگار کشیدن، سطح استرس و داشتن سایر شرایط سلامتی خاص (مانند سایر بیماری های خود ایمنی) ممکن است لوپوس را تحریک کند.

چه کسانی در معرض ابتلا به لوپوس قرار دارند؟

هر کسی ممکن است دچار لوپوس شود، اما برخی گروه های خاص از افراد در معرض خطر بالاتری قرار دارند:

• زنان، به ویژه در سنین ۱۵ تا ۴۴ سال
• افراد سیاه پوست
• افراد اسپانیایی تبار
• افراد آسیایی
• بومیان آمریکا و آلاسکا
• جزایر نشینان اقیانوس آرام
• افرادی که یکی از والدین شان مبتلا به لوپوس است

انواع لوپوس چیست؟

بیماری لوپوس گاهی با نام لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) نیز شناخته می شود. این نوع، رایج ترین نوع لوپوس است و به این معنی است که لوپوس در سراسر بدن شما وجود دارد. انواع دیگر بیماری لوپوس شامل موارد زیر است:

• لوپوس اریتماتوز پوستی: لوپوسی که فقط بر روی پوست شما تاثیر می گذارد.
• لوپوس ناشی از مصرف دارو: برخی داروها عوارضی دارند که منجر به ایجاد علائم لوپوس می شوند. این حالت معمولا موقتی است و ممکن است پس از قطع مصرف دارویی که باعث آن شده است، از بین برود.
• لوپوس نوزادی: نوزادان گاهی اوقات با لوپوس به دنیا می آیند. نوزادانی که والدین بیولوژیکی مبتلا به لوپوس دارند، لزوما مبتلا به لوپوس نیستند، اما ممکن است خطر ابتلا در آنها افزایش یابد.

تشخیص بیماری لوپوس چگونه انجام می شود؟

پزشک شما با انجام معاینه فیزیکی و درخواست برخی آزمایش ها، لوپوس را تشخیص می دهد. شما می بایست اطلاعات دقیق از شرایط خود جمله این که چه زمانی برای اولین بار علائم یا تغییراتی در بدنتان را متوجه شده اید را در اختیار پزشکتان قرار دهید. پزشک معالج شما درباره تاریخچه پزشکی تان، از جمله شرایطی که ممکن است اکنون داشته باشید و اینکه چگونه آن ها را درمان یا مدیریت می کنید نیز سوال خواهد کرد.

تشخیص لوپوس می تواند دشوار باشد زیرا می تواند بخش های زیادی از بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد و علائم مختلفی ایجاد کند. حتی تغییرات کوچک یا مشکلاتی که به نظر غیرمعمول می رسند می توانند نشانه ای کلیدی باشند. از گفتن هر چیز غیر طبیعی که تجربه و یا حس کرده اید به پزشک خود نترسید؛ چرا که شما بدنتان را بهتر از هر کس دیگری می شناسید.

جهت انجام آزمایشات چکاپ کامل در منزل و دریافت مشاوره رایگان، می توانید با کارشناسان لیماطب تماس بگیرید.

فاکتور های آزمایش لوپوس چیست؟

  تشخیص لوپوس بر اساس بررسی علائم بالینی و نتایج آزمایشات خون انجام می شود. فاکتورهای آزمایش خون لوپوس شامل موارد زیر می باشد:  

1. آنتی بادی های ضد دی ان ای (anti-dsDNA): این آنتی بادی ها در حضور لوپوس بالا می روند.
2. آنتی بادی های ضد ریبوزوم (anti-ribosomal P): این آنتی بادی ها نشان دهنده یک نوع خاص از لوپوس است که به عنوان اسیب عصاب محیطی شناخته می شود.
3. فاکتور روماتوئید (RF): این فاکتور در بسیاری از بیماران دارای بیماری لوپوس افزایش می یابد.
4. آنتی بادی های (anti-SSA/Ro و anti-SSB/La): این آنتی بادی ها در برخی از بیماران با لوپوس وجود دارد و ممکن است باعث اختلالات قلبی و عصبی شود همچنین این انتی بادی ها در افراد مبتلا به سندرم شوگرن نیز یافت میشود.
5. آنتی بادی های ضد فسفولیپید (anti-phospholipid): این آنتی بادی ها در برخی از بیماران داری لوپوس وجود دارد و ممکن است باعث اختلالات خونریزی و لخته شدن خون شود.
6. سطح کمپلمان خون: سطح کمپلمان c4 در بیماران دارای لوپوس کاهش می یابد.

شما میتوانید از خدمات آزمایشات و چکاب پزشکی در منزل استفاده نماییید.

تفسیر آزمایش خون لوپوس چگونه است؟

  تفسیر آزمایش خون لوپوس باید توسط پزشک انجام شود و باید با سایر علائم بالینی و تاریخچه بیماری شخص مورد بررسی قرار گیرد. نتایج آزمایش خون لوپوس شامل سطح آنتی بادی های ضد DNAو آنتی بادی های ضد ریبوزوم، فاکتور روماتوئیدRF، آنتی بادی های ضد سیتی کولین ، آنتی بادی های ضد فسفولیپید و سطح کمپلمان است.

اگر سطح آنتی بادی های ضد دی ان ای و آنتی بادی های ضد ریبوزوم در سطح بالایی باشند، این نشان دهنده وجود لوپوس است. همچنین، افزایش فاکتور روماتوئید، آنتی بادی های ضد ضد سیتی کولین ، آنتی بادی های ضد فسفولیپید و کاهش سطح کمپلمان خون  نیز ممکن است نشانگر لوپوس باشد. با این حال، تشخیص لوپوس باید توسط پزشک تخصصی انجام شود و نباید تنها بر اساس نتایج آزمایشات خون تشخیص داده شود.  

راه های درمان لوپوس چیست؟

پزشک شما درمان هایی را برای لوپوس پیشنهاد خواهد داد که علائم شما را مدیریت کند. هدف از این کار، کاهش آسیب به اندام های شما و کاهش تاثیر لوپوس بر زندگی روزمره تان است. بیشتر افراد مبتلا به لوپوس به ترکیبی از داروها نیاز دارند تا به آن ها کمک کند از بروز حملات جلوگیری کرده و شدت علائم خود را در حین حمله کاهش دهند.

از داروهای مناسب برای درمان لوپوس که ممکن است بسته به تشخیص پزشک نیاز داشته باشید می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• هیدروکسی کلروکین: هیدروکسی کلروکین یک داروی تغییر دهنده بیماری روماتیسمی است که می تواند علائم لوپوس را تسکین دهد و سرعت پیشرفت آن ها را کاهش دهد.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: این داروها که بدون نسخه نیز به فروش می رسند، درد را تسکین داده و التهاب را کاهش می دهند. پزشک شما به شما خواهد گفت که کدام نوع از این داروها برای شما بهترین کارایی را دارد و چه مقدار از آن را باید مصرف کنید. بدون مشاوره با پزشک، هیچ مسکنی را بیش از ۱۰ روز متوالی مصرف نکنید.
• کورتیکو استروئیدها: کورتیکو استروئیدها داروهای تجویزی هستند که التهاب را کاهش می دهند. پردنیزون یکی از کورتیکو استروئید های رایج است که پزشکان برای مدیریت لوپوس استفاده می کنند. ممکن است این داروها به صورت قرص های خوراکی و یا تزریق مستقیم به عضلات شما برایتان تجویز شوند.
• ایمونوساپرسورها: ایمونوساپرسورها داروهایی هستند که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند و از فعال بودن آن جلوگیری می کنند. آن ها می توانند به جلوگیری از آسیب به بافت ها و کاهش التهاب کمک کنند.

شما ممکن است به داروها یا درمان های دیگری نیاز داشته باشید تا علائم خاص و یا سایر مشکلات سلامتی که ناشی از لوپوس است را مدیریت کنید. به عنوان مثال، اگر لوپوس باعث مشکلاتی مانند کم خونی، فشار خون بالا یا پوکی استخوان شود، ممکن است به داروهای مربوط به درمان آنها نیاز داشته باشید.

آیا پیشگیری از لوپوس ممکن است؟

پیشگیری از لوپوس ممکن نیست؛ زیرا هیچ کس مطمئن نیست که چه چیزی باعث این بیماری می شود. در صورتی که یکی از والدین بیولوژیکی شما لوپوس دارد، بهتر است با یک پزشک متخصص درباره خطرات و احتمال ابتلای خود صحبت کنید.

آیا درمانی برای لوپوس وجود دارد؟

در حال حاضر درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد. پزشک معالج تان به شما کمک خواهد کرد تا ترکیبی از درمان ها را برای مدیریت علائم خود پیدا کنید و امیدوار باشید که لوپوس به حالت خاموشی برود (دوره های طولانی بدون علائم یا تشدید).

هر چه در مورد لوپوس باید بدانیم

  لوپوس یک بیماری ایمنی است که باعث تخریب بافت های سالم در بدن می شود. علائم بالینی لوپوس شامل خستگی، تب، درد عضلانی و مفصلی، پوست خشک و آسیب پذیر، آسیب دیدگی کلیه، سردرد، تهوع و استفراغ و تغییرات روحی هستند. لوپوس به دلیل وجود ژنتیکی و عوامل محیطی مانند نور خورشید، عفونت ها و استرس رخ می دهد. درمان لوپوس شامل داروهای ضد التهاب، داروهای ایمنی شناسی، کورتیکواستروئیدها و درمان های تکمیلی مانند ماساژ، آرامش و تغذیه مناسب است. برای کاهش خطر ابتلا به لوپوس، باید از نور خورشید پرهیز کرده، استرس را کاهش داده و سبک زندگی سالم را ادامه داد.

[gravityform id="7" title="true"]