سلامت روان

افسردگی شدید

افسردگی شدید

اختلال اساسی افسردگی (MDD) که به عنوان افسردگی بالینی نیز شناخته می شود، یک اختلال روانی است که با حداقل دو هفته خلق و خوی ضعیف، عزت نفس پایین، و از دست دادن علاقه یا لذت در فعالیت های معمولی لذت بخش مشخص می شود. تشخیص اختلال افسردگی اساسی بر اساس تجربیات گزارش شده فرد، رفتار گزارش شده توسط بستگان یا دوستان و بررسی وضعیت روانی است. هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای این اختلال وجود ندارد، اما آزمایش ممکن است برای رد کردن شرایط فیزیکی که می تواند علائم مشابه ایجاد کند، انجام شود. شایع ترین زمان شروع در ۲۰ سالگی است و زنان تقریباً دو برابر مردان مبتلا می شوند. سیر این اختلال از یک دوره ماهانه تا یک اختلال مادام العمر با دوره های افسردگی اساسی عودکننده متفاوت است.

افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی معمولاً با روان درمانی و داروهای ضد افسردگی درمان می شوند. به نظر می رسد که دارو موثر باشد، اما این اثر ممکن است فقط در افراد شدیداً افسرده قابل انجام باشد. در برخی موارد نیز لازم است فرد در بیمارستان بستری شود و در مرحلع اخر با وخیم شدن دوره افسردگی درمان تشنج الکتریکی (ECT) در نظر گرفته شود. اعتقاد بر این است که اختلال افسردگی اساسی توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی ایجاد می شود که حدود ۴۰ درصد از موارد نیز ژنتیکی است.

مطالب مرتبط: آزمایش خون برای چکاپ روده

عوامل خطر افسردگی شدید عبارتند از:

  1. سابقه خانوادگی این بیماری
  2. تغییرات عمده زندگی
  3. مصرف برخی داروها
  4. بیماری های مزمن
  5. مصرف مواد

افسردگی می تواند بر زندگی شخصی، زندگی کاری یا تحصیلات فرد تأثیر منفی بگذارد و باعث ایجاد مشکلاتی در عادات خواب، عادات غذایی و سلامت عمومی فرد شود.

علائم و نشانه های افسردگی شدید

علائم و نشانه های افسردگی شدید

همانطور که گفته شد، افسردگی شدید به طور قابل توجهی بر روابط خانوادگی و شخصی، زندگی شغلی یا مدرسه ای، عادات خواب و غذا خوردن و سلامت عمومی فرد تأثیر می گذارد. فردی که یک دوره افسردگی اساسی دارد معمولاً خلق و خوی پایینی را نشان می دهد که در تمام جنبه های زندگی نفوذ می کند و ناتوانی در تجربه لذت در فعالیت های قبلی لذت بخش است. افراد افسرده ممکن است درگیر افکار و احساسات بی ارزشی، احساس گناه یا پشیمانی نامناسب، درماندگی یا ناامیدی باشند یا در مورد آنها نشخوار فکری کنند. سایر علائم افسردگی شامل تمرکز و حافظه ضعیف، کناره گیری از موقعیت ها و فعالیت های اجتماعی، کاهش میل جنسی، تحریک پذیری و افکار مرگ یا خودکشی و بی خوابی است.

در چنین مواردی، فرد خیلی زود از خواب بیدار می شود و نمی تواند دوباره بخوابد و برعکس. پرخوابی نیز ممکن است رخ دهد. برخی از داروهای ضد افسردگی نیز به دلیل اثر محرک خود ممکن است باعث بی خوابی شوند. در موارد شدید، افراد افسرده ممکن است علائم روان پریشی داشته باشند. این علائم شامل هذیان یا توهمات معمولاً ناخوشایند است. افرادی که دوره‌های قبلی با علائم روان‌پریشی داشته‌اند، احتمال بیشتری دارد که آنها را در دوره‌های بعدی تجربه کنند.

یک فرد افسرده ممکن است علائم جسمی متعددی مانند خستگی، سردرد یا مشکلات گوارشی را دارد. با کاهش اشتها وزن نیز کاهش می یابد، اگرچه افزایش اشتها و افزایش وزن گاهی اوقات رخ می دهد. خانواده و دوستان ممکن است متوجه بیقراری یا بی حالی شوند. افراد افسرده مسن ممکن است علائم شناختی شروع اخیر، مانند فراموشی و بیتحرکی را داشته باشند.

کودکان افسرده اغلب ممکن است حالتی تحریک پذیر به جای افسردگی نشان دهند. بیشتر آنها علاقه خود را به مدرسه از دست می دهند و کاهش شدید عملکرد تحصیلی را نشان می دهند. تشخیص ممکن است به تأخیر بیفتد یا زمانی که علائم به عنوان «خوش خلقی طبیعی» تعبیر شود، تشخیص داده نشود. تشخیص و درمان از این جهت پیچیده تر است که سالمندان اغلب همزمان با تعدادی داروی دیگر درمان می شوند و اغلب بیماری های همزمان دیگری نیز دارند.

علت افسردگی شدید

علت افسردگی شدید

  1. طبق مدل زیست روانی-اجتماعی عوامل بیولوژیکی، روان‌شناختی و اجتماعی همگی در ایجاد افسردگی نقش دارند. طبق مدل دیاتز-استرس افسردگی زمانی به وجود می‌آید که یک آسیب‌پذیری یا دیاتز از قبل با عوامل استرس‌زا فعال می‌شود.
  2. تجارب نامطلوب دوران کودکی (شامل سوء استفاده در دوران کودکی، بی توجهی و اختلال در عملکرد خانواده) به طور قابل توجهی خطر ابتلا به افسردگی اساسی را افزایش می دهد، به خصوص اگر بیش از یک نوع باشد.
  3. ترومای دوران کودکی نیز با شدت افسردگی، پاسخ ضعیف به درمان و طول مدت بیماری مرتبط است. برخی بیش از دیگران مستعد ابتلا به بیماری های روانی مانند افسردگی پس از ضربه هستند و ژن های مختلفی برای کنترل حساسیت پیشنهاد شده است.
  4. مطالعات خانواده و دوقلوها نشان می دهد که تقریباً ۴۰ درصد از تفاوت های فردی در خطر ابتلا به اختلال افسردگی اساسی می توان با عوامل ژنتیکی مرتبط است.

مطالب مرتبط: آزمایش خون برای چکاب ریه

  1. افسردگی می تواند پس از یک بیماری مزمن مانند HIV/AIDS یا آسم ایجاد شود و به عنوان “افسردگی ثانویه” نامگذاری می شود.
  2. افسردگی ممکن است ناشی از مصرف برخی داروها باشد. درمان‌های مرتبط با افسردگی شامل اینترفرون‌ها، بتابلوکرها، ایزوترتینوئین، داروهای ضدبارداری، داروهای قلبی، ضد تشنج‌ها، داروهای ضد میگرن، داروهای ضد روان‌پریشی و عوامل هورمونی مانند آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین است. استفاده از مواد در سنین پایین با افزایش خطر ابتلا به افسردگی در مراحل بعدی زندگی همراه است.
  3. افسردگی که پس از زایمان رخ می دهد، افسردگی پس از زایمان نامیده می شود و تصور می شود که نتیجه تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری باشد.
  4. اختلال عاطفی فصلی، نوعی افسردگی مرتبط با تغییرات فصلی در نور خورشید، تصور می‌شود که با کاهش نور خورشید ایجاد می‌شود.
  5. کمبود ویتامین B2، B6 و B12 ممکن است باعث افسردگی در زنان شود.

تشخیص های افتراقی افسردگی شدید

تشخیص های افتراقی افسردگی شدید

برای تأیید اختلال افسردگی اساسی سایر علائم بالقوه باید در نظر گرفته شوند، از جمله دیس تایمی، اختلال سازگاری با خلق افسرده، یا اختلال دوقطبی.

دیس تامی: یک اختلال خلقی مزمن و خفیف است که در آن فرد تقریباً هر روز در طی یک بازه زمانی حداقل دو ساله گزارش می دهد که خلق و خوی ضعیفی دارد. علائم به شدت علائم افسردگی اساسی نیست، اگرچه افراد مبتلا به دیس تایمی در برابر دوره های ثانویه افسردگی اساسی (که گاهی اوقات به عنوان افسردگی مضاعف شناخته می شود) آسیب پذیر هستند.

مطالب مرتبط: آزمایشات های خون برای سرطان سینه

 خلق افسرده: یک اختلال خلقی است که به عنوان یک پاسخ روانشناختی به یک رویداد قابل شناسایی یا عامل استرس زا ظاهر می شود، که در آن علائم عاطفی یا رفتاری ناشی از آن قابل توجه است اما معیارهای یک دوره افسردگی اساسی را برآورده نمی کند.

قبل از تشخیص اختلال افسردگی اساسی باید سایر اختلالات را رد کرد. مانند افسردگی های ناشی از بیماری جسمی، داروها و اختلالات مصرف مواد هستند. افسردگی ناشی از بیماری جسمی به عنوان یک اختلال خلقی به دلیل یک وضعیت پزشکی عمومی تشخیص داده می شود. این وضعیت بر اساس شرح حال، یافته های آزمایشگاهی یا معاینه فیزیکی مشخص می شود. هنگامی که افسردگی ناشی از یک دارو، استفاده غیر پزشکی از یک ماده روانگردان، یا قرار گرفتن در معرض یک سم باشد، سپس به عنوان یک اختلال خلقی خاص (که قبلاً اختلال خلقی ناشی از مواد نامیده می شد) تشخیص داده می شود.

فرم درخواست خدمات

"*" indicates required fields

نام و نام‌ خانوادگی*

author-avatar

دکتر عبدالحسین ناصری

وی از اساتید برجسته دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و ده ها پروژه پژوهشی دانشگاهی در دانشگاه علوم پزشکی ایران با راهنمایی و نظارت ایشان صورت پذیرفته، دکتر ناصری از سال 1370 بعنوان هیئت علمی در دانشگاه مشغول به خدمت بوده و همچنین از سال 1373 تاکنون مدیریت آزمایشگاه بیمارستان های متعددی را عهده دار بودند، ایشان از سال 1396 تاکنون مدیرت آزمایشگاه بیمارستان های حضرت فاطمه (س) و شهید مطهری تهران را بر عهده دارند. از سری نگارش های دکتر میتوان به کتب "دقیق ترین روش تشخیص استافیلوکوکوس اورئوس" ، "بررسی چشمه ها و آب های گرم معدنی ایران" و ... اشاره کرد، لازم به ذکر است که نگارش "طرح جامع گردشگری سلامت کل کشور" نیز جز دستاورد های ایشان بوده است. Wikipedia.org isid.research.ac.ir irimc.org majlis.ir

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *