سرطان سینه و آزمایش های خون آن

سرطان سینه سرطانی است که در سلول های سینه ایجاد می شود. پس از سرطان پوست، سرطان سینه شایع ترین سرطانی است که در زنان در ایالات متحده تشخیص داده می شود. سرطان سینه می تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما در زنان بسیار شایع تر است.

آگاهی از سرطان پستان به ایجاد پیشرفت هایی در تشخیص و درمان سرطان سینه کمک کرده است. میزان بقای سرطان سینه افزایش یافته است و تعداد مرگ و میرهای مرتبط با این بیماری به طور پیوسته در حال کاهش است که عمدتاً به دلیل عواملی مانند تشخیص زودهنگام، رویکرد شخصی جدید برای درمان و درک بهتر بیماری است.

آزمایش ژن BRCA یک آزمایش خون است که برای تعیین اینکه آیا تغییراتی (جهش) در DNA خود دارید که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد یا خیر انجام می شود. جهش در هر یک از ژن های سرطان سینه – BRCA1 یا BRCA2 – به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.

آزمایش خون برای تشخیص سرطان سینه

آزمایش خون برای تشخیص سرطان سینه موضوعی است که در سال‌ های اخیر بسیار مورد بحث قرار گرفته است. بسیاری از افراد به دنبال راه‌ های ساده و سریع برای تشخیص زود هنگام این بیماری بوده و آزمایش خون به عنوان یک روش غیر تهاجمی و آسان به نظر می‌ رسد. اما آیا واقعا می‌ توان با یک آزمایش خون ساده به وجود سرطان سینه پی برد؟

در حال حاضر، هیچ آزمایش خون واحدی وجود ندارد که بتواند به طور قطعی و دقیق سرطان سینه را تشخیص دهد. در گذشته، برخی آزمایش‌ ها برای اندازه‌ گیری سطح برخی پروتئین‌ ها در خون انجام می‌ شد که تصور می‌ شد با سرطان سینه مرتبط هستند. اما این آزمایش‌ ها دقت کافی نداشته و نتایج آن‌ ها اغلب مثبت کاذب یا منفی کاذب بودند. به عبارت دیگر، این آزمایش‌ ها ممکن بود در افراد سالم نیز نتیجه مثبت نشان دهند و یا در برخی افراد مبتلا به سرطان، نتیجه منفی نشان دهند.

با این حال، تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه داشته و دانشمندان در تلاش هستند تا با استفاده از فناوری‌ های جدید، آزمایش‌ های خون دقیق‌ تری برای تشخیص زود هنگام سرطان سینه توسعه دهند. برخی از این آزمایش‌ ها بر اساس شناسایی تغییرات ژنتیکی در سلول‌ های سرطانی یا اندازه‌ گیری سطح برخی مولکول‌ های زیستی خاص انجام می‌ شوند.

بنابراین، در حال حاضر نمی‌ توان به طور کامل به آزمایش خون برای تشخیص سرطان سینه اعتماد کرد. بهترین روش برای تشخیص زود هنگام سرطان سینه، انجام خود آزمایی منظم پستان، انجام ماموگرافی به طور منظم و مراجعه به پزشک در صورت مشاهده هر گونه تغییر غیرعادی در پستان است. اگر چه آزمایش خون به تنهایی نمی‌ تواند سرطان سینه را تشخیص دهد، اما ممکن است در کنار سایر آزمایش‌ ها و روش‌ های تشخیصی، به پزشک کمک کند تا تشخیص دقیق‌ تری را ارائه دهد.

آزمایشات سرطان سینه

نمونه هایی که در طی بیوپسی، آزمایش خون یا سایر آزمایشات جمع آوری شده اند به آزمایشگاه آسیب شناسی فرستاده می شوند. یک پاتولوژیست، پزشکی که از آزمایش‌های آزمایشگاهی برای تشخیص بیماری‌هایی مانند سرطان استفاده می‌کند، به نمونه‌ها نگاه می‌کند و ممکن است آزمایش‌های ویژه دیگری را برای کمک به طبقه‌بندی بهتر سرطان انجام دهد.

این آزمایش‌ها همچنین می‌توانند به انتخاب داروهای خاصی کمک کنند که ممکن است برای سرطان شما بهتر عمل کنند. این دارو گاهی اوقات پزشکی دقیق یا شخصی نامیده می شود زیرا برای ویژگی های سرطان شما دقیق است. نتایج این آزمایشات در یک گزارش پاتولوژی توضیح داده می شود که معمولاً ظرف یک یا دو هفته در دسترس است. اگر در مورد نتایج پاتولوژی یا هر آزمایش تشخیصی سؤالی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

آزمایش برای پروتئین های خاص روی سلول های تومور

آزمایش‌های آزمایشگاهی برای جستجوی پروتئین‌های خاصی روی سلول‌های سرطانی انجام شود.

پروتئین های گیرنده هورمونی: همه سرطان های سینه برای گیرنده های هورمونی (پروتئین ها) آزمایش می شوند. به طور خاص، سرطان برای گیرنده استروژن (ER) و گیرنده پروژسترون (PR) آزمایش می شود.

پروتئین HER2: همه سرطان‌های مهاجم سینه برای پروتئین HER2 آزمایش می‌شوند تا ببینند آیا مقدار زیادی از آن ساخته شده است یا خیر. اگر مشخص نباشد که چه مقدار پروتئین HER2 وجود دارد، سلول‌های سرطانی سینه ممکن است تحت آزمایش مولکولی برای تغییرات ژنی قرار بگیرند تا ببینند چند نسخه از ژن HER2 ساخته می‌شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد ژن و پروتئین HER2 به وضعیت سرطان پستان HER2 مراجعه کنید. پروتئین PD-L1: افراد مبتلا به سرطان سینه سه گانه منفی پیشرفته یا متاستاتیک ممکن است بافت سرطانی خود را برای پروتئین PD-L1 آزمایش کنند، که می تواند نشان دهد که آیا سرطان به درمان با داروهای ایمونوتراپی خاص همراه با شیمی درمانی پاسخ می دهد یا خیر.

مطالب مرتبط:چکاپ قبل از ازدواج در منزل

آزمایشات مولکولی برای تغییرات ژنی

در برخی موارد، پزشکان ممکن است تغییرات ژنی خاصی را در سلول‌های سرطان سینه آزمایش کنند که می‌تواند به این معنی باشد که داروهای هدفمند خاص یا داروهای ایمونوتراپی ممکن است به درمان سرطان کمک کنند. این آزمایشات مولکولی را می توان بر روی بافتی که در طی بیوپسی یا جراحی سرطان سینه گرفته شده است، انجام داد.

اگر نمونه بیوپسی خیلی کوچک باشد و تمام آزمایشات مولکولی را نتوان انجام داد، آزمایش ممکن است روی خونی که از ورید گرفته شده است، درست مانند خونگیری معمولی انجام شود. این خون حاوی DNA سلول های تومور مرده است که در جریان خون افراد مبتلا به سرطان سینه پیشرفته یافت می شود. به دست آوردن DNA تومور از طریق خونگیری گاهی اوقات “بیوپسی مایع” نامیده می شود و می تواند مزایایی نسبت به نمونه برداری سوزنی استاندارد داشته باشد که می تواند خطراتی را به همراه داشته باشد.

برخی از ژن هایی که ممکن است برای آنها آزمایش شود عبارتند از

جهش‌های BRCA1 و BRCA2: برای زنان مبتلا به سرطان پستان پیشرفته HER2 منفی، ممکن است پزشک شما (نه سلول‌های سرطانی) را برای جهش ارثی BRCA1 یا BRCA2 (تغییر ژن) آزمایش کند. جهش ژن PIK3CA: سلول های سرطانی که دارای فرم خاصی از پروتئین PI3K هستند می توانند به رشد آنها کمک کنند.

این پروتئین از یک تغییر غیر طبیعی ژن PIK3CA ناشی می شود. اگر سرطان سینه شما دارای گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی است و سلول های سرطانی پستان این تغییر ژنی خاص را نشان می دهند، ممکن است از داروی هدفمند آلپلیسیب (Piqray) همراه با داروی هورمونی فولوسترانت (Faslodex) استفاده شود.

آزمایش MSI و MMR: سلول‌های سرطان سینه ممکن است برای بررسی سطوح بالای تغییرات ژنی به نام ناپایداری ریزماهواره (MSI) آزمایش شوند. همچنین ممکن است آزمایش انجام شود تا ببیند آیا سلول های سرطانی در هر یک از ژن های ترمیم عدم تطابق (MMR) (MLH1، MSH2، MSH6 و PMS2) تغییراتی دارند یا خیر.

بار جهش تومورTMB) ): اندازه گیری تعداد جهش های ژنی (تغییرات) در داخل سلول های سرطانی است. سلول های سرطان سینه که دارای جهش های ژنی زیادی هستند (TMB بالا) ممکن است بیشتر به عنوان غیر طبیعی شناخته شوند و توسط سیستم ایمنی بدن مورد حمله قرار گیرند.

ژن های همجوشی NTRK: برخی از سلول های سرطان سینه ممکن است تغییراتی در یکی از ژن های NTRK داشته باشند. این تغییرات ژنی گاهی می تواند منجر به رشد سرطان شود. لاروترکتینیب (Vitrakvi) و انترکتینیب (Rozlytrek) داروهایی هستند که پروتئین های ساخته شده توسط ژن های غیر طبیعی NTRK را هدف قرار می دهند و ممکن است گزینه هایی برای افراد مبتلا به سرطان پستان پیشرفته باشند.

تفسیر آزمایش pdl1 چگونه است؟

pdl1 یک پروتئین است که روی سطح برخی سلول‌ ها، از جمله سلول‌ های سرطانی، بیان می ‌شود. این پروتئین به سلول‌ های سرطانی کمک می ‌کند تا از سیستم ایمنی بدن پنهان شده و رشد کنند. به عبارت دیگر، pdl1 مانند یک کمین گاه برای سلول‌ های سرطانی عمل می‌ کند و مانع از شناسایی و تخریب آن‌ ها توسط سلول‌ های ایمنی می‌ شود.

آزمایش PD-L1 برای بررسی سطح بیان این پروتئین در سلول‌ های تومور انجام می‌ شود. هدف از این آزمایش، تعیین مناسب بودن بیمار برای درمان‌ های ایمونوتراپی است. ایمونوتراپی نوعی درمان سرطان است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول‌ های سرطانی استفاده می‌ کند.

PD-L1 مثبت

اگر نتیجه آزمایش PD-L1 مثبت باشد، به این معنی است که سلول‌ های تومور مقدار قابل توجهی از این پروتئین را بیان می‌ کنند. در این حالت، بیمار ممکن است به درمان‌ های ایمونوتراپی که با هدف‌ گیری مسیر pdl1 طراحی شده‌ اند، پاسخ خوبی بدهد. این دارو ها با مسدود کردن تعامل بین PD-L1 و گیرنده آن یعنی PD-1 به سیستم ایمنی بدن کمک می‌ کنند تا سلول‌ های سرطانی را شناسایی و از بین ببرد.

pdl1 منفی

اگر نتیجه آزمایش PD-L1 منفی باشد، به این معنی است که سلول‌ های تومور مقدار کمی یا هیچ PD-L1 را بیان نمی‌ کنند. در این حالت، ممکن است بیمار به درمان‌ های ایمونوتراپی که با هدف‌ گیری مسیر pdl1 طراحی شده‌ اند، پاسخ خوبی ندهد. با این حال، این به معنای عدم پاسخ به سایر درمان‌ های سرطان نیست و پزشک ممکن است درمان‌ های دیگری را پیشنهاد کند.

آزمایشات خون

آزمایش خون برای تشخیص سرطان سینه استفاده نمی شود، اما می تواند به درک سلامت کلی فرد کمک کند. به عنوان مثال، آنها می توانند برای کمک به تعیین اینکه آیا فرد به اندازه کافی سالم است تا جراحی یا انواع خاصی از شیمی درمانی را انجام دهد، استفاده شود. شمارش کامل خون (CBC) بررسی می کند که آیا خون شما دارای تعداد طبیعی انواع مختلف سلول های خونی است یا خیر.

به عنوان مثال، می‌تواند نشان دهد که آیا شما کم خون هستید (تعداد گلبول‌های قرمز کم دارید)، آیا ممکن است با خونریزی (به دلیل تعداد کم پلاکت‌های خون) مشکل داشته باشید یا اگر در معرض خطر ابتلا به عفونت هستید (زیرا تعداد کم گلبول های سفید). این آزمایش می تواند به طور منظم در طول درمان تکرار شود، زیرا بسیاری از داروهای سرطان می توانند سلول های خون ساز مغز استخوان را تحت تاثیر قرار دهند.

آزمایش‌های شیمیایی خون می‌تواند به شما کمک کند که آیا برخی از اندام‌های شما مانند کبد یا کلیه‌ها به خوبی کار نمی‌کنند یا خیر. به عنوان مثال، اگر سرطان به استخوان‌ها گسترش یافته باشد، ممکن است سطوح بالاتر از حد طبیعی کلسیم و آلکالین فسفاتاز را ایجاد کند.

اگر سرطان سینه به کبد سرایت کند، گاهی اوقات می تواند باعث سطوح بالایی از تست های عملکرد کبدی مانند آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) یا آلانین آمینوترانسفراز (ALT) شود. سرطان سینه به کلیه ها سرایت نمی کند، اما اگر آزمایش خون شما نشان دهد که کلیه های شما خوب کار نمی کنند، ممکن است از داروهای شیمی درمانی خاصی مانند سیس پلاتین استفاده نشود.

مطالب مرتبط:چگونه جواب آزمایش چکاپ کامل را بخوانیم؟

سلول های سرطان سینه گاهی اوقات موادی به نام تومور مارکر می سازند که در خون یافت می شود. برای سرطان سینه که به سایر اندام ها گسترش یافته است، نشانگرهای توموری که ممکن است بررسی شوند عبارتند از آنتی ژن کارسینومبریونیک (CEA)، آنتی ژن سرطانی ۱۵-۳ (CA 15-3) و آنتی ژن سرطانی ۲۷-۲۹ (CA 27-29). آزمایش خون برای این تومور مارکرها به تنهایی برای تشخیص یا دنبال کردن سرطان سینه استفاده نمی شود.

علائم سرطان سینه

1. نوک پستان تغییر می کند.
2. توده یا ضخیم شدن سینه که احساس متفاوتی نسبت به بافت اطراف دارد.
3. تغییر در اندازه، شکل یا ظاهر سینه
4. تغییرات در پوست روی سینه، مانند فرورفتگی
5. لایه برداری، پوسته پوسته شدن، پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن ناحیه رنگدانه ای پوست اطراف نوک پستان (آرئولا) یا پوست سینه
6. قرمزی یا سوراخ شدن پوست روی سینه، مانند پوست پرتقال

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر توده یا تغییر دیگری در سینه خود پیدا کردید – حتی اگر ماموگرافی اخیر طبیعی بود – برای ارزیابی سریع با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

علل سرطان سینه

پزشکان می دانند که سرطان سینه زمانی رخ می دهد که برخی از سلول های سینه شروع به رشد غیر طبیعی می کنند. این سلول‌ها سریع‌تر از سلول‌های سالم تقسیم می‌شوند و به تجمع خود ادامه می‌دهند و یک توده تشکیل می‌دهند. سلول‌ها ممکن است از طریق پستان به غدد لنفاوی یا سایر قسمت‌های بدن پخش شوند (متاستاز). سرطان سینه اغلب با سلول های مجاری تولید کننده شیر (کارسینوم مجرای مهاجم) شروع می شود.

سرطان سینه همچنین ممکن است در بافت غده ای به نام لوبول (کارسینوم لوبولار مهاجم) یا در سلول ها یا بافت های دیگر سینه شروع شود. محققان عوامل هورمونی، سبک زندگی و محیطی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. اما مشخص نیست که چرا برخی از افرادی که هیچ فاکتور خطری ندارند به سرطان مبتلا می‌شوند، اما سایر افراد با عوامل خطر هرگز چنین نمی‌کنند. این احتمال وجود دارد که سرطان سینه ناشی از تعامل پیچیده ترکیب ژنتیکی و محیط شما باشد.

سرطان سینه ارثی

پزشکان تخمین می‌زنند که حدود ۵ تا ۱۰ درصد از سرطان‌های سینه با جهش‌های ژنی مرتبط است که از نسل‌های مختلف یک خانواده منتقل می‌شود. تعدادی از ژن های جهش یافته ارثی که می توانند احتمال سرطان سینه را افزایش دهند شناسایی شده اند.

شناخته شده ترین آنها ژن سرطان سینه ۱ (BRCA1) و سرطان پستان ژن ۲ (BRCA2) هستند که هر دو به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان سینه و تخمدان را افزایش می دهند. اگر سابقه خانوادگی سرطان سینه یا سایر سرطان ها دارید، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای کمک به شناسایی جهش های خاص در BRCA یا سایر ژن هایی که از خانواده شما منتقل می شود، توصیه کند.

عوامل خطر

عامل خطر سرطان سینه هر چیزی است که احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. اما داشتن یک یا حتی چندین عامل خطر سرطان سینه لزوماً به این معنی نیست که شما به سرطان سینه مبتلا خواهید شد. بسیاری از زنانی که به سرطان سینه مبتلا می شوند، هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای به جز زن بودن ندارند.

عواملی که با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط هستند عبارتند از: زن بودن: زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض ابتلا به سرطان سینه هستند. افزایش سن: خطر ابتلا به سرطان سینه با افزایش سن افزایش می یابد. سابقه شخصی شرایط سینه اگر بیوپسی سینه انجام داده اید که در آن کارسینوم لوبولار در محل (LCIS) یا هیپرپلازی آتیپیک سینه مشاهده شده است، خطر ابتلا به سرطان سینه در شما افزایش می یابد.

سابقه خانوادگی سرطان سینه: اگر مادر، خواهر یا دختر شما به سرطان سینه، به ویژه در سنین پایین تشخیص داده شد، خطر ابتلا به سرطان سینه در شما افزایش می‌یابد. با این حال، اکثر افراد مبتلا به سرطان سینه هیچ سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. ژن های ارثی که خطر سرطان را افزایش می دهند: برخی جهش های ژنی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند، می توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند. شناخته شده ترین جهش های ژنی با نام های BRCA1 و BRCA2 نامیده می شوند. این ژن ها می توانند خطر ابتلا به سرطان سینه و سایر سرطان ها را تا حد زیادی افزایش دهند، اما سرطان را اجتناب ناپذیر نمی کنند.

قرارگیری در معرض تشعشع: اگر در دوران کودکی یا بزرگسالی از پرتو درمانی برای قفسه سینه خود استفاده کرده باشید، خطر ابتلا به سرطان سینه در شما افزایش می یابد. چاقی: چاقی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. شروع قاعدگی در سنین پایین تر: شروع قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.

عدم باردار : زنانی که هرگز باردار نشده اند نسبت به زنانی که یک یا چند بارداری داشته اند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند. هورمون درمانی پس از یائسگی: زنانی که از داروهای هورمون درمانی ترکیبی از استروژن و پروژسترون برای درمان علائم و نشانه های یائسگی استفاده می کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند. خطر ابتلا به سرطان سینه با قطع مصرف این داروها توسط زنان کاهش می یابد. نوشیدن الکل: نوشیدن الکل خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.

کاهش خطر سرطان سینه برای زنان با خطر متوسط

1. از پزشک خود در مورد غربالگری سرطان سینه سوال کنید. با پزشک خود در مورد زمان شروع معاینات و آزمایشات غربالگری سرطان پستان، مانند معاینه بالینی پستان و ماموگرافی صحبت کنید.
2. در مورد مزایا و خطرات غربالگری با پزشک خود صحبت کنید. با هم می توانید تصمیم بگیرید که چه استراتژی های غربالگری سرطان سینه برای شما مناسب است.
3. از طریق خودآزمایی سینه برای آگاهی از پستان با سینه های خود آشنا شوید. زنان ممکن است تصمیم بگیرند که با بررسی گهگاهی سینه های خود در طی خودآزمایی سینه برای آگاهی از سینه، با سینه های خود آشنا شوند. اگر تغییر جدیدی، توده ها یا سایر علائم غیرعادی در سینه های شما وجود دارد، فوراً با پزشک خود صحبت کنید.
4. آگاهی از پستان نمی‌تواند از سرطان سینه جلوگیری کند، اما ممکن است به شما کمک کند تا تغییرات طبیعی را که سینه‌هایتان متحمل می‌شوند درک کنید و علائم و نشانه‌های غیرعادی را شناسایی کنید.
5. الکل را در حد اعتدال بنوشید. در صورت تمایل به نوشیدن، مقدار الکلی را که می نوشید به بیش از یک نوشیدنی در روز محدود کنید.
6. بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. در بیشتر روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. اگر اخیراً فعال نبوده اید، از پزشک خود بپرسید که آیا مشکلی ندارد و به آرامی شروع کنید.
7. هورمون درمانی پس از یائسگی را محدود کنید. هورمون درمانی ترکیبی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات هورمون درمانی صحبت کنید.
8. برخی از زنان علائم و نشانه‌های آزاردهنده‌ای را در طول یائسگی تجربه می‌کنند و برای این زنان، افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه ممکن است برای تسکین علائم و نشانه‌های یائسگی قابل قبول باشد.
9. برای کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه، از کمترین دوز هورمون درمانی ممکن برای کمترین زمان استفاده کنید.
10. وزن سالم را حفظ کنید. اگر وزن شما سالم است، برای حفظ آن وزن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، از پزشک خود در مورد استراتژی های سالم برای انجام این کار سوال کنید. تعداد کالری هایی که در روز می خورید را کاهش دهید و به آرامی میزان ورزش را افزایش دهید.
11. یک رژیم غذایی سالم انتخاب کنید. زنانی که رژیم مدیترانه‌ای همراه با روغن زیتون بکر و آجیل مخلوط می‌کنند ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهند. رژیم غذایی مدیترانه ای بیشتر بر روی غذاهای گیاهی مانند میوه ها و سبزیجات، غلات کامل، حبوبات و آجیل تمرکز دارد. افرادی که از رژیم مدیترانه ای پیروی می کنند، چربی های سالم مانند روغن زیتون را به جای کره و ماهی به جای گوشت قرمز انتخاب می کنند.شما میتوانید از خدمات آزمایشات و چکاب پزشکی در منزل استفاده نماییید.

کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه برای زنان با خطر بالا

مصرف برخی داروهای مسدودکننده استروژن، مانند تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن و مهارکننده‌های آروماتاز، خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان با خطر بالای این بیماری کاهش می‌دهند. این داروها دارای خطر عوارض جانبی هستند، بنابراین پزشکان این داروها را برای زنانی که خطر ابتلا به سرطان سینه در آنها بسیار بالا است، رزرو می کنند. مزایا و خطرات آن را با پزشک خود در میان بگذارید. جراحی پیشگیرانه زنانی که در معرض خطر بسیار بالای سرطان سینه قرار دارند، ممکن است سینه های سالم خود را با جراحی خارج کنند (ماستکتومی پیشگیرانه). آنها همچنین ممکن است تصمیم بگیرند که تخمدان های سالم خود را حذف کنند (اووفورکتومی پیشگیرانه) تا خطر سرطان سینه و سرطان تخمدان را کاهش دهند.